Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Czynnik FGF23 - nowy parametr rokowniczy w przewlekłej chorobie nerek?

Bobilewicz Dagna

Laboratorium Medyczne

|

2019

|

nr 1

10--13

PL

Czynnik wzrostu fibroblastów FGF23 produkowany w osteoblastach i osteocytach jest określany jako istotny element w regulacji gospodarki wapniowo-fosforanowej, zwiększając wydalanie fosforanów i w nadmiarze prowadząc do hipofosfatemii. Działa również poprzez zahamowanie syntezy witaminy 1,25 (OH)2 D. Szczególna rola jest mu przypisywana w indukowaniu tak pośrednio, jak i przez bezpośredni wpływ na przerost lewej komory, niekorzystnych zmian w układzie sercowo-naczyniowym, będących przyczyną zwiększonej śmiertelności w przewlekłej niewydolności nerek, charakteryzującej się wzrostem stężenia FGF23. Brak jest jeszcze udokumentowanych klinicznych badań randomizowanych potwierdzających korzyści z obniżania stężenia FGF23 w PChN.

EN

Fibroblast growth factor 23 (FGF23) produced in osteoblasts is described as a new element regulating calcium-phoshate metabolism. It increases phosphate urinary excretion and in excess causes hypophoshatemia. It also acts by inhibiting vitamin 1.25 (OH)2 D synthesis. It plays particular role in inducing cardiovascular changes indirectly as well as by a direct impact on left ventricular hypertrophy. These changes are responsible for increased mortality in chronic kidney disease, in which the serum level of FGF23 is elevated. However there are still no randomized clinical trials demonstrating better outcome associated with the therapeutic reduction of FGF23 in CKD.

2

Histologiczna ocena wpływu tlenku azotu na nerki szczura

Pedrycz A., Siermontowski P., Kaczerska D.

Polish Hyperbaric Research

|

2012

|

nr 1(38)

211-223

PL

Celem pracy była histologiczna ocena nerek szczura poddanego działaniu egzogennego tlenku azotu. Szczury użyte w niniejszej pracy zostały podzielone na 2 równe grupy. Zwierzęta z grupy doświadczalnej otrzymywały L-argininę - 40mg/kg masy ciała per os, co drugi dzień przez 2 tygodnie i zostały dekapitowane po 3 tygodniach doświadczenia. Szczury z grupy kontrolnej dostawały 2ml wody destylowanej per os co drugi dzień i zostały dekapitowane po 3 tygodniach doświadczenia. Z wycinków nerek pobranych do analizy robiono preparaty, które barwiono Hematoksyliną i Eozyną. Preparaty oglądano pod mikroskopem świetlnym i opisano. Obliczono również indeks apopotozy, a wyniki badań poddano ocenie statystycznej Badania wykazały, że L-arginina jako prekursor egzogennego tlenku azotu podana samicom szczura w dawce uważanej za bezpieczną dla matki i płodu, wywołuje nasiloną apoptozę komórek nabłonka nerek, obserwowaną pod mikroskopem świetlnym i potwierdzoną istotnym statystycznie wzrostem indeksu apoptozy.

EN

The aim of the study was to prepare histological evaluation of rat’s kidneys exposed to exogenous nitric oxide. Rats used in the research were divided into 2 even groups. The animals in the experimental group received L-Arginine --40mg/kg of the body weight, per os, every other day for 2 weeks and were decapitated after 3 weeks of the experiment. The rats in the control groups received 2ml of distilled water, per os, every other day and were decapitated after 3 weeks following the experiment commencement. The preparations for analysis were made on the basis of kidney segments stained with haematoxylin and eosin. They were then studied with an optic microscope and characterised. Also, an apoptosis index was calculated and the research results were subjected to statistical evaluation. The study results showed that L-arginine served to rat females as a precursor to exogenous nitric oxide, in a dosage thought to be safe for the mother and foetus, induced intensified apoptosis of the renal epithelial cells, as it was observed with the use of an optic microscope and confirmed by a statistically significant increase in the apoptosis index value.

3

Total mercury concentration in kidneys of birds of prey tram different part of Poland - same interspecies and geographical differences

Komosa A., Kitowski I., Kowalski R., Komosa Z., Grochowicz J.

Ecological Chemistry and Engineering. S

|

2009

|

Vol. 16, nr 1

19-28

EN

Mercury concentration levels in kidneys of 46 individuals of 13 species of birds of prey have been determined. The greatest mean concentration of mercury in kidneys was found in White-tailed Eagle Haliaeetus albicilla 1.54 mg/kg d.m. however the maximum concentration of mercury in kidney was determined in a Eurasian Buzzards Buteo buteo: 4.54 mg/kg d.m. The level of mercury concentration in kidneys of young individuals of raptors was lesser than in adults. In the light of research carried out birds of prey feeding and hunting birds accumulated less mercury in their kidneys in comparison with species whose diet was based on small mammals. Birds of prey bound with the agricultural landscape of north-east Poland seem to accumulate more mercury in kidneys as compared with raptors who originate from other parts of Poland.

PL

Zbadano poziomy stężeń rtęci w nerkach 46 osobników z 13 gatunków ptaków drapieżnych. Największe średnie stężenie rtęci, wynoszące 1,54 mg/kg suchej masy, oznaczono w nerkach bielika Haliaeetus albicilla. Natomiast maksymalne stężenie wynoszące 4,54 mg/kg suchej masy stwierdzono u myszołowa Buteo buteo Wykazano również, że osobniki młode mają mniejsze koncentracje rtęci w nerkach w porównaniu z dorosłymi ptakami. Przeprowadzone badania pozwoliły ustalić, że drapieżniki polujące na ptaki kumulują w nerkach mniejsze ilości rtęci niż drapieżniki o diecie składającej się z drobnych ssaków. Drapieżniki związane z obszarami rolniczymi północno-wschodniej Polski kumulowały w nerkach większe ilości rtęci w porównaniu z ptakami z innych części Polski.

4

Heavy metal distribution in organisms of hares, roe deer and foxes

Wieczorek J., Gambuś F.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2005

|

Vol. 12, nr 1-2

127-133

EN

The aim of research were studies on heavy metal distribution in bodies of hares, roe deer and foxes. Contents of cadmium, chromium, lead and zinc were determined in the samples of kidneys, livers, lungs, musc1es and bones of the tested animals originating from the vicinity of Kraków. A majority of the analysed material samples contained on average largest quantities of zinc, then lead and chromium and the least of cadmium. Only in the kidneys and livers of hares and roe deer cadmium concentrations were much higher than lead and chromium content in these organs. It was also noticed that more cadmium, chromium and zinc, in comparison with this metal in fox organs, accumulated in the internal organs and tissues of hares and roe deer than in the analogous fox organs. The dependency concerns particularly cadmium content in the kidneys and livers of tested herbivorous where between 20 and 30 and 3-5 times more of this metal was found, respectively in comparison with its concentrations in the same organs of rex. Lead most easily accumulated in tissues and internal organs of rex, particularly in its bones (mean 10.8 mg . kg-1 d.m.) and in the lungs (7.76 mg . kg-1 d.m.).

PL

Celem niniejszych badań było prześledzenie rozmieszczenia metali ciężkich w ciele zajęcy, saren i lisów. W próbkach nerek, wątroby, płuc, mięśni i kości osobników pochodzących z okolic Krakowa określono zawartość kadmu, chromu, ołowiu i cynku. W większości próbek analizowanych materiałów średnio najwięcej oznaczono cynku, następnie ołowiu, chromu i kadmu. Jedynie w nerkach i wątrobie zajęcy i saren koncentracja kadmu była znacznie większa od zawartości ołowiu i chromu w tych organach. Stwierdzono również, że w narządach i tkankach zajęcy i saren nagromadzało się więcej kadmu, chromu i cynku w porównaniu do analogicznych organów lisa. Zależność ta szczególnie dotyczy zawartości kadmu w nerkach i wątrobie badanych roślinożerców, gdzie oznaczono odpowiednio 20-30 i 3-5 razy więcej tego metalu w porównaniu do jego koncentracją w tych samych narządach lisa. W przypadku ołowiu najwięcej odkładało się go w organach lisa, szczególnie w jego kościach (10,8 mg) i płucach (7,76 mg . kg-I s.m.).

5

Lead and zinc concentrations in livers and kidneys of roe deer (Capreolus capreolus) from various regions of the Malopolska province

Wieczorek J., Gambuś F.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2004

|

Vol. 11, nr 4-5

385--393

EN

The results of lead and zinc concentrations determined in livers and kidneys of roe deer killed in various areas of the Malopolska province differently liable to anthropogenic pollution were presented. Altogether 179 liver sampIes and 163 kidney samples were analysed. Mean lead concentrations in the tested organs were relatively little diversified, on an average 2.5 mg · kg-1 d.m. was found in liver and 3.2 mg · kg-1 d.m. in kidneys. The highest lead concentrations in roe deer internal organs were found in animals inhabiting the north-west part of the province adjoining the Olkusz-Bukowno region of lead-and-zinc ore exploitation. This metal content in livers and kidneys of roe deer from Malopolska were comparable with mean lead concentrations found in the analogous organs of animals from the whole area of Poland, but as much as four times higher than the mean contents in animals living in the north of Poland. Mean contents ofzinc in roe deer livers and kidneys were respectively 108.2 mg and 178.6 mg · kg-1 d.m. and did not diverge from average concentrations of this element found in terrestrial mammals. Mean concentrations of this metal in the studied organs of roe deer from different regions of Malopolska were significantly diversified. The highest amounts of zinc in internal organs were noted in animals hunted in the areas situated south of Krakow, where relatively strongly acidified soils are prevalent. On the other hand the least quantities of this element accumulated in the livers of roe deer from the Krynica region and in kidneys of animals inhabiting the areas north of Kraków.

PL

W pracy zamieszczono wyniki oznaczeń zawartości ołowiu i cynku w wątrobie i nerkach saren upolowanych na terenach województwa małopolskiego w różnym stopniu narażonych na zanieczyszczenia pochodzenia antropogennego. Łącznie przeanalizowano 179 próbek wątroby i 163 próbki nerek. Średnia zawartość ołowiu w badanych narządach była stosunkowo mało zróżnicowana i wynosiła średnio w wątrobie 2,5 mg · kg-1 d.m., a w nerkach 3,2 mg · kg-1s.m. Największe koncentracje ołowiu w narządach wewnętrznych saren stwierdzono u zwierząt bytujących w północno-zachodniej części województwa, sąsiadujących z rejonem wydobycia rud ołowiowo-cynkowych Olkusz-Bukowno. Zawartości tego metalu w wątrobie i nerkach saren z Małopolski były porównywalne ze średnimi zawartościami ołowiu w analogicznych narządach zwierząt pochodzących z całego obszaru Polski, ale aż czterokrotnie większe w porównaniu do średnich zawartości u osobników żyjących na północnych terenach naszego kraju. Średnie zawartości cynku w wątrobie i nerkach saren wynosiły odpowiednio 108,2 mg and 178,6 mg · kg-1 s.m. i nie odbiegały od przeciętnych koncentracji tego pierwiastka spotykanych u ssaków lądowych. Średnie koncentracje tego metalu w badanych narządach saren z poszczególnych rejonów Małopolski były istotnie zróżnicowane. Największe ilości cynku w organach wewnętrznych odnotowano u zwierząt pozyskanych na obszarach leżących na południe od Krakowa, wyróżniających się glebami stosunkowo silnie zakwaszonymi. Natomiast najmniej tego pierwiastka znaleziono w wątrobach saren z okolic Krynicy i w nerkach osobników bytujących na terenach na północ od Krakowa.

6

Cadmium Content in Livers and Kidneys of Roe Deer (Capreolus capreolus) from Different Regions of the Malopolska Voivodship

Wieczorek J., Gambuś F.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2003

|

Vol. 10, nr 9

991-999

EN

Results of research on cadmium concentrations in 184 liver samples and 165 kidneys samples obtained from roe deer in 1996-1997 in the areas surrounding Kraków and in the region of Krynica distant from major sources of industrial pollution were presented. Cadmium concentrations in the examined organs were highly diversified ranging between [formula] in liver and between [formula] in kidneys. The biggest quantities of cadmium became accumulated in the organs of animals from the north-western areas of Malopolska (Olkusz neighbourhood) and from the region south of Kraków (Myślenice and Wieliczka counties). Relatively high cadmium concentrations were detected also in livers and kidneys of roe deer from the Krynica region, i.e. the area little exposed to industrial pollution but with prevailing acid soils favouring cadmium phytoavailability. The animals from the Malopolska province had on an average four times more cadmium in the examined organs in comparison with this element mean concentrations found in roe deer from the whole area of Poland. In a majority of liver and kidneys samples from the studied animals exceeded permissible limit cadmium concentrations for raw animal product were noted, which denotes their total unsuitability for consumption.

PL

Przedstawiono wyniki badań dotyczących zawartości kadmu w 184 próbkach wątroby i 165 próbkach nerek saren pozyskanych w latach 1996-1997 z obszarów położonych wokół Krakowa oraz z okolic Krynicy, oddalonych od znaczących źródeł zanieczyszczeń przemysłowych. Zawartość kadmu w analizowanych narządach była znacznie zróżnicowana i mieściła się w wątrobie w zakresie od [wzór] i nerkach od [wzór]. Najwięcej kadmu w omawianych organach kumulowały zwierzęta z północno-zachodnich obszarów Małopolski (okolice Olkusza) oraz terenów położonych na południe od Krakowa (powiaty Myślenicki i Wielicki). Stosunkowo duże zawartości kadmu stwierdzono również w wątrobie i nerkach saren z okolic Krynicy, obszaru mało narażonego na emisje przemysłowe, ale z przewagą gleb kwaśnych, sprzyjających fitoprzyswajalności kadmu. Zwierzęta z województwa małopolskiego zawierały średnio około 4 razy więcej kadmu w badanych narządach w porównaniu do średniej koncentracji tego pierwiastka u saren pochodzących z obszaru całej Polski. W większości próbek wątroby i nerek badanych zwierząt odnotowano przekroczenia, aktualnie obowiązujących, dopuszczalnych zawartości kadmu w produktach pierwotnych pochodzenia zwierzęcego, co wskazuje na ich całkowitą nieprzydatność do celów konsumpcyjnych.