Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: jednostki litostratygraficzne

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Litostratygrafia ordowiku strefy Biłgoraj-Narol (SE Polska)

Modliński Z., Szymański B.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

2005

nr 416

45-79

Zaprezentowano propozycję sformalizowanego schematu podziału litostratygraficznego osadów klastyczno-węglanowych ordowiku strefy Biłgoraj-Narol (SE Polska), których sekwencja składa się z trzech cyklów transgresyjno-regresywnych: dolnego - tremadockiego, środkowego - arenidzko-lanwirnskiego i górnego - górnolanwirnsko (uhaku)-aszgilskiego. W sekwencji litologicznej systemu wyróżniono - opierając się na makroskopowej zmienności pierwotnych cech sedymentacyjnych i sedymentacyjno-diastroficznych osadów - 10 formalnych jednostek litostratygraficznych, w tym: 5 jednostek o randze formacji oraz 5 rangi ogniwa. Są to następujące formacje, poczynając od najstarszej: formacja piaskowców i iłowców z Biłgoraja, formacja iłowców Tanwi, formacja wapieni z Suśca, formacja iłowców i wapieni z Cieszanowa i formacja iłowców wapnistych z Narola. W obrębie trzech wyróżnionych formacji ustanowiono jednostki niższego rzędu o randze ogniwa: w formacji biłgorajskiej - ogniwo piaskowców z Frampola i ogniwo iłowców i mułowców z Goraja; w formacji wapieni z Suśca - ogniwo wapienia z Paar i ogniwo wapienia z Rebizant oraz w formacji cieszanowskiej - ogniwo wapienia z Osuch. Z ustanowionych jednostek część ograniczona jest regionalnymi powierzchniami nieciągłości sedymentacyjnych lub sedymentacyjno-erozyjnych i spełnia kryteria właściwe kategoriom litostratygraficznym o charakterze allostratygraficznym (allostratigraphic units). Zespoły skalne poszczególnych formacji skorelowano z litostratygraficznymi i genetycznymi ich odpowiednikami w profilach obszarów sąsiednich: bloku małopolskiego, regionu lubelskiego, zachodniej części obniżenia bałtyckiego i regionu łysogórskiego Gór Świętokrzyskich.

The Ordovician rocks of Biłgoraj - Narol area were penetrated by 6 boreholes: Doliny 1, Osuchy 1, Kozaki 1, Dyle IG 1, Narol IG 1 and Narol PIG 2. Ten new formal lithostratigraphical units were distinguished and defined: the Biłgoraj Sandstones and Claystones Formation (Lower Tremadoc) with the Frampol Sandstones Member and Goraj Claystones and Silstones Member; next: the Tanew Claystones Formation (Lower Arenig); the Susiec Limestones Formation (Upper Arenig-Llanvirn) with the Paary Limestone Member and the Rebizanty Limestone Member; then the Cieszanów Claystones and Limestones Formation (Upper Llanvirn-Caradoc) with Osuchy Limestone Member. The youngest unit described is the Narol Limy Claystones Formation (Ashgill). Some of the units have a character of the allostratigraphical units ones sensu "North American..." (1983), because are bordered by the sedimentary or sedimentary-erosional unconformities. The lithology, stratigraphical position, thickness, paleontological data and spatial relation of the particular units are presented in Figure 3. Their boundaries have been established and stratotypical sections are proposed.

Dolny paleozoik Górnego Śląska i zachodniej Małopolski

Buła Z.

Prace Państwowego Instytutu Geologicznego

2000

T. 171

1--89

Na obszarze Górnego Śląska i zachodniej Małopolski utwory prekambryjskie i dolnopaleozoiczne rozpoznano w około 450 nierównomiernie rozmieszczonych otworach wiertniczych. W wyniku dotychczas przeprowadzonych badań, przynależność stratygraficzną skał dolnopaleozoicznych do kambru, ordowiku i syluru określono w 61 otworach. Stratygrafię oparto na oznaczeniach trybolitów (tylko w otworze Goczałkowice IG1), graptolitów oraz konodontów i akritarch. W profilu rozpoznanych utworów dolnopaleozoicznych wyróżniono i zdefiniowano 7 jednostek litostratygraficznych w randze formacji, są to: formacja z Borzęt (fm) (kambr dolny subholmiowy), formacja z Goczałkowic (fm) (kambr dolny poziom Holmia), formacja z Sosnowca (fm) (kambr środkowy), formacja z Bibieli (fm) (ordowik), formacja z Zawiercia (fm) (ordowik-sylur dolny), formacja z Mrzy- głodu(fm) (sylur-wenlok górny, ludlow) i formacja z Łapczycy (fm) (sylur-přidoli). W niektórych jednostkach litostratygraficznych wydzielono i zdefiniowano jednostki niższego rzędu - ogniwa. Do wendu-kambru dolnego zaliczono kompleksy silnie sfałdowanych skał klastycznych o słabych przejawach metamorfizmu regionalnego (facja zlepieńcowa), wykazujących znamiona fyllityzacji, które rozpoznano w ponad 260 otworach usytuowanych między Żarkami, Zawierciem, Krakowem i Bochnią. Pierwsze cztery wymienione wyżej jednostki litostratygraficzne (formacje) tworzą kambryjsko-ordowickie pokrywowe piętro strukturalne bloku górnośląskiego. Kolejne trzy jednostki reprezentują ordowicko-sylurskie pokrywowe piętro stru k- turalne bloku małopolskiego. Utwory tego piętra leżą tektonicznie niezgodnie na silnie sfałdowanych skałach wendyjsko-dolnokambryjskiego piętra strukturalnego w zachodniej części bloku małopolskiego. Bliskie sąsiedztwo utworów prekambryjskich (wendyjskich) i dolnopaleozoicznych o różnym rozwoju sedymentacyjno-diastroficznym, tworzących wspomniane piętra strukturalne bloków górnośląskiego i małopolskiego wskazuje, że bloki te kontaktują wzdłuż wąskiej, około 0,5 km szerokości, strefy tektonicznej Kraków-Lubliniec. Ewolucja tektoniczna tej strefy zachodziła wieloetapowo od prekambru po perm. Znaczącą rolę w jej rozwoju odegrały ruchy przesuwcze. Z ewolucją tektoniczną strefy Kraków-Lubliniec wiąże się rozwój magmatyzmu w krawędziowych częściach bloków górnośląskiego i mało- polskiego. Zalegające po przeciwnych stronach strefy tektonicznej utwory górnopaleozoiczne (dewońsko-karbońskie po namur A dolny włącznie) o podobnym rozwoju litologiczno-facjalnym, różnią się stylem budowy strukturalnej. Po stronie bloku górnośląskiego dominują struktury fałdowo-blokowe, a po stronie bloku małopolskiego - struktury blokowe.