Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Badanie in vitro działania chemicznych składników owoców kotewki orzecha wodnego i ich aktywności względem komórek niedrobnokomórkowego raka płuc A549

Mao Zhifang, Wang Qing, Cheng Faxiu, Zhang Zhiyong, Cary, Kang Gongli, Li Ying

Przemysł Chemiczny

|

2019

|

T. 98, nr 2

204--207

PL

Z łupin owoców kotewki orzecha wodnego wyekstrahowano niektóre składniki chemiczne i oznaczono w nich zawartość polifenoli metodą kolorymetryczną. Do ekstrakcji wykorzystano etanol oraz wodę. Ekstrakt zastosowano do zwalczania komórek raka płuc A549 i sprecyzowano jego działanie hamujące wzrost tych komórek. Zawartość polifenoli w odmianie Trapa natans L. var. incisa Makino była większa niż w odmianie Trapa bicornis var. bispinosa. Lepszym ekstrahentem polifenoli okazał się etanol. Wskaźnik zahamowania wzrostu komórek rakowych A549 ekstraktu alkoholowego z Trapa bicornis var. bispinosa był większy w porównaniu z ekstraktem wodnym, zaś wskaźnik zahamowania wzrostu komórek rakowych ekstraktu wodnego z Trapa natans L. var. incisa Makino był wyższy niż ekstraktu wodnego z Trapa bicornis var. bispinosa.

EN

Some chem. components were extd. from chestnut shells with EtOH or H₂O and studied for content of polyphenols by colorimetric method. The ext. was applied to control lung cancer A549 cells and its growth inhibitory effect was detd. The content of polyphenols in Trapa natans L. var. incisa Makino was higher than that in Trapa bicornis var. bispinosal. EtOH was more efficient in extg. polyphenols than H₂O. The inhibition rate of the EtOH ext. of Trapa bicornis var. bispinosal on lung cancer A549 cells was higher than that of the aq. ext., and the inhibition rate of the aq. ext. of Trapa natans L. var. incisa Makino on the growth of lung cancer A549 cells was higher than that of the aq. ext. in the Trapa bicornis var. bispinosa.

2

Badania in vitro i ex vivo we współczesnej kosmetologii

Dębowska R.

Chemik

|

2010

|

Vol. 64, nr 2

74-79

PL

Omówiono fundamentalną rolę badań in vitro we współczesnej kosmetologii. Opisano doświadczenia na modelach skóry. Zaprezentowano badania ex vivo służące ocenie oddziaływania składników i gotowych kosmetyków na skórę ludzką w warunkach laboratoryjnych. Przedstawiono dermokosmetyki - specjalistyczne preparaty kosmetyczne dostępne wyłącznie w aptekach. Wymieniono siedem etapów pracy nad dermokosmetykami.

EN

The fundamental role of in vitro studies in contemporary cosmetology has been discussed. Studies on skin models have been described. Ex vivo studies have been presented for the purpose of evaluating the effect of components and ready cosmetics on human skin under laboratory conditions. Dermocosmetics have been introduced - specialist cosmetic preparations, available only in pharmacies. Seven stages of working on dermocosmetics have been presented.

3

Badania in vitro cytotoksyczności bioszkieł zawierających srebro

Ciołek L., Karaś J., Olszyna A., Zaczyńska E., Czarny A., Żywicka B.

Engineering of Biomaterials

|

2009

|

Vol. 12, no. 89-91

91--93

4

Influence of Graft Encapsulation on Host Immune Activity. In in vitro Studies

Antosiak-Iwańska M., Godlewska E., Sitarek E., Orłowski T.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

|

2009

|

Vol. 29, no. 1

81-85

EN

The aim of this study was to define the response of recipient immune system on free and encapsulated xenografts. Splenocytes and islets obtained from rats were encapsulated the Sun's method. Recipients were sensitized by i.p. injection free or encapsulated grafts. To evaluate host immune activity one-way Mixed Lymphocytes Cultures (MLC) Test were performed. Inactivated rat splenocytes or islets were used as stimulators and splenocytes obtained from naive and sensitized mice as responders. Increase of arousal splenocytes obtained from sensitized recipients were observed. Applied membrane did not prevent antigens penetration through capsular wall and stimulation of host immune system occurred.

5

The effect of different polymer layers on properties of stainless steel for biomedical applications

Pruna A., Chłopek J., Rosół P.

Inżynieria Biomateriałów

|

2005

|

R. 8, nr 46

22--24

EN

The effect of different polymer layers (polysulfone and polytetrafluoroethylene) on mechanical properties of stainless steel plates was studied. The "in vitro" behaviour of examined samples was determined on the basis of pH variations of the Ringer fluid during the incubation, also by conductivity measurements and by sample weight variations during 10 weeks immersion in solution. Scanning electron microscopy helped to co-relate the properties of stainless steel with different polymer layers applied on its surface. Layers adhesion to stainless steel surface was observed in more detail. Results showed that pH values of the Ringer fluid for polysulfone coated samples of stainless steel were lower than those for bare steel. Fluid conductivity presented continuous increase during incubation. The SEM micrographs showed that layers adhesion to stainless steel surface was better in the case of polytetrafluoroethylene.

6

Resorbowalne porowate podłoża polimerowe dla inżynierii tkankowej

Pamuła E., Buczyńska J., Menaszek E., Bacakova L., Dobrzyński P., Bero M.

Chemik

|

2005

|

Vol. 58, nr 2

57-62

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań nad otrzymywaniem z kopolimerów i terpolimerów L-laktydu, glikolidu i e-kaprolaktonu, trójwymiarowych porowatych podłoży do hodowli tkanek dla inżynierii tkankowej. Kopolimery i terpolimery zsyntezowano wykorzystując nietoksyczny związek cyrkonu jako inicjator. Opracowane podłoża mają wysoką porowatość otwartą, a wielkość ich porów może być kontrolowana, w zależności od potrzeb, w bardzo szerokim zakresie. Czas degradacji podłoży zależy od składu chemicznego polimeru. Badania in vitro wykazały, że komórki łatwo zasiedlają zarówno powierzchnię jak i wnętrze podłoży. Czas degradacji podłoży w warunkach in vivo, jest zbliżony do ich czasu degradacji in vitro.

EN

This paper presents the findings on manufacturing of porous three-dimensional scaffolds from co- and terpolymers of L-lactide, glycolide and e-caprolactone, aimed at cell culturing for tissue engineering. Such materials were synthesized with the use of non-toxic zirconium compound as an initiator. The obtained scaffolds have high open porosity and their size of pores can be controlled in a wide range, depending on medical application. Degradation time of porous scaffolds depends on chemical composition of polymers. The studies carried out in vitro show that cells easy colonize surface as well as inner parts of the scaffolds. Degradation time of scaffolds in vivo is close to that in vitro.

7

Badania kompozytów węglowo-krzemowych w warunkach in vitro

Gumuła T., Błażewicz S.

Inżynieria Biomateriałów

|

2004

|

R. 7, nr 34

34-37

PL

W pracy przedstawiono wstępne wyniki badań właściwości biologicznych kompozytów otrzymanych z prekursorów polimerowych, jako możliwych materiałów implantacyjnych. Próbki kompozytowe otrzymano z żywic polisiloksanowych i włókien węglowych. Próbki następnie sieciowano i obrabiano cieplnie w temperaturze 1000 stopni Celsjusza w atmosferze ochronnej argonu. Tak otrzymano próbki przetrzymywano w płynie Ringera i przez okres 6 tygodni badano zmiany pH, a po 28 tygodniach mierzono ilość uwalnianego krzemu do płynu Ringera. Próbki poddano testom biologicznym polegającym na pomiarze przeżywalności mysich makrofagów linii J 774 w obecności próbek kompozytowych. Kompozyt węgiel-węgiel stanowił próbkę odniesienia. Wyniki pomiarów zmian pH dla kompozytów zawierających w osnowie związek z układu Si-O-C nie przekraczają zakresu norm ustalonych dla biomateriałów, a uzyskane wyniki przeżywalności mysich makrofagów są wyższe dla tych kompozytów, w porównaniu do kompozytu węgiel-węgiel.

EN

Preliminary results on biological properties of polymer-derived composite materials as possible materials for implants are presented. The composite samples were obtained from polysiloxane resin precursors. The samples were cured and head treated up to 1000 Celsius degrees in an inert atmosphere of argon. The prepared in such a way samples were immersed in Ringer's solution, and pH changes were monitored within the period of 6 weeks, followed by measurement of Si amount released after 28 weeks. The composites were subject to biological tests. As references, the carbon-carbon composites were used. These tests involved viability of J 774 line mouse macrophages in presence of the prepared composites. The results indicate that the pH variations meet the standards concerning biomaterials, and viability of the mouse macrophages is higher in comparison to pure C/C composites.

8

Porphyrins and photodynamic therapy

Ziółkowski P., Bronowicz A.

Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna

|

2004

|

Vol. 10, nr 1-2

16-16

9

Wpływ fotochemicznej modyfikacji powierzchni polisulfonu na reakcje komórkowe in vitro

Czajkowska B., Kowal J., Błażewicz M., Ptak M., Bobek M.

Inżynieria Biomateriałów

|

2003

|

R. 6, nr 30-33

99-102

10

Polimerowo-węglowy kompozyt dla sterowanej regeneracji tkanek

Pamuła E., Błażewicz M., Chomyszyn-Gajewska M.

Inżynieria Biomateriałów

|

2000

|

R. 3, nr 10

3--8

PL

Leczenie chorób przyzębia techniką kontrolowanej regeneracji tkanek wymaga od implantu, aby pełnił rolę membrany odizolowującej komórki tkanki łącznej i nabłonka dziąsła od miejsca gojenia i umożliwiał komórkom ozębnej repopulację i utworzenie cementu korzeniowego z wbudowanymi włóknami kolagenowymi. W stomatologii obserwuje się coraz większe zainteresowanie implantami membranowymi do leczenia chorób przyzębia. Znanych jest wiele materiałów organicznych resorbowalnych i nieresorbowalnych, z których wytwarza się implanty dla sterowanej rekonstrukcji tkanek. W pracy przedstawiono próbę otrzymania trójfazowego implantu będącego połączeniem dwóch biozgodnych składników a mianowicie: włókniny węglowej i poli-L-laktydu. Zewnętrzną część implantu stanowi błona polimerowa będąca barierą dla niepożądanych komórek nabłonka zaś wewnętrzna część zbudowana jest z włókien węglowych stymulujących proces regeneracji tkanki kostnej. Implant polimerowo-węglowy został poddany badaniom przy zastosowaniu metod: FTIR, SEM i DSC co pozwoliło na charakterystykę jego budowy chemicznej i morfologii, natomiast inkubacja próbek w sztucznym płynie ustrojowym dostarczyła danych o trwałości implantu w warunkach in vitro.

EN

In the treatment of parodontopathy by guided tissue regeneration, it is required that the implant should play a role of a membrane that separates the connective tissue and gingival epithelium from the healing site. It should also permit repopulation of the periodontium cells along with formation of tooth root cement with the collagen fibres. In stomatology the interest in membrane implants for the treatment of parodontopathy continually increases: There are many resorbable and non-resorbable organic materials used as implants in guided tissue reconstruction. This work is an attempt to develop a three-phase implant being a combination of two biocompatible components, i.e. carbon felt and poly-L-lactide. The outer part of the implant is built of a polymeric membrane, a barrier for undesirable gingival epithelium cells, while the inner part consists of carbon fibres that stimulate the process of bone tissue regeneration. The polymer-carbon implant was examined using FTIR, SEM; and DSC, to characterise its chemistry and morphology, while incubation of samples in simulated body fluid provided the data on their stability in the in vitro conditions.

11

Biodegradable polymers in drug delivery systems

Denkbaş E.B., Pişkin E.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

|

1999

|

Vol. 19, no. 2

37-46

EN

Biomaterials made of biodegradable polymers are designed to degrade in vivo in a controlled manner over a predetermined period. Biodegradable polymers do not have to be removed after use by secondary surgery and they may lead to a continuous simulation of the healing tissues. Therefore, biodegradable polymers can be used in many kinds of biomedical applications, especially in drug delivery systems. In this presentation, some selected studies related to drug delivery systems which composed wit h both natural (i.e. chitosan) and synthetic (i.e. polylactic acid; PLA) biodegradable polymers, are discussed. These drug delivery systems were prepared in the forms of microsphere and sponge types. The microsphere type systems were prepared with polylactic acid and chitosan polymers and some active agents (i.e. rifampicin, 5-Fluorouracil; 5-FU) were loaded into the microspheres during the formation of microspheres and sponges. In the case of PLA microspheres, solvent evaporation technique was applied while the suspension cross-linking technique was appliecl for chitosan microspheres. The prepared polymeric microspheres were in the size range of 20-300 žm. The sponge type systems were prepared with chitosan polymers by using the solvent evaporation and spinning technique. The same active agent were loaded into the sponge type system as in the microsphere type system (i.e. 5-FU). During these studies, some effective parameters (i.e. type and of amount solvent, polymer/drug ratio, emulsifier concentration, stirring rate) on the size of microspheres and the amount of loaded drug were evaluated. Afterwards, determination studies of "in-vitro" drug release profiles and biodegradation mechanisms were performed by using the phosphate buffer solutions.

PL

Biomateriały z polimerów biodegradowalnych projektuje się tak, aby w określonym czasie uległy kontrolowanemu rozkładowi in-vivo. Biodegradowalne polimery nie muszą być usuwane operacyjnie i pozwalają na ciągłą stymulację leczonej tkanki. Dlatego polimery biodegradowalne mogą być użyteczne w wielu rodzajach zastosowań biomedycznych, szczególnie w systemach dozowania leków. W niniejszej pracy, zaprezentowano wyniki wybranych badań związanych z systemami dozowania leków opartymi zarówno na naturalnych (tzn. chitosan) jak i syntetycznych (tzn. kwas polimlekowy; PLA) polimerach biodegradowalnych. Omawiane polimery wykonano w postaci sferycznych mikrokapsułek lub struktur gąbczastych. Sferyczne mikrokapsułki wytwarzane były zarówno z kwasu polimlekowego jak i polimerów chitosanu. Czynnik aktywny (tzn. rifampicin, 5-Fluorouracil; 5-FU) wprowadzano do wnętrza mikrokapsułek podczas ich wytwarzania. Do uzyskania mikrokapsułek z PLA stosowano technikę odparowania rozpuszczalnika, a do wytworzenia mikrokapsułek z chitosanu - technikę sieciowania w zawiesinie. Rozmiary gotowych mikrokapsułek wahały się w granicach od 20 do 300 žm. Systemy typu gąbczastego wytwarzane były z polimerów chitosanu techniką odparowania rozpuszczalnika i przędzenia. Strukturę gąbczastą napełniano tym samym czynnikiem aktywnym (tzn. 5-FU), którego używano do napełniania sferycznych mikrokapsułek. W trakcie omawianych badań określono wpływ wybranych parametrów (tzn. rodzaj i ilość rozpuszczalnika, stosunek polimer/lek, stężenie emulgatora, szybkość wirowania) na wielkość mikrokapsułek i ilość wprowadzonego do ich wnętrza leku. Następnie, przy użyciu buforowanego roztworu fosforanowego, przeprowadzono badania profilu uwalniania leku oraz mechanizmu biodegradacji.