Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Powikłanie naczyniowe w medycynie estetycznej leczone hiperbarią tlenową

Olszański R., Dąbrowiecki Z., Marusza W., Netsvyetayeva I., Niewiedział D., Siermontowski P., Zieliński E.

Polish Hyperbaric Research

|

2018

|

nr 2(63)

33--38

PL

Najbardziej niebezpieczne reakcje niepożądane po iniekcjach kwasu hialuronowego w medycynie estetycznej, to powikłania naczyniowe czyli Zespół Nicolau. W artykule przedstawiono powikłanie naczyniowe w okolicy górnej części fałdu nosowo-wargowego lewego po podaniu podskórnie kwasu hialuronowego w ilości 0, 5 ml. W czasie iniekcji wystąpiło zblednięcie, a już po godzinie sinica siateczkowata (livedo racemosa). Po tygodniu pojawiło się owrzodzenie. Dopiero dziesiątego dnia od iniekcji kwasu hialuronowego podano hialuronidazę. Po zastosowaniu 15 ekspozycji hiperbarii tlenowej nastąpiło całkowite wyleczenie owrzodzenia.

EN

The most hazardous adverse reactions following hyaluronic acid injections in aesthetic medicine involve vascular complications, known as the Nicolau Syndrome. This article presents a vascular complication in the area of the upper part of the nasolabial fold following subcutaneous administration of 0.5 ml of hyaluronic acid. At the time of the injection, paling occurred, which was followed by livedo racemosa appearing an hour later. Upon the lapse of a week, an ulceration appeared. It was not until the tenth day after the hyaluronic acid injection that hyaluronidase was administered. After 15 hyperbaric oxygen exposures, the ulcer was completely healed.

2

Influence of hyperbaric oxygenation and its use in urinary tract diseases

Skiba M., Pedrycz A.

Polish Hyperbaric Research

|

2016

|

nr 3(56)

25--32

EN

In this publication, we adduce examples of the use of hyperbaric oxygen therapy in urinary tract diseases. Hyperbaric oxygen therapy has been proved to have a positive influence on the kidneys of animals with diabetes, sepsis or undergoing chemotherapy. In the literature, we can also find many examples of the use of hyperbaric therapy with good clinical outcomes in human patients with prostatic hypertrophy, pyelonephritis, and hemorrhagic cystitis. The first trials of this kind of treatment of urinary tract diseases were started at the end of the twentieth century. In spite of the promising results, and numerous reports on the effectiveness of this non-invasive method of treatment, it is not currently used on a regular basis. Because many factors such as time, multiple applications, the parameters used in the hyperbaric chamber as well as the medications taken by the patient affect the quality of the result, further studies are needed to make hyperbaric therapy more suitable and safer for each patient.

PL

Praca przytacza przykłady zastosowania terapii hiperbarycznej w leczeniu chorób układu moczowego. Dowiedziono pozytywne efekty na nerki przy zastosowaniu jej u zwierząt chorych na cukrzycę, sepsę czy poddanych chemoterapii. W literaturze możemy odnaleźć również wiele przykładów zastosowania terapii hiperbarycznej z dobrym efektem klinicznym u ludzi chorych na przerost prostaty, odmiedniczkowe zapalenie nerek, oraz w krwotocznym zapaleniu pęcherza. Próby leczenia chorób układu moczowego za pomocą terapii hiperbarycznej rozpoczęły się pod koniec XX wieku. Pomimo obiecujących efektów oraz licznych doniesień na temat skuteczności tej nieinwazyjnej metody leczenia nie jest ona dotychczas rutynowo stosowana. Ponieważ wiele czynników takich jak czas, wielokrotność zastosowania, zastosowane parametry oraz leki przyjmowane przez pacjenta wpływają na jakość wyniku, potrzebne są dalsze badania mające na celu dopracowanie i dobranie bezpiecznej metody terapii hiperbarycznej dla każdego pacjenta.

3

A case of cutaneous leishmaniasis treated with hyperbaric oxygen therapy

Olszański R., Siermontowski P., Juszczak D., Dąbrowiecki Z., Pedrycz A.

Polish Hyperbaric Research

|

2016

|

nr 4(57)

39--44

EN

Cutaneous leishmaniasis in Poland is an imported disease mainly occurring in tourists who travelled to tropical countries. Cutaneous symptoms occur as late as between ten and twenty days following the return from the tropics. Lesions connected with cutaneous leishmaniasis were most commonly diagnosed by Polish doctors as furuncle, ecthyma or ulceration and ineffectively treated for several weeks with antibiotics. The paper presents the case of leishmaniasis in a 30-year-old male with an ulceration of the left shank, ineffectively treated with antibiotics over a period of four months. The ulceration was healed completely only after leishmaniasis was diagnosed and following the application of a treatment based on antimony derivatives, followed by hyperbaric oxygenation performed in a hyperbaric chamber.

PL

Leiszmanioza skórna w Polsce jest to chorobą z importu i występuje głównie u turystów, którzy przebywali w krajach tropikalnych. Objawy skórne występują dopiero kilkanaście dni od powrotu z tropiku. Zmiany leiszmaniozy skórnej przez lekarzy w Polsce były najczęściej rozpoznawane jako czyrak, niesztowica lub owrzodzenie i nieskutecznie były leczone przez kilka tygodni antybiotykami. Przedstawiono przypadek leiszmaniozy u 30. letniego mężczyzny z owrzodzeniem podudzia lewego, którego nieskutecznie leczono antybiotykami przez cztery miesiące. Dopiero po rozpoznaniu leiszmaniozy i zastosowaniu leczenia pochodnymi antymonu, a następnie hiperbarią tlenową w komorze hiperbarycznej, nastąpiło całkowite wyleczenie owrzodzenia.

4

Czynnik XII – ograniczenie nurków?

Radziwon P., Olszański R., Korsak J., Siermontowski P., Dąbrowiecki Z.

Polish Hyperbaric Research

|

2015

|

nr 3(52)

7--16

PL

Brak dowodów na zależną od czynnika tkankowego aktywację układu krzepnięcia krwi i uwalnianie trombiny z jednej strony a spadek stężenia czynnika XII po krótkotrwałych ekspozycjach powietrznych oraz saturowanych powietrznych i helioksowych, oraz podwyższone stężenie kompleksu plazminaantyplazmina (PAP) po krótkich nurkowaniach wskazują na możliwość wpływu nurkowania i dekompresji na aktywację fibrynolizy. Celem naszych badań była weryfikacja hipotezy zakładającej, że nurkowanie i dekompresja aktywują układ fibrynolizy oraz wyjaśnienie patomechanizmu tej aktywacji. W badaniach uczestniczyło 50 zdrowych ochotników, których poddano krótkotrwałym, powietrznym ekspozycjom hiperbarycznym pod ciśnieniem 400 kPa i 700 kPa odpowiadającym nurkowaniu na głębokość 30 m i 60 m. Dekompresję stosowano zgodnie z tabelami Marynarki Wojennej. Przed ekspozycją hiperbaryczną oraz po zakończeniu dekompresji we krwi żylnej określano: aktywność czynnika XII, stężenie i aktywność t-PA, stężenie i aktywność PAI-1, stężenie alfa2-antyplazminy, stężenie PAP, stężenie elastazy neutrofili. Stwierdzono istotny statystycznie wzrost aktywności czynnika XII, wzrost stężenia kompleksu PAP, przy jednoczesnym spadku statystycznie istotnym spadku aktywności α2-AP. Nie stwierdzono mierzalnej aktywności t-PA oraz istotnych zmian stężenia t-PA. Stwierdzono istotny statystycznie spadek zarówno aktywności jak i stężenia PAI-1, silniej zaznaczony po ekspozycjach odpowiadających nurkowaniu na 60 m. Stężenia elastazy granulocytow nie różniły się istotnie przed ekspozycją i po dekompresji. Wnioski: U osób kwalifikowanych do nurkowania powinno się sprawdzać czynniki ryzyka zwiększonej aktywności fibrynolitycznej – zaburzenia hemostazy zwiększające ryzyko krwawienia, możliwość występowania zakrzepów/skrzeplin przyściennych.

EN

The lack of evidence for the tissue-factor dependent activation of the coagulation system and the release of thrombin on one hand, and a decreased concentration of factor XII after short term air, saturated air and heliox exposures, as well as an increased concentration of the plasmin-antiplasmin complex (PAP) after short dives indicate that diving and decompression possibly affect fibrinolysis. The aim of our research was to verify the assumption that diving and decompression activate the system of fibrinolysis and the clarification of the pathomechanism of this activation. The study involved 50 healthy volunteers who were subjected to short-term, air hyperbaric exposures at 400 kPa and 700 kPa, which correspond to 30m and 60m dives. Decompression was applied in accordance with Naval tables of decompression. Before hyperbaric exposition and after decompression the following factors were determined: activity of factor XII, concentration and activity of t-PA, concentration and activity of PAI-1, concentration of alpha2antiplasmin, concentration of PAP, concentration of neutrophil elastase. The following observations have been made: a statistically significant increase in the factor XII activity, increase in the PAP complex concentration and a simultaneous significant decline in the α2-AP activity. No measurable t-PA activity or significant changes in t-PA concentration have been observed. In addition, a statistically significant decline in both the activity and concentration of PAI-1 has been observed, which was more pronounced after the expositions that corresponded to 60 m dives. The concentrations of granulocyte elastase did not differ significantly before and after decompression. Conclusions: People qualified for diving should have the following risk factors examined: risk factors of increased fibrynolytic activity – haemostasis abnormalities that increase the risk of haemorrhage, possibility of parietal blood clots/thrombi.

5

Wpływ przerw w hiperbarycznej ekspozycji tlenowej na rozwój zatrucia tlenowego u szczurów

Łokucijewski B., Doboszyński T.

Polish Hyperbaric Research

|

2014

|

nr 3(48)

93--100

PL

Toksyczne działanie tlenu w hiperbarii zmusza do szukania środków zapobiegających lub opóźniających rozwój zatrucia. Jednym z takich środków może być zastosowanie ekspozycji przerywanej w której tlen zostaje na krótki okres czasu zastąpiony powietrzem. W celu wyjaśnienia zakresu skuteczności takiego postępowania przeprowadzono badania na 26 szczurach, które poddano nieprzerwanej ekspozycji tlenowej przy ciśnieniu 4 ata przez okres 4 godzin(grupa kontrolna) lub ekspozycji przerywanej wg schematu: 30 tlen – 15 powietrze w okresie 5 godz. 45. Badania przeprowadzono w doświadczalnej komorze hiperbarycznej, w której zwierzęta podlegały stałej obserwacji a skład mieszaniny gazowej był analizowany chromatograficznie. W grupie kontrolnej początkowo objawy zatrucia tlenowego stwierdzono po 2 godzinach, a po 4 godzinach 100% zwierząt uległo zatruciu. Badanie pośmiertne wykazało rozległe zmiany morfologiczne w płucach. W grupie z ekspozycją przerywaną pierwsze objawy zatrucia stwierdzono po 3 godzinach, a po 4 godzinach zostały stwierdzone tylko u 20% zwierząt, przy czym zmiany morfologiczne w ich płucach były niewielkie. Zwiększenie tolerancji zwierząt na działanie tlenu zależało od doboru schematu przerw w ekspozycji tlenowej przy danym ciśnieniu, obniżającym jego toksyczne działanie działanie układowe (mózgowe lub płucne). Mechanizm ochronnego działania takich przerw nie został ostatecznie wyjaśniony i jest on dyskutowany w pracy. Ważną rolę może tu odegrać okresowe wypełnienie pęcherzyków płucnych azotem przywracające ich czynność wentylacyjną lub przerwa w działaniu tlenu mającym szkodliwy wpływ na prawidłowe napięcie powierzchniowe pęcherzyków płucnych. +/. „Wpływ przerywanej ekspozycji w hiperbarii tlenu na śmiertelność szczurów”

EN

The toxic effect of oxygen in hyperbaric conditions requires us to seek measures that would prevent or delay its development. One of such measures consists in the application of interrupted exposure during which the oxygen will be replaced for a short period of time with air. For the purpose of explaining the efficiency of such a procedure, tests were conducted on 26 rats, which were subjected to uninterrupted oxygen exposure at the pressure of 4 ata for the period of 4 hours (control group) or interrupted exposure according to the scheme: 30 minutes of oxygen – 15 minutes of air within the time of 5 hours and 45 minutes. The research was carried out in an experimental hyperbaric chamber enabling constant observation of the animals, with the composition of the breathing gas analysed by means of chromatographic analysis. In the control group the initial symptoms of oxygen toxicity were noted after 2 hours, and after 4 hours 100% of the animals were affected. Post-mortem examination revealed vast morphological lesions in the lungs. In the group subject to interrupted exposure the first toxicity symptoms were observed after 3 hours, whereas after 4 hours they were noted only in 20% of the animals and the morphological changes found in the lungs were minimal. An increase in the animals' tolerance to the effect of oxygen was dependent on the type of scheme applied with regards to the interruptions in oxygen exposure at a given pressure (thus lowering its toxic effect on the system (brain or lungs)). The protective mechanism of such interruptions has not been thoroughly explained and as such is being discussed here in this work. An important role may be played by periodic filling of pulmonary alveoli with nitrogen bringing back their ventilatory function or a break in the effect of oxygen, which has an adverse impact on proper surface tension of pulmonary alveoli. +/. "The impact of interrupted exposures during hyperbaric oxygenation on rat mortality".

6

Ocena sprawności fizycznej płetwonurków w świetle parametrów wentylacyjnych

Doboszyński T., Łokucijewski B.

Polish Hyperbaric Research

|

2014

|

nr 2(47)

59--68

PL

W oparciu o dane z piśmiennictwa uznaje się, że w warunkach normobarii wydolność ogólna znajduje swój odpowiednik w pułapie tlenowym i jest ograniczona pojemnością minutową serca, w nurkowaniu natomiast jest ograniczana możliwościami wentylacyjnymi na które zasadniczy wpływ ma gęstość czynnika oddechowego. Celem badań było ujawnienie zmian przystosowawczych w układzie oddechowym do podejmowania wysiłku pod wodą. Badania przeprowadzono w komorze hiperbarycznej z udziałem 14 nurków, 7 wytrenowanych i 7 początkujących. W badaniach wykorzystano łatwe do wykonania próby stosowane do oceny i określenia sprawności układu oddechowego oraz do równoległego określenia zmian hemodynamicznych i oddechowych. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono, że wzrost gęstości gazów w hiperbarii, stanowi najpoważniejszy czynnik ograniczający maksymalną wentylację dowolną płetwonurków i że wytrenowanie ma pozytywny wpływ na wydolność oddechową w tych warunkach. Próbami najlepiej różnicującymi okazały się: próba maksymalnego ciśnienia wydechu oraz próba Flacka.

EN

On the basis of the data provided by available literature, it is assumed that under normobaric conditions general efficiency of an organism finds its equivalent in the oxygen uptake threshold and is limited by cardiac output, whereas in diving it is limited by ventilation possibilities influenced by the density of a breathing mix. The objective of the study was to determine the adaptive changes occurring in the respiratory system in relation to effort undertaken under water. The research was carried out in a hyperbaric chamber and participated by 14 divers, 7 with professional training and 7 beginners. The study was based on simple tests used in the evaluation of efficiency of the respiratory system and at the same time the determination of hemodynamic and respiratory changes. As a result, it was affirmed that an increase in gas density in hyperbaric conditions constitutes the most serious factor limiting the maximal ventilation, and also that training has a positive effect on respiratory efficiency under such conditions. The best differentiating tests proved to be: the maximal exhalation pressure test and the Flack test.

7

The he indicators of oxidant – antioxidant balance in patients performed hyperbaric oxygenation

Paprocki J., Sutkowy P., Krzyżańska-Malinowska E., Piechocki J., Woźniak A.

Polish Hyperbaric Research

|

2013

|

nr 2(43)

23--38

EN

The effect of hyperbaric oxygenation (HBO) on the concentration of thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) and the activity of selected antioxidant enzymes: superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT) and glutathione peroxidase (GPx), in the peripheral blood of 19 patients was studied. Venous blood was taken before entrance to hyperbaric chamber and about 5 minutes after exit from it. Obtained results were statistically analyzed using Student's t-test. The changes of the level p<0.05 were accepted as statistically significant. Patients were additionally selected into two groups, each of five persons: patients who stayed into hyperbaric chamber no more than 3 times - the group I and patients who was performed HBO many times (more than 23 treatments) - group II. No statistically significant changes in level of TBARS in erythrocytes and blood plasma in both groups were revealed. TBARS concentration in blood plasma of patients in group II was higher by 27% (p<0.05) than in group I before the procedure into hyperbaric chamber. HBO did not cause statistically significant changes in the activity of SOD and GPx in erythrocytes of subjects. The CAT activity in the erythrocytes of patients from group I decreased by approximately 19% (p<0.05) after exit from hyperbaric chamber. Before HBO more than two times higher GPx activity in erythrocytes of subjects from group I as compared to group II was found (p<0.01). The study have revealed that HBO affects generation of reactive oxygen species but does not act directly the intensity of lipid peroxidation process. Frequent stimulation with hyperbaric oxygen changes the antioxidant response of the organism.

PL

Zbadano wpływ hiperbarii tlenowej (HBO) na stężenie substancji reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS) oraz aktywność wybranych enzymów antyoksydacyjnych: dysmutazy ponadtlenkowej (SOD), katalazy (CAT) i peroksydazy glutationowej (GPx) we krwi obwodowej 19 chorych. Krew żylną do badań pobrano przed wejściem do komory hiperbarycznej oraz ok. 5 min po wyjściu z niej. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej z wykorzystaniem testu T-Studenta. Za istotne statystycznie uznano różnice przy poziomie p<0,05. Wśród chorych wyodrębniono dodatkowo dwie pięcioosobowe grupy: osoby, które do momentu przeprowadzenia eksperymentu przebywały w komorze hiperbarycznej nie więcej niż 3 razy - grupa I oraz chorzy, którzy wiele razy (ponad 23 zabiegi) korzystali z HBO grupa II. Nie wykazano po zabiegu HBO istotnych statystycznie zmian poziomu TBARS w erytrocytach i w osoczu krwi, w żadnej z grup. Stężenie TBARS w osoczu krwi osób z grupy II było przed zabiegiem w komorze hiperbarycznej wyższe o 27% (p<0,05), niż w grupie I. HBO nie wywołała znamiennych statystycznie zmian aktywności SOD i GPx w erytrocytach osób badanych. Aktywność CAT w erytrocytach osób z grupy I natomiast obniżyła się o ok. 19% (p<0,05) po wyjściu z komory hiperbarycznej. Przed HBO wykazano ponad dwa razy wyższą aktywność GPx w erytrocytach osób z grupy I w porównaniu z grupą II (p<0,01). Badania wykazały, że HBO wpływa na generację reaktywnych form tlenu, bezpośrednio jednak nie oddziałuje na intensywność procesu peroksydacji lipidów. Częsta stymulacja tlenem hiperbarycznym zmienia odpowiedź antyoksydacyjną organizmu.

8

The effect of hyperbaric exposure on vascular endothelium’s capability of nitric oxide synthesis

Kozakiewicz M., Kaczerska D., Ciesielska N.

Polish Hyperbaric Research

|

2013

|

nr 4(45)

7--18

EN

The paper presents an aphonia of the effects of hyperbaric exposures on endothelial capability to generate nitric oxide synthesis, expressed as a measurement of the concentration of nitrates/nitrites in the blood serum of volunteers subjected to a hyperbaric exposure. In addition the method of measurement of total concentration of superoxides was used to assess the impact of antioxidant capacity while being subjected to hyperbaric oxygenation. Results: A significantly higher concentration of nitrates/nitrites was observed following a hyperbaric exposure. Similarly, an increased concentration of total superoxides in the researched groups was observed. Conclusions: The obtained results indicate that staying in a hyperbaric environment is not insignificant for endothelial cells. However, the issue that stays open is the one concerning the time and the pressure conditions in which the exposure remains safe.

PL

Praca przedstawia alalię wpływu ekspozycji hiperbarycznych na zdolność śródbłonka naczyń do syntezy tlenku azotu wyrażoną jako pomiar stężenia azotanów/azotynów w surowicy ochotników poddanych ekspozycji hiperbarycznej. Dodatkowo oceniano za pomocą pomiaru stężenia całkowitego stężenia ponadtlenków jaki wpływ na pojemność antyoksydacyjną ma przebywanie w hiperbarii. Wyniki: Zaobserwowano istotnie wyższe stężenie azotanów/azotynów po ekspozycji hiperbarycznej. Podobnie zaobserwowano podwyższone stężenie całkowitego stężenia nadtlenków w badanej grupie. Wnioski: Uzyskane wyniki pokazują, że przebywanie w środowisku hiperbarycznym nie jest obojętne dla komórek śródbłonka. Otwartym pozostaje jednak problem jaki czas i na jakie warunki ciśnieniowe pozostaje bezpieczny.

9

Morphological changes in pulmonary parenchyma following ventilation with 20% heliox at an overpressure of 0.5 MPa

Siermontowski P., Pleskacz K., Pedrycz A., Olszański R., Kulig M.

Polish Hyperbaric Research

|

2013

|

nr 4(45)

37--52

EN

Breathing mixes, used both in normobaria in medicine as well as in hyperbaric oxygenation in the course of diving, affect the morphological image of pulmonary parenchyma. The changes are commonly associated with the impact of hyperbaric oxygen. The objective of the study was to determine the impact of factors other than hyperbaric oxygenation in hyperbaric exposure with the use of heliox. The study was performed on rats subjected to hyperbaric oxygenation at an overpressure of 0.5MPa with heliox possessing a 20% oxygen content. The control group consisted of rats subjected to the same air exposures. The exposure times were 1, 2 and 4 hours. After the experiment the animals were put to death and microscopic specimens were produced from their lungs, followed by quantitative examination. Only slight deviations from regular pulmonary histology were observed after a one-hour exposure in both groups. Exposure extension to 2 hours resulted in an increased aeration of lungs in the control group and in parenchymal oedema, as well as an occurrence of intra-alveolar oedema in the group breathing with heliox. These changes were not significantly intensified through an exposure extended to 4 hours with the exception of a growing pulmonary oedema.

PL

Stosowane zarówno w normobarii w medycynie, jak i w hiperbarii w nurkowaniu mieszaniny oddechowe wpływają na obraz morfologiczny miąższu płucnego. Zmiany przypisywane są na ogół działaniu tlenu hiperbarycznego. Celem badań było określenie wpływu innych czynników niż hiperbaria tlenowa podczas ekspozycji hiperbarycznej z zastosowaniem helioksu. Badanie wykonano na szczurach, które poddawano działaniu hiperbarii w nadciśnieniu 0,5MPa z helioksem zawierającym 20% tlenu. Grupę kontrolną stanowiły szczury poddane takim samym ekspozycjom powietrznym. Czas ekspozycji 1, 2 i 4 godziny. Szczury po doświadczeniu uśmiercono, wykonano preparaty mikroskopowe z płuc, które poddano badaniom ilościowym. Stwierdzono niewielkie jedynie odchylenia od prawidłowej histologii płuca po jednogodzinnej ekspozycji w obu grupach. Przedłużenie ekspozycji do 2 godzin spowodowało zwiększenie powietrzności płuc w grupie kontrolnej i obrzęk śródmiąższowy, a także pojawienie się obrzęku śródpęcherzykowego w grupie oddychającej helioksem. Zmiany te nie wzrosły znamiennie po przedłużeniu ekspozycji do 4 godzin, za wyjątkiem narastania obrzęku płuc.

10

A comparative study of the effects of hyperbaric oxygenation on heart rate variability using wavelet analysis and fast Fourier transform

Juvet T., Abdelhadi S.

Polish Hyperbaric Research

|

2013

|

nr 4(45)

19--36

EN

Heart rate variability (HRV) is a recognized and reliable parameter of the autonomous nervous system’s effects on the heart. Hyperbaric oxygenation (HBO) has been shown to increase HRV and decrease heart rate suggesting increased vagal tone. Several methods have been developed to analyze HRV, including time-domain, frequency-domain and wavelet time/frequency analysis. To compare the use of these methods in analyzing HRV over shorter periods of time, electrocardiogram recordings were made of 6 subjects under normal resting conditions, followed by breathing 100% O2 at 253 kPa (2.5 ATA) of pressure. HRV was analyzed over two and ten minute periods using both fast Fourier transform and wavelet analysis. Results showed that wavelet and FFT analyses have similar diagnostic features, with continuous wavelet analysis appearing more suitable in detecting changes in HRV over shorter time periods.

PL

Zmienność rytmu zatokowego (HRV) jest sprawdzonym i niezawodnym parametrem mierzącym wpływ autonomicznego układu nerwowego na pracę serca. Badania wykazały, że hiperbaryczna terapia tlenowa (HBO) powoduje zwiększenie HRV oraz redukcję w częstotliwości akcji serca, sugerując tym samym zwiększenie napięcia nerwu błędnego. W celu dokonania analizy HRV wykorzystano kilka metod, w tym analizę czasową, analizę w dziedzinie częstotliwości oraz czasowo-częstotliwościową analizę fali elementarnej. W celu porównania skuteczności tych metod w krótkookresowej analizie HRV, sześciu pacjentów poddano badaniu przy użyciu elektrokardiogramu w warunkach spoczynku, a następnie zlecono im oddychanie 100% O2 pod ciśnieniem 253 kPa (2,5 ATA). HRV analizowano w okresach dwu- i dziesięciominutowych przy użyciu szybkiej transformaty Fouriera (STF) i analizy fali elementarnej. Wyniki wykazały podobieństwa cech diagnostycznych obu metod, przy czym stwierdzono, iż nieprzerwana analiza fali elementarnej osiąga lepsze wyniki w wykrywaniu zmian w HRV w krótszych przedziałach czasowych.