W artykule omówiono specyfikę poznańskiego środowiska architektonicznego na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku, kiedy przejściowo w Szkole Inżynierskiej działał Wydział Architektury. Postawiono tezę, że „zmodernizowani tradycjonaliści" tworzący kadrę Wydziału stosowali swoiste metody nauczania, będące w opozycji do ideologii panującego wówczas socrealizmu. Ich celem było najdoskonalsze wpisanie projektu w środowisko kulturowe. Odrębność poznańskiej szkoły architektury została zauważona nawet przez redakcję fachowego miesięcznika „Architektura".
EN
Article discusses specificity of Poznań architectonic environment on turning-point of forties and fifties of 20th century, when faculty of architecture was transitionally acted in Engineering School. It puts thesis, that "modernized traditionalistic" didactic staff of faculty used its own method of education, independent on esthetic doctrine authoritative imposed socrealism. There was purpose the best connection of project to cultural environment. Separateness of Poznań School of Architecture has been noticed even by editorial of professional monthly "Architecture".
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.