The article analyses the causes of the Morandi viaduct disaster in Genoa. This three-span viaduct was a part of the A10 motorway leading to Savona. The structure of the viaduct supports was unusual. A pylon to each of the frame support was added and cantilevers to each pylon by means of a pair of suspended cables. The construction of the cable used was also atypical. The concreted cable had a rectangular cross-section and was a steel and concrete composite element. The concrete in this element was compressed with steel tendons so that it could transfer the tensile forces generated by the traffic load. The durability of the concreted cable subjected to tension was low. The article provides information on the technical condition of the viaduct and the way of strengthening the cables in the early 1990s. At that time, the author of the article visited this structure. He had a different concept of reinforcement than the one that was implemented. In August 2018, the viaduct disaster occurred, as a result of which one of the structure supports collapsed, and in June 2019, during the demolition process, the other two supports were blown up. Since in Venezuela and Libya there are still two more bridges with a structure similar to that in Italy, the concept of reinforcing them, as proposed by the author of the article 25 years ago, may still be useful.
PL
W artykule przeprowadzono analizę przyczyn katastrofy wiaduktu Morandi'ego w Genui. Ten trzyprzęsłowy wiadukt stanowił część autostrady A10 prowadzącej do Savony. Konstrukcja podpór wiaduktu była nietypowa. Do każdej z ramowych podpór dodano pylon i podwieszono do niego wsporniki za pomocą pary cięgien. Nietypowa była również konstrukcja zastosowanego cięgna. Obetonowane cięgno miało przekrój prostokątny i stanowiło stalowo-betonowy element zespolony. Beton w tym elemencie był sprężony stalowymi cięgnami, tak aby mógł przenosić siły rozciągające wynikające z obciążenia ruchem drogowym. Trwałość obetonowanego cięgna poddanego rozciąganiu była niewielka. W artykule podano informację o stanie technicznym wiaduktu i sposobie wzmocnienia obetonowanych cięgien we wczesnych latach 90 XX w. W tym czasie autor artykułu wizytował analizowany obiekt. Miał wówczas inną koncepcję wzmocnienia niż ta, która została zrealizowana. W sierpniu 2018 r. nastąpiła katastrofa wiaduktu, w wyniku której jedna z podpór obiektu zawaliła się, a czerwcu 2019 r. w trakcie realizacji rozbiórki pozostałe dwie podpory wysadzono. Ponieważ w Wenezueli i Libii są jeszcze dwa obiekty o podobnej konstrukcji jak we Włoszech, koncepcja ich wzmocnienia według propozycji autora artykułu sprzed 25 lat może być nadal użyteczna.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Katastrofa wiaduktu Polcevera w Genui we Włoszech miała miejsce 14 sierpnia 2018 r. W katastrofie zginęły 42 osoby, a 12 zostało ciężko rannych. Przyczyną katastrofy było zerwanie się jednego z obetonowanych cięgien. Wydaje się, że prześledzenie postępowania z tym wiaduktem od zaprojektowania do katastrofy może zrewidować sposób podejścia do budowy obiektów mostowych w Polsce. Obiekt mostowy powinien być tak zaprojektowany, aby w zakładanym okresie użytkowania można było łatwo utrzymać jego odpowiedni stan techniczny oraz wymienić te jego elementy, których trwałość jest mniejsza niż zakładany okres użytkowania obiektu. Ocena stanu technicznego stalowych obetonowanych cięgien wiaduktu Polcevera była technicznie trudna. Zgodnie z normą europejską orientacyjny okres użytkowania obiektów mostowych wynosi 100 lat. Wiadukt Polcevera już po 20. latach użytkowania był naprawiany, a po 50. latach - mimo napraw - uległ katastrofie. Każdy obiekt mostowy po okresie bezpiecznego użytkowania będzie albo wzmacniany, albo rozbierany, albo ulegnie katastrofie. Projektant powinien zadbać o to, aby Zarządca mógł obiekt albo łatwo wzmocnić, albo łatwo rozebrać.
EN
The disaster of the Polcevera Viaduct in Genoa, Italy took place on 14 August 2018, as a result of which 42 people were killed and 12 were severely injured. The cause of the disaster was the rupture of one of concreted-encased cable stays. It seems that the follow-up to the investigation of this viaduct from designing to the disaster can revise the approach to shaping of bridge structures in Poland. The bridge structure shall be so designed in such a manner so that it was easy to maintain its technical condition during the planned service life and replace those components whose durability is less than the intended life of the structure. The assessment of the technical condition of the steel concrete-encased cable stays was technically difficult in the Polcevera Viaduct. In addition, the assessment of condition of those stays, e.g. at the top of the pylon at a height of 45 m above the bridge deck level, was additionally logistically difficult. A replacement of an important element of the load-bearing structure — the concrete-encased cable stay — was technically difficult and impossible without closing the traffic on the highway facility. Moreover, the replacement of the concrete-encased cable stay at a height of 45 m above the channel level was logistically difficult. According to the European standard, the indicative service life of bridge structures is 100 years. It appears to be heavily overestimated, especially in relation to unusual structures. The Polcevera Viaduct was repaired as early as after 20 years of service and, despite repairs, suffered destruction after 50 years. After a period of safe use, each bridge structure would either be reinforced, demolished or destroyed. Designers should ensure that the administrator could either easily reinforce or demolish the structure.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.