Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Hansen D.

1 2012

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: kasbah

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Miasto w mieście. Powrót do architektury

Hansen D.

Czasopismo Techniczne. Architektura

2012

R. 109, z. 1-A/1

261--267

Ponad połowa ludności świata żyje obecnie w miastach. Aby przeżyć w wymiarze społecznym, politycznym, ekonomicznym oraz ekologicznym, musimy zrestrukturyzować grunty i miasta. Ziemi mamy coraz mniej. Grunty w miastach są niewykorzystywane bądź wykorzystywane niewystarczająco. Należy je zagospodarowywać przede wszystkim po to, by stare miasta zatętniły życiem. Odziedziczone środowiska powinniśmy wykorzystywać w lepszy sposób. Środowiska Berlina, Krakowa czy jakiegokolwiek innego miasta posiadają pewne elementy umożliwiające zabudowę („kwartał” w Berlinie, „dziedziniec” w Krakowie). Wymagają one, rzecz jasna, uzupełnień oraz poprawek. Cały proces ożywiania miast winien generować mniej pompatyczne obrazy architektoniczne niż te, które można zobaczyć na przykład w Dusseldorfie (Gehry), w Wolfsburgu (Hadid) czy też w Dreźnie (Libeskind). Potrzebne nam proekologiczne i społecznie nakierowane projekty oparte o działania kooperatywne, solidarne i demokratyczne (nieprzypominające Astany czy Dubaju). Jest to moim zdaniem jedyny sposób nadania architekturze znaczenia na przyszłość.

More than half of the world’s population lives now in cities. For us to survive socially, politically, economically and ecologically we have to restructure land and city. The land becomes scarce. Within cities there is unused and underused land which needs to be developed, particularly to make old cities not only vibrant but also existential. So that we use inherited environments better. Each of these environments in Berlin, Krakow or elsewhere have their specific characteristics to build on (the „block“ in Berlin, the „courtyard“ in Krakow). It only needs adding and amending. All this regeneration of the cities should be done via less pompous architectural representations than we see e.g. in Düsseldorf (Gehry), in Wolfsburg (Hadid) or in Dresden (Libeskind). But by green and socially all-inclusive designs on the basis of cooperative, solidarian and democratic policies (no Astanas or Dubais). Only in this way, I believe, has architecture any meaning in the future.