Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Adsorption, Desorption and Degradation of Carbendazim in the Loess-Like Soil

Paszko T., Skrzypek A.

Ecological Chemistry and Engineering. A

|

2010

|

Vol. 17, nr 2-3

249-259

EN

Studies on the adsorption, desorption, reaction kinetic and degradation of carbendazim in samples from Ap, Eg, Bt and 2Cca horizons of gleved lessive soil formed from loess-like formations (Gleyic Luvisol) were carried out. Degradation experiments were performed at 5 and 25 °C. Degradation data fitted very well to the exponential form of the three-half kinetic model and, to a much lesser extent, to the first-order kinetic model. This was probably due to the changes in microbial activity of biomass during the degradation process. Therefore, the zero-order kinetic equation was also used. The DT50 values from first-order equation at 25 st. C were 12.3, 20.2, 76.6 and 183.1 days for the Ap, Eg, Bt and 2CCa horizon, respectively. The activation energies Ea for all soil horizons were in the range of 52-67 kJ o mol-1. The adsorption process proceeded very quickly, within 2 hours equilibrium was achieved, and after maximum 8 hours in the case of desorption. Kinetics data fitted well to the two-site kinetic model. The achieved Freundlich isotherms were of L-type. The estimated Kd ads values were the largest in samples from Bt horizon - 32.89 and the smallest in samples from 2Ca horizon - 0.656. The same was in the case of desorption: 34.99 for Bt and 1.105 for 2CCa horizon. The results suggest that clay minerals play an important role in sorption-desorption processes of this compound in the soil. The calculated Groundwater Ubiquity Score (GUS) index assessed carbendazim on the border between non-leaching and transient compounds.

PL

Badania adsorpcji, desorpcji, kinetyki reakcji i degradacji karbendazymu przeprowadzono w próbkach z poziomu Ap, Eg, Bt i 2Cca gleby płowej opadowo-glejowej wytworzonej z utworów lessowatych (Gleyic Luvisol), Doświadczenia z degradacją przeprowadzono dla temp. 5 i 25 °C. Dane z degradacji były bardzo dobrze opisywane wykładniczą postacią modelu trzy i półrzędowej kinetyki i w dużo mniejszym stopniu przez model kinetyki pierwszorzędowej. Było to prawdopodobnie spowodowane zmianami mikrobiologicznej aktywności biomasy w czasie procesu degradacji. Dlatego zastosowano również równanie kinetyki rzędu zerowego. Wartości DT50 z równania pierwszego rzędu dla 25 °C dla poziomu Ap, Eg, Bt and 2CCa wyniosły odpowiednio 12,3, 20,2, 76,6 i 183,1 dni. Energie aktywacji Ea dla wszystkich poziomów gleby mieściły się w zakresie 52-67 kJ o mol-1. Proces adsorpcji przebiegał bardzo szybko i w czasie 2 godz. ustalała się równowaga, a w przypadku desorpcji po maksymalnie 8 godz. Dane kinetyczne były dobrze opisywane za pomocą modelu kinetyki dwucentrowej. Otrzymano izotermy Freundlicha typu L. Największe wartości Kd adss otrzymano dla próbek z poziomu Bt - 32,89, najmniejsze dla próbek z poziomu 2CCa - 0,656. Tak samo było w przypadku desorpcji: 34,99 dla poziomu Bt i 1,105 dla 2CCa. Wyniki wskazują, że minerały ilaste odgrywają ważną rolę w procesach sorpcyjno-desorpcyjnych tego związku w glebie. Wyznaczona wartość indeksu GUS wskazuje, że karbendazym jest na granicy pomiędzy związkami niepodatnymi na wymywanie i przejściowymi.

2

Karbendazym. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego

Sitarek K.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2004

|

Nr 1 (39)

45--63

PL

Karbendazym jest białym, krystalicznym proszkiem stosowanym jako środek grzybobójczy. Jest on również metabolitem takich fungicydów, jak benomyl czy tiofanat metylu. W Polsce są stosowane 42 preparaty, zawierające karbendazym. Karbendazym należy do związków nieklasyfikowanych na podstawie siły działania toksycznego w warunkach narażenia ostrego. Wartość LD50 po jednorazowym podaniu do żołądka szczurów wynosi 6400 mg/kg. Karbendazym jest związkiem zaburzającym rozród zwierząt doświadczalnych; działa gonado toksycznie po podaniu samcom szczura, indukuje ponadto wady wrodzone u szczurów narażanych w okresie organogenezy oraz powoduje wzrost śmiertelności wewnątrzmacicznej. Karbendazym dobrze wchłania się z układu pokarmowego szczurów (80- 85% dawki ulega wchłonięciu), ale bardzo słabo wchłania się przez skórę. Związek ten nie kumuluje się w ustroju. Głównymi metabolitami karbendazymu wydalanymi z moczem szczurów są wodorosiarczan-2[(metoksykarbonylo)-amino]-1H-benzimidazolo- 5-ylo i kwas {2-[(metoksykarbo-nylo)-amino]-6-okso-1-tlenek-6H-benzimidazol-5-ilo-D glikopiranozydouranowy. Karbendazym ulega szybko wydaleniu z ustroju. W ciągu 72 h wydala się z moczem i kałem około 98% dawki podanej szczurom per os. Przyjmuje się, że mechanizm działania toksycznego tego związku polega na uszkodzeniu mikrotubul, struktur odpowiedzialnych między innymi za transport wewnątrzkomórkowy czy też podział komórek. Na podstawie wyników, przeprowadzonych w latach 90. badań genotoksyczności, ujawniono, że karbendazym powoduje wzrost częstości mikrojąder w szpiku kostnym myszy oraz w limfocytach krwi obwodowej ludzi. Zwrócono uwagę na fakt, że wyniki te nie powinny być lekceważone mimo słabej rozpuszczalności karbendazymu w wodzie i małej jego biodostępności. Na podstawie wyników badań rakotwórczości karbendazymu, przeprowadzonych na różnych szczepach myszy, wynika, że u myszy szczepów SPF-Swiss i szczepu CD-1 indukuje on raki i gruczolaki wątrobowokomórkowe. Natomiast u myszy szczepu NMRKf (SPF-71) nie ujawniono działania rakotwórczego po 96 tygodniach narażania na ten związek. Jednakże myszy dwóch pierwszych szczepów charakteryzuje duża spontaniczna częstość nowotworów wątroby i są one w związku z tym niewłaściwe do testowania substancji, mogących indukować nowotwory o tej lokalizacji. Wnioskowanie należy więc oprzeć na wynikach badania wykonywanego na myszach NMRKf (SPF 71) i uznać, że karbendazym nie jest czynnikiem rakotwórczym dla myszy. W piśmiennictwie nie znaleziono danych na temat działania rakotwórczego karbendazymu u ludzi. W Polsce nie ustalono dotąd wartości NDS i NDSCh karbendazymu**. Jedynie w ZSRR istniał normatyw NDSCh tego związku i wynosił on 0,1 mg/m3. Za podstawę proponowanej wartości NDS karbendazymu przyjęto fakt, iż związek ten jako metabolit benomylu powinien mieć wartość NDS na takim samym poziomie. Ustalone przez ACGIH oraz obowiązujące w większości państw wartości normatywne benomylu wynoszą 10 mg/m3, stąd dla karbendazymu proponuje się przyjęcie takiej samej wartości normatywu, tj. na poziomie 10 mg/m3. Ponieważ związek ten zaburza rozwój wewnątrzmaciczny należy go oznaczyć dodatkowo literami „Ft” – fetotoksyczny.

EN

Carbendazim is the most widely used representative of the benzimidazole family of fungicides. It is also the main metabolite of benomyl in mammals the degradation product of benomyl in the environment. This chemical is well absorbed after oral exposure. The absorption by male rats administered a single oral dose of 12 mg/kg 14C-carbendazim was determined to be 85%. The main metabolite of this compounds in urine is methyl 5-hydroxy-2-imidazolecarbamate. It is not a carcinogenic agent. The Expert Group for Chemical Agents has established an 8-hour TWA value of 10 mg/m3 and suggested additional notation: Ft (fetotoxic substance).

3

Studies on granulation and biological properties of granulated cereal protective formulations

Al Amin I., Krawczyk M., Biń A.

Polish Journal of Applied Chemistry

|

2003

|

Vol. 47, nr 3

169-173

EN

The experimental granulated product containing chlormequat and carbendazim on mineral carrier was elaborated to increase lodging resistance and to protect against stem base diseases. Bioefficacy of several different formulations was evaluated in the growth chamber and under field condition. It was shown that chlormequat formulated as granular product revealed better dynamics of activity than that of the liquid formulation SL on spring and winter wheat. Preparation successfully limited wheat infection by eyespot.

PL

Opracowano eksperymentalny granulowany preparat zawierający dwie substancje aktywne: chloromekwat oraz karbendazym osadzone na nośniku mineralnym. Środek przeznaczony jest do ochrony upraw pszenicy przed wyleganiem i chorobami podstawy źdźbła. Oceniono skuteczność biologiczną preparatu w warunkach kontrolowanych oraz mikropoletkowych w ochronie pszenicy ozimej i jarej. Stwierdzono lepszą dynamikę działania retardacyjnego w trakcie wegetacji granulowanego preparatu (SG) w porównaniu ze środkiem konwencjonalnym w postaci koncentratu rozpuszczalnego w wodzie (SL) w analogicznych dawkach. Wykazano również znaczne ograniczenie porażenia roślin przez grzyby, wywołujące choroby podstawy źdźbła (m.in. przez sprawców łamliwości źdźbła).