Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Różnorodność florystyczna dawnego parku dworskiego w Rzeszowie-Zalesiu

Szczurowski Ł., Oklejewicz K.

Polish Journal for Sustainable Development

|

2018

|

T. 22, cz. 1

97--106

PL

Na obszarze dawnego parku dworskiego w Rzeszowie-Zalesiu zinwentaryzowano 250 gatunków roślin naczyniowych, z czego 187 stanowiły taksony rodzime i trwale zadomowione. Taksony trwale zadomowione reprezentowane były przez 19 gatunków archeofitów i 16 gatunków kenofitów, w tym 13 inwazyjnych. Odnotowano występowanie 57 gatunków uprawianych, 3 gatunków przejściowo zdziczałych z uprawy oraz 3 gatunków o niepewnym statusie we florze Polski. Odnaleziono również nieutrwalonego mieszańca międzygatunkowego. Określono ponadto poziom synantropizacji flory badanego terenu, wykorzystując następujące wskaźniki liczbowe: antropofityzacji (WAn = 38%), archeofityzacji (WAr = 10,16%), kenofityzacji (WK = 8,56%), modernizacji (WM = 45,71%) oraz stopnia labilności flory (WF = 1,2%).

EN

In the territory of the post-manorial park in Rzeszów-Zalesie the occurence of 250 species of vascular plants were inventoried, of which 187 were native and permanently established taxa. Permanently established species were represented by 19 species of archaeaophytes and 16 species of kenophytes, including 13 invasive species. There were 57 cultivated species, 3 ergasiophygophytes and 3 species of uncertain status in the Polish flora. An unpreseved interspecific hybrid has been also discovered. The level of synanthropization of the studied area was determined by using indicators of the antopogenic transitions of flora: anthropophytysation (WAn = 38%), archaeophytysation (WAr = 10,16%), kenophytysation (WK = 8,56%), modernization (WM = 45,71%) and level of lability of flora (WF = 1,2%).

2

Soils characteristics of forest phytocoenoses occupied by self-regenerating populations of quercus rubra in Silesian Upland

Chmura D.

Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology

|

2014

|

R. 19, NR 1-2

109--117

EN

Northern Red Oak is a tree species native to North America. In Polish flora it has status of invasive plants. In the years 2008-2011 autoecological studies were conducted aiming at examination on what type of soils the species tends to regenerate ie appearance of seedlings in the vicinity of maternal trees. In total 250 phytosociological relevés and 100 soil samples (400 soil subsamples) were collected. It was observed that majority stands (almost 80%) of Northern Red Oak occupy sites very strongly acid and strongly acid. In reference to pH in KCl results are a little different, however, sites with soil very strongly acid (pH = 4.1-5.0) and stronly acid (pH < 4.1) also predominate. The investigated soils were typified by very low values of magnesium (< 10 mg/1000 g), phosphorus (< 3 mg/100 g) and potassium (< 7 mg/100 g). Total nitrogen in studied sites dominated in two the lowest classes (> 0.25%). The sites of Q. rubra are rich in organic carbon. Almost 50% of all sites covers two highest classes of concentration of this element ie 4.0-8.0% and > 8.0%. Soils where seedlings of Northern Red Oak were encountered, were characterized by humus medium for mezotrophic and eutrophic broad-leaved forests and mixed coniferous forests - more than 60% had ratio of carbon and nitrogen CN > 25. In several sites this ratio reached 50. The lower values in case of content of calcium and loss on ignition dominate. The studies showed that soils on which species grows and also spontaneously regenerates are typical for coniferous and mixed coniferous forests, however, in natural range Q. rubra is component of deciduous forests. It could be associated with the fact of more frequent introduction of Northern Red Oak into poorer sites than the consequence of its habitat requirements.

PL

Dąb czerwony Quercus rubra L. to gatunek północnoamerykański, introdukowany do Polski na początku XIX w. W polskiej florze ten gatunek drzewa ma status rośliny inwazyjnej. W latach 2008-2011 na obszarze Wyżyny Śląskiej prowadzono badania autoekologiczne m.in. w celu sprawdzenia, na jakich typach gleb gatunek ten ma tendencję do odnawiania się (tzn. w miejscach, gdzie pojawiają się siewki w sąsiedztwie drzew macierzystych). Zebrano ogółem ok. 250 zdjęć fitosocjologicznych oraz ok. 100 próbek glebowych. Stwierdzono, że pod względem odczynu gleby (pH w wodzie) stanowiska z dębem czerwonym prawie w 80% zajmują miejsca bardzo silnie kwaśne i silnie kwaśne. W stosunku do pH w KCl wyniki się różnią, ale wciąż przeważają miejsca o odczynie silnie kwaśnym (pH = 4,1-5,0) i bardzo kwaśnym (pH < 4,1) na korzyść tych pierwszych. Stanowiska z Q. rubra są zasobne w organiczne związki węgla. Prawie 50% stanowisk mieści się w dwóch ostatnich klasach zawartości tego pierwiastka, tj. 4,0-8,0% oraz > 8%. Azot ogólny wśród badanych miejsc dominował w niższej i średniej klasie (> 0,25%). Gleby, na których odnotowano siewki dębu czerwonego, charakteryzowały się humusem pośrednim dla mezotroficznych i eutroficznych lasów liściastych i mieszanych, a borów i borów mieszanych - blisko 70% stanowisk miało stosunek węgla do azotu > 25. Na kilku stanowiskach stosunek C/N był bliski 50. Badane gleby odznaczały się wyjątkowo niskimi zawartościami magnezu (< 10 mg/100 g), fosforu (< 3 mg/100 g) oraz potasu (< 7 mg/100 g). Około 69-90% wszystkich stanowisk znajdowało się w najniższej klasie. Badania pokazują, że gleby na jakich rośnie, a także spontanicznie odnawia się dąb czerwony są typowe dla borów i lasów mieszanych, natomiast w naturalnym zasięgu Q. rubra jest głównie składnikiem lasów liściastych. Może to być związane z tendencją do częstszego wprowadzania dębu na uboższe siedliska przez leśników niż odzwierciedlać jego rzeczywiste preferencje.

3

Inwazyjne antropofity na murszejącym drewnie i wykrociskach w lasach Karkonoszy

Staniaszek-Kik M, Żarnowiec J

Inżynieria Ekologiczna

|

2013

|

Nr 32

156--163

PL

Na murszejącym drewnie i na wykrociskach w lasach Karkonoszy stwierdzono trzy inwazyjne antropofity, tj.: dwie rośliny naczyniowe – Digitalis purpurea L. i Impatiens parviflora DC. oraz jeden mech – Orthodontium lineare Schwägr. Stanowi to zaledwie 1,9% flory analizowanych siedlisk (1,1% flory mchów, 2,9% flory roślin naczyniowych) i 3,5% kenofitów znanych we florze kwiatowej Sudetów. Gatunki te rosły przeważnie sporadycznie i z niską frekwencją, na 3,5% zbadanych obiektów (na 3,1% murszejących kłód i pniaków oraz na 5,6% elementów składowych wykrocisk), we wszystkich typach zbiorowisk leśnych w granicach Karkonoskiego PN i poza nim. Obecnie inwazyjne kenofity nie zagrażają różnorodności narażonej na wyginięcie flory epiksylicznej. Omawiane siedliska wydają się wykazywać odporność na wnikanie antropofitów.

EN

Three invasive anthropophytes, i.e. two vascular plants Digitalis purpurea L. and Impatiens parviflora DC. as well as one moss Orthodontium lineare Schwägr, were recorded on decaying wood and tree-fall disturbances (pit-mound-root plate complex). It contributes only 1.9% to the flora of analyzed habitats (1.1% of moss flora, 2.9% of vascular plant flora) and 3.5% of neophytes known in Sudeten Mts. They grew, sporadically and with a low frequency, on 3.5% of studied objects (on 3.1% of decaying logs and stumps and 5.6% of tree-fall disturbances) in all types of forest communities in the area of Karkonosze National Park and in the vicinity. Nowadays, invasive neophytes do not pose a threat to diversity of endangered epixylic flora. Described habitats seem to be resistant to penetration by anthropophytes.