Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Chemia i Inżynieria Ekologiczna

1 1999

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: ioron in soil

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Rola i znaczenie sideroforów jako nośników jonów żelaza u drobnoustrojów i roślin.

Barabasz W., Chmiel M.J., Albińska D., Vorisek K.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

1999

Vol. 6, nr 7

575-585

Żelazo jest niezbędnym elementem wielu procesów biochemicznych, a enzymy zawierające ten pierwiastek biorą udział w wielu cyklach biochemicznych u wielu organizmów żywych od najprostszych do bardzo złożonych. Rośliny do normalnego wzrostu wymagają w podłożu minimalnej koncentracji żelaza na poziomie około 10 do potęgi -4 do 10 do potęgi do -9 M, natomiast mikroorganizmy w granicach 10 do potęgi -5 do 10 do potęgi -7 M. Wiele organizmów wykształciło specyficzne systemy i specjalne wysokospecyficzne regulatory transportu Fe(III) do wnętrza komórek. Umożliwia to uzyskiwanie żelaza ze skrajnie trudno rozpuszczalnych substratów oraz ze środowisk o małych stężeniach żelaza. Siderofory to nośniki jonów żelaza, zbudowane głównie z dwóch zasadniczych części, ligandów i białek recepturowych występujących głównie w błonie komórkowej; zaliczamy je do dwóch głównych klas: pochodnych fenoli (wytwarzanych głównie przez komórki prokariotyczne) i pochodnych kwasów hydroksamowych, które są produkowane przez inne drobnoustroje. Najważniejszym czynnikiem wpływającym na proces tworzenia się sideroforów jest małe stężenie żelaza w środowisku, natomiast wzrost jego poziomu powoduje stopniowe zahamowanie syntezy ligandu sideforowego. Z kolei całkowity brak żelaza w środowisku wstrzymuje wzrost drobnoustrojów. Okazało się, że obecność sideroforów w pobliżu korzeni roślin może chronić je przed wieloma patogenami, poprzez wiązanie w chelaty wszystkich dostępnych form żelaza i nieudostępnianie go organizmom patogennym. Niektóre siderofory (pyovirydyna) produkowane przez bakterie z rodzaju Pseudomonas hamują wzrost grzybowych fitopatogenów z rodzaju Fusarium i Gaeumanomyces.

Iron is the fourth most abundant element in the Earth`s crust. Iron oxides, comprising minerals such as hematite, magnetite and limonite, are the most abundant metallic oxides in soils. Extremal insolubility of ferric hydroxide limits availability of iron at pH=7 in an aerobic aqueous environments to the equilibrum concentration of approximately 10 [formula] M. Thus, most organisms possess systems for the specific chelation and controlled transport of Fe(III) to the cell. Microbes and plants have different, though perhaps interacting, in strategies for obtaining iron from the soil. Majority of microorganisms use siderophores and corresponding membrane receptors for iron acquisition. Siderophores are low molecular weight compounds that are produced under iron limiting conditions, chelate the ferric ion (Fe3+) with a high specific activity, and serve as carries for the trasport of Fe(III) into a microbial cell. Investigations of the ecology of microbial siderophores in the acquisition of iron by plants.