Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: interakcja magnezu z kadmem

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Influence of magnesium on the carcass retention of cadmium in rats

Grosicki A.

Proceedings of ECOpole

2013

Vol. 7, No. 2

491--496

The purpose of these studies was to evaluate the bioavailability of cadmium in rats supplemented with magnesium via drinking water. Male Wistar rats divided into 2 groups (25 individuals each) were exposed intragastrically to water solution of cadmium chloride (labelled with 109 Cd) daily at a dose resembling 10 ppm of cadmium in diet. Rats in group I and II were maintained in plastic cages (4 rats per cage) at 22 to 24°C with free access to commercial rodent chow and tap water. Rats in group II were additionally supplemented with magnesium via drinking water (500 mg Mg/dm3). Carcass counting techniques were used to estimate cadmium absorption. The carcass retention of cadmium 109 was counted in a semiconductor german detector (Camberra Packard) with a multichannel analyzer after 1-, 2-, 3-, and 4-week administration. The rats in the two groups revealed a steady state decline with time in the percentage of cadmium 109 in the carcass. However, rats in group II demonstrated a lower cadmium retention throughout the whole experimental period in comparison to that in rats not supplemented with magnesium. The differences were statistically significant after a 4-week exposure. Unlike the percentage content, the total amount of cadmium in the carcass increased with time of exposure. Results indicate that supplements of magnesium reduce gastrointestinal uptake of cadmium. It may be suggested that the beneficial action of magnesium on cadmium reduction in the body increases with the length of time of the two metal co-administration.

Celem badań była ocena przyswajania kadmu (radiokadm 109) u szczurów eksponowanych na wodę pitną zawierającą dodatkowe ilości magnezu. Szczurom samcom szczepu Wistar podzielonych na 2 grupy zawierające po 25 zwierząt podawano codziennie dożołądkowo za pomocą stalowej sondy wodny roztwór chlorku kadmu (znakowany kadmem 109) przez 1, 2, 3 i 4 tygodnie w dawce odpowiadającej 10 mg Cd/kg diety. W grupie I zwierzęta pojone były wodą z kranu, zaś w grupie II wodę z kranu wzbogacano w chlorek magnezu (500 mg Mg/dm3). Podczas doświadczenia określano spożycie karmy i wody oraz przyrosty masy ciała. Po 1, 2, 3 i 4 tyg. zwierzęta usypiano w atmosferze dwutlenku węgla, a następnie określano masy względne narządów. W tym samym czasie oznaczano także zawartość kadmu 109 w korpusie, z którego uprzednio usunięto przewód pokarmowy z treścią. Pomiary radiometryczne korpusu wykonano za pomocą półprzewodnikowego detektora germanowego (Camberra Packard) wyposażonego w wielokanałowy analizator. Rozmieszczenie kadmu w korpusie wyrażone w postaci procentu aplikowanych dawek wykazywało tendencję spadkową przez cały okres badań w obu grupach zwierząt. W grupie zwierząt pojonych wodą z dodatkiem magnezu procentowa zawartość kadmu w korpusie była wyraźnie mniejsza w porównaniu z zawartością u zwierząt nieeksponowanych na magnez. Po 4 tygodniach różnice były statystycznie istotne. W odróżnieniu od procentowej zawartości całkowita ilość kadmu w korpusie wzrastała wraz z długością czasu ekspozycji. Uzyskane wyniki wskazują, że dodatek magnezu do diety szczurów zmniejszał przyswajanie kadmu podawanego drogą pokarmową. Warto również zasugerować, że skuteczność oddziaływania magnezu na zmniejszenie przyswajanego kadmu zwiększała się wraz z upływem czasu ekspozycji na oba te metale.