Architektura wysokogórska stanowi szczególnie atrakcyjne i wdzięczne pole badawcze. Jest to dziedzina ujmująca ekskluzywny, nieduży zasób przedmiotowy, za to będący trudnym pragmatycznie i wyrafinowanym estetycznie zadaniem dla twórcy -a więc też dla badacza. W niniejszej pracy, autor sygnalizuje część swych badań, prowadzonych pod kierunkiem prof. Wojciecha Kosińskiego. Obejmuje ona: architekturę najwcześniejszą, niejako naturalną (jaskinie) i bliską naturze (koleby); poprzez wspaniały okres kultury pasterskiej na wysokogórskich halach (szałasy), epokę turystyki pionierskiej (schrony) i powszechnej (schroniska neo-regionalne); wreszcie wkroczenie Ruchu Nowoczesnego, co odzwierciedla się odpowiednio śmiałą architekturą, rzutującą na przyszłe tendencje.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.