Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: jony ołowiu (II)

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Sorpcja jonów ołowiu(II) na wybranych materiałach filtracyjnych stosowanych w technologii uzdatniania wody

Reczek L., Michel M. M., Siwiec T., Żukowska E.

Przemysł Chemiczny

2014

T. 93, nr 11

1978-1982

Przedstawiono wyniki doświadczalnych badań sorpcji jonów ołowiu(II) z roztworów wodnych na granulowanym węglu aktywnym Norit, klinoptylolicie oraz chalcedonicie modyfikowanym tlenkiem manganu(IV). Stwierdzono, że sorpcja zachodziła zgodnie z modelem kinetyki reakcji pseudodrugiego rzędu i miała charakter korzystny (wartość RL mieściła się w zakresie <0;1>). Sorpcję jonów Pb(II) na granulowanym węglu aktywnym Norit najlepiej opisywało równanie izotermy Freundlicha (r2 = 0,998), a sorpcję na klinoptylolicie i modyfikowanym chalcedonicie najdokładniej charakteryzowała izoterma Redlicha i Petersona (r2 = 0,996 dla klinoptylolitu, r2 = 0,999 dla modyfikowanego chalcedonitu). W przypadku modyfikowanego chalcedonitu parametr g izotermy Redlicha i Petersona wynosił 1,00, dlatego sorpcja jonów Pb(II) na modyfikowanym chalcedonicie zachodziła zgodnie z modelem Langmuira. Najlepszym sorbentem dla jonów Pb(II) okazał się klinoptylolit. Maksymalna pojemność sorpcyjna ołowiu dla klinoptylolitu wynosiła 22,3 mg/g, dla węgla aktywnego 18,0 mg/g, dla chalcedonitu modyfikowanego tlenkiem manganu(IV) 10,3 mg/g.

Pb²⁺ ions were adsorbed on a com. granulated activated C, clinoptylolite and MnO2-modified chalcedonite to study the sorption kinetics and thermodynamics and to det. The sorption isotherms. Clinoptylolite was the best sorbent for removal Pb²⁺ ions from their aq. solns. The expt. data on clinoptylolite were well described by the Redlich-Peterson equation, while on the activated C by Freundlich and on the modified chalcedonite by Langmuir equations. The free energy of sorption was negative.

Removal of pb2+ ions from aqueous solutions on plum stones crushed to particle size below 0.5 mm

Gala A., Sanak-Rydlewska S.

Archives of Mining Sciences

2011

Vol. 56, no 1

71-80

This article presents the results of the research on the Pb2+ sorption from aqueous solutions on plum stones. For the used sorbent the depletion of Pb2+ in the solution was 47.2-81.3%. The effect of various factors, such as the concentration of natural sorbent, the pH, and the temperature was studied. The process of Pb2+ ions sorption on plum stones was described by the Langmuir and Freundlich models. The maximum sorption capacity of plum stones was for 21.2 mg/g.

W niniejszym artykule zaprezentowano wyniki badań dotyczących sorpcji jonów Pb2+ z roztworów wodnych na pestkach śliwek. Wykazano, że pestki śliwek mogą być wykorzystywane do usuwania jonów Pb2+ z roztworów wodnych. Dla badanego sorbenta redukcja zawartości jonów Pb2+ w roztworze wyniosła 47,2-81,3%. Zbadano również wpływ czynników, takich jak: stężenie sorbenta, pH roztworu i temperatura na badany proces sorpcji. Optymalne stężenie sorbenta wynosi 5 g/dm3, powyżej tej wartości stopień redukcji jonów Pb2+ nie zmienia się istotnie (rys. 4.1). Jest to prawdopodobnie związane ze zjawiskiem agregacji cząstek sorbenta w roztworze, które może ograniczać dostęp jonów metalu do miejsc aktywnych obecnych na powierzchni sorbenta. Do takiego samego wniosku doszedł w swojej pracy zespół Uluozulu (2008). Bardzo ważnym parametrem wpływającym na sorpcję jest odczyn pH. Wykazano, że najlepszą sorpcję na pestkach śliwek uzyskano przy pH 4,0š0,1 (rys. 4.2), w punkcie zerowego ładunku (tzw. pHzpc). W środowisku silnie kwaśnym ołów występuje głównie w postaci jonów Pb2+. Obniżenie sorpcji, występujące przy pH poniżej 4,0 prawdopodobnie jest związane z konkurencyjnym oddziaływaniem jonów wodorowych z jonami dwuwartościowego ołowiu oraz z dodatnio naładowaną powierzchnią sorbenta. Z kolei stopniowy wzrost pH prowadzi do tworzenia jonów kompleksowych i ostatecznie strącania się jonów ołowiowych w formie Pb(OH)2. Przy pH powyżej 5,0š0,1 prawdopodobnie tworzą się już jony hydroksylowe ołowiu i może rozpoczynać się proces strącania wodorotlenku ołowiu (Meena i in., 2008). Wykazano również, że ze wzrostem temperatury w zakresie (293-303)K następuje stopniowy spadek sorpcji (rys. 4.3). To potwierdza egzotermiczną naturę procesu sorpcji jonów Pb2+ na pestkach śliwek. Adsorpcję jonów Pb2+ na pestkach śliwek opisano przy pomocy modelu Langmuira i Freundlicha. Założenia obu modeli podano w tablicy 4.1. Wartość parametru a izotermy Langmuira pozwala oszacować maksymalną pojemność sorpcyjną sorbenta, czyli maksymalną ilość jonów metalu potrzebną do zapełnienia monowarstwy. Dla pestek śliwek stała a przyjmuje wartość 21,2 mg/g. Drugi parametr izotermy Langmuira, stała b reprezentuje energię adsorpcji. Im niższa wartość stałej b tym wyższe powinowactwo sorbentu w stosunku do jonów metalu. Dobry sorbent powinien charakteryzować się niską wartością współczynnika b i wysoką a. Parametr K Freundlicha umożliwia ocenę zdolności sorpcyjnych sorbenta a stała n określa intensywność adsorpcji (Han i in., 2005). Obliczona wartość współczynnika n równa 1,31 dla pestek śliwek, znajduje się w przedziale <1,10> co dowodzi, że proces adsorpcji na tym sorbencie jest "korzystny". Im wartość 1/n jest mniejsza tym większa jest niejednorodność energetyczna układu adsorpcyjnego (Bansal i Goyal, 2009). W przypadku pestek śliwek lepsze dopasowanie funkcji do danych pomiarowych uzyskano dla izotermy Freundlicha, co świadczy o niejednorodności powierzchni (Atkins, 2007).