Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Miejska polityka mieszkaniowa – tereny dostępne warunkiem realizacji programów mieszkań dostępnych – nowelizacja ustawowa w Wiedniu

Giecewicz Joanna

Środowisko Mieszkaniowe

|

2020

|

nr 30

47--52

PL

Dostępność mieszkań jest ściśle powiązana z dostępnością terenów pod planowaną zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. W okresach kryzysowych występuje wzrost cen nieruchomości jako najpewniejszych lokat finansowych oraz spekulacje terenami. Mieszkalnictwo jest najważniejszym tworzywem miasta, a dostępność terenów pod tą zabudowę wpływa w sposób istotny na dostępność mieszkań. W wielu miastach europejskich wypracowano mechanizmy wymuszające budowę mieszkań dostępnych w różnych formułach prawno-administracyjnych. W sytuacjach kryzysowych okazały się one nieskuteczne. Proces wypracowania rozwiązań innowacyjnych jest przedmiotem analiz na przykładzie systemowo spójnej polityki mieszkaniowej Wiednia. Po kryzysie roku 2008 postępujący wzrost cen nieruchomości szczególnie gruntowych doprowadził w ciągu 10 lat do spadku procentowego udziału nowobudowanych subwencjonowanych mieszkań dostępnych. Władze kraju federalnego Wiedeń podjęły kroki prawne, zmierzające do zmiany niekorzystnych trendów. W przeciągu 2 lat do lokalnego kodeksu budowlanego wprowadzono przepisy definiujące nową kategorię zagospodarowania terenu – „mieszkalnictwo dostępne”. Uzyskanie pozwolenia na budowę dla inwestycji mieszkaniowych, jest uzależnione od realizacji 2/3 przewidzianej powierzchni użytkowej mieszkań w formule mieszkań subwencjonowanych, a więc dostępnych. Ta nowelizacja prawa budowlanego weszła w życie 01.03.2019. Przewidywane jest docelowe obniżenie cen gruntów budowlanych dla mieszkalnictwa o 90%. Przez następne lata prowadzony będzie monitoring skutków powyższych zmian. Nowelizacja definiowana jest jako radykalna zmiana prawa, zapewniająca realizację programów mieszkań dostępnych.

EN

The affordability of apartment units is closely related to the availability of land for planned multifamily housing development. In crisis periods, real estate prices go up, reflecting the perception of real estate as the safest investment, and land speculation increases. Housing is the most important fabric of the city, and the availability of land for housing directly influences housing affordability. In many European cities, legal and administrative mechanisms have been worked out to force the construction of apartment buildings. In times of crisis, however, these mechanisms have proven ineffective. This article will focus on the process of elaborating innovative solutions, with Vienna’s systemically coherent housing policy as an example. In the decade following the 2008 crisis, the ongoing rise in real estate prices, especially the price of undeveloped land, led to a decrease in the proportion of new subsidized affordable housing. The leaders of the federal state of Vienna undertook legal measures to reverse this negative trend. Within two years, the local building code was updated with a provision describing a new land use category: “affordable housing”. Following this rule, the acquisition of a permit to build housing investments requires that two-thirds of the planned development’s usable area be devoted to subsidized, meaning affordable, housing. This provision in Vienna’s building code came into effect on March 1, 2019. It is expected that in the long run, the price of land for housing will drop by 90%. In the upcoming years, monitoring of the provision’s effects will be conducted. The provision is seen as a radical change in the law, ensuring the continued realization of affordable housing programs.

2

Kryteria dotyczące wpisu obiektów architektonicznych z drugiej połowy XX wieku do rejestru zabytków. Teoria i praktyka

Gaczoł A.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2017

|

Nr 49

163--180

PL

Zasadnicze znaczenie dla ochrony zabytku lub zabytkowego zespołu urbanistycznego ma decyzja w sprawie wpisania go do rejestru, nadaje mu bowiem oficjalnie prawny status. Wiąże się z tym statusem – z jednej strony – obowiązek opieki nad zabytkiem postawiony właścicielowi, użytkownikowi oraz innym podmiotom nim władającym, z drugiej strony – zwiększona ochrona prawna. Jedynie w odniesieniu do rejestru zabytków możemy mówić o pełnej, mniej lub bardziej doskonałej instytucji prawnej, z której wynikają możliwe do wyegzekwowania prawa i obowiązki, związane ze stanem zabytku. Autor artykułu przedstawił krótkie rozważania na temat aktualnego pojmowania i prawnej defi nicji „zabytku” oraz odniesień do kwestii uwzględniania w tym pojmowaniu cezury czasowej (zabytek dawny – „sensu stricto” i zabytek współczesny – „sensu largo”). Rozważania te były podstawą próby odpowiedzi na pytania: pierwsze – o sens stosowania cezury czasowej w odniesieniu do zabytku w zapisach ustawowych oraz drugie – jakim kryteriom powinien odpowiadać zabytek, w tym przypadku obiekt architektoniczny lub zespół urbanistyczny z drugiej połowy XX wieku. Przede wszystkim powinien stanowić wybitny przykład rodzaju budowli lub zespołu architektonicznego, urbanistycznego i technologicznego albo stanowić świadectwo wielkiego oddziaływania i wpływu w danym okresie historii na rozwój architektury, sztuki lub technologii, na planowanie miast lub kształtowanie krajobrazu, albo stanowić jedyny lub co najmniej rzadko spotykany dowód tradycji kulturowej wciąż istniejącej lub wymarłej, albo też stanowić przykład bezpośredniego i materialnego powiązania ze zdarzeniami i tradycjami, dziełami sztuki i literatury, mającymi wartość wyjątkową. Po szczegółowym omówieniu przykładów konkretnych rozwiązań architektonicznych oraz urbanistycznych, związanych z rewitalizacją w duchu historycznym Rynku Głównego w Oświęcimiu oraz Starego Rynku w Poczdamie i związanych z tym losów obiektów pawilonowych z lat 60. XX w., autor artykułu zwrócił uwagę służbom odpowiedzialnym za ochronę zabytów: z jednej strony – na pilną konieczność stworzenia listy obiektów architektury, zespołów, dzieł techniki z 2. połowy XX wieku przeznaczonych do objęcia ochroną, z drugiej – na fakt, iż decyzja o wpisie do rejestru wywołuje określone konsekwencje prawne, bardzo trudne do późniejszego uchylenia. Dlatego też przed przystąpieniem do procedury wpisu do rejestru zabytków należy dokonać krytycznej analizy obiektu lub zespołu architektonicznego, także pod kątem wypełniania ważnego interesu społecznego i ustalenia odpowiednich form ochrony.

EN

The decision about entering a historic monument or an urban complex into the monument register is of paramount significance for its protection, since it then officially acquires a legal status. That status is associated with – on the one hand – an obligation to preserve the monument imposed on the owner, user or other authorities in charge of it, while on the other – increased legal protection. Only in reference to the monument register we can talk about a complete, more or less perfect legal institution, which results in laws and obligations concerning the state of a monument and possible to enforce. The author of the article presents brief considerations on the issue of current understanding and a legal definition of a “monument” as well as references to the issue of including in it a time dividing line (a historic monument – “sensu stricto” and a contemporary monument – “sensu largo”). Those considerations made a basis for an attempt to answer the following questions: firstly – about the sense of using a dividing line in reference to a monument in statutory regulations, and secondly – which criteria a monument should meet, in this case an architectonic object or an urban complex from the second half of the 20th century. First of all, it should be an outstanding example of a building or an architectonic, urban and technological complex, or bear evidence of a great impact and influence in a given period of time on the development of architecture, art or technology, on town planning or landscape design, or constitute the only or at least a rarely encountered proof of a still existing or extinct cultural tradition, or be an example of direct and material connection to events and traditions, works of art and literature, possessing unique value. After a detailed description of examples of concrete architectonic and urban-planning solutions related to the revitalisation in the historical spirit of the Main Square in Oświęcim and the Old Market in Potsdam, and subsequent fate of the pavilion objects from the 1960s, the author of the article commented to the services responsible for monument protection: on the one hand – on the urgent need to create a list of objects of architecture, complexes, works of technology from the 2nd half of the 20th century intended for protection, on the other – on the fact that the decision about an entry into the register is followed by specific legal consequences, very difficult to be revoked later. Therefore, before commencing the procedure of entering it into the monument register one should conduct a critical analysis of the object or architectonic complex, also from the perspective of acting in the public interest and determining appropriate forms of protection.

3

Społeczna odpowiedzialność górnictwa

Górecki J., Sermet E.

Surowce i Maszyny Budowlane

|

2010

|

nr 1

40-44

PL

Coraz więcej firm górniczych zamierza dobrowolnie i w szerokim zakresie uwzględniać interesy społeczne w swojej działalności biznesowej i w relacjach ze wszystkimi podmiotami funkcjonującymi w otoczeniu zakładu górniczego. Artykuł Jerzego Góreckiego i Edyty Sermet mówi o niełatwej kwestii społecznej odpowiedzialności górnictwa, na przykładzie kopalni surowca skaleniowego "Karpniki".

4

Społeczny wymiar mechanizmu regulacyjnego gospodarki

Chmielak A.

Ekonomia i Środowisko

|

2006

|

nr 2

7--22

PL

Problem wyboru modelu systemu ekonomicznego nie jest nowy. Dyskusja toczy się najczęściej wokół pytania, który jego wariant jest bardziej efektywny dla rozwoju gospodarki. Próba rozstrzygnięcia tego problemu wymaga określenia istoty celu i rezultatów procesu rozwoju. Jeśli przyjąć, że rozwój nosi znamiona trwałości, służy realizacji interesów i wartości społecznych, to okazuje się, że tylko połączenie mechanizmu rynkowego z regulacją państwową może stanowić właściwe rozwiązanie. Istotnym źródłem kontrowersji wokół zasadności i zasad regulacji państwowej jest pomijanie realnych cech systemu społecznego, politycznego i ekonomicznego w poszczególnych krajach i próby budowy uniwersalnego modelu. Tymczasem fundament stanowi system społeczny, wartości, normy i zasady postępowania, na których jest zbudowany i które w sprzyjających warunkach ekonomicznych ujawniają się jako interesy jednostek i grup społecznych. Dla ukształtowania systemu pozwalającego na trwały rozwój gospodarczy konieczna jest budowa spójnego systemu instytucjonalnego, w którym instytucje formalne zostaną oparte na nieformalnych zasadach i normach, władza państwowa zyska legitymizację poprzez działania na rzecz wolności, sprawiedliwości, bezpieczeństwa i odpowiedzialności.

EN

Numerous discussions on the legitimacy and sources of weaknesses of market mechanism and state regulations do not always satisfactorily resolve these is-sues. More than a decade of experience of post-communist countries undergoing the process of a system transformation has intensified discussions on this issue. Their premises comprise controversies over achievements of the transformation process, its social costs, threats to the basic social values, tensions and conflicts in the political, economic and social spheres. A multitude of development models accepted by different countries allows for a comparison of achievements, an analysis of their diversity, generalization and possible adaptation to the needs of the chosen countries. However, there is no one universal model of functioning of economy because its foundation is based on values which may vary between countries. Therefore, the realization of social objectives depends on the construction of a cohesive institutional system in which a combination of competitive mechanism in economy, democracy in politics, as well as a social dialogue in the social sphere, will take place. Consequently, there is a need for a state which will ensure socially effective functioning of such systems by creating suitable formal institutions, based on informal principles, norms and behavior models.