Dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej (EPBD) oraz w sprawie efektywności energetycznej (EED), jako uzupełniające się unijne akty prawne, stawiają instalacjom budynkowym wymagania dotyczące ich inteligencji i autonomii. Nowe funkcjonalności mają zapewnić jak najniższe zużycie energii przez budynek, nie pogarszając jednocześnie jakości środowiska w pomieszczeniach, a wręcz przyczyniając się do jej poprawy.
Według Rozporządzenia z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690): „Instalację ogrzewczą powietrzną stanowi układ połączonych kanałów i przewodów powietrznych wraz z nawiewnikami i wywiewnikami oraz elementami regulacji strumienia powietrza, znajdujący się pomiędzy źródłem ciepła podgrzewającym powietrze a ogrzewanymi pomieszczeniami. Funkcję ogrzewania powietrznego może także pełnić instalacja wentylacji mechanicznej.” (par. 133 ust. 2 rozporządzenia). Mówiąc prościej: ogrzewanie powietrzne jest jednym ze sposobów utrzymywania właściwej temperatury w pomieszczeniach użytkowych. Polega na wywołaniu ruchu powietrza odpowiednio ogrzanego, w taki sposób, aby „przemywana” była cała objętość pomieszczenia lub odpowiednia jej część, przez co uzyskuje się prawidłowe wartości i rozkład temperatur pomieszczenia i na wewnętrznej powierzchni jego przegród.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.