Formation of damage in a structural element often causes failures which is not desirable at all by a maintenance team. Identification of location and severity of damage can aid in taking necessary steps to reduce catastrophic failures of structures. As a result, non-destructive methods of damage detection have gained popularity over the last few years. In this paper, a method of damage detection is proposed to identify the location and severity of damage by hybridising a clonal selection algorithm with a differential evolution algorithm. The inputs to the hybrid system are the relative values of the first three natural frequencies of the damaged structure, and the outputs are relative crack locations and relative crack depths. For training the hybrid system, the natural frequencies are found out using finite element analysis and experimental analysis for different crack locations and crack depths. The test results from the proposed hybrid method are compared with finite element analysis and experimental analysis for validation, and satisfactory outcomes have been observed.
W powszechnym dyskursie dotyczącym przeobrażeń współczesnych miejskich przestrzeni publicznych prym wiodą rozważania nad zmianami będącymi udziałem dużych światowych metropolii. Wskazuje się na powstawanie regionów zurbanizowanych, skoncentrowanych wokół nich, oraz słabnącą, a z pewnością zmieniającą się rolę małych miast w coraz większym stopniu zależnych od ekspansywnych i silnych ośrodków miejskich. Jednak przestrzeń małych miast także podlega współcześnie istotnym przekształceniom i swoistej „hybrydyzacji”. Niniejszy artykuł omawia przykłady transformacji przestrzeni publicznych małych miast w wybranych krajach Europy Zachodniej, dające świadectwo i obraz wielowymiarowości wspomnianych przemian, stanowiących element szerszej i przemyślanej strategii rozwoju.
EN
The common discourse on today’s transformations of contemporary public urban spaces, are dominated by reflections of changes occurring within the biggest world cities. Majority of discussions focus on the process of urban regions development while small cities’ role weakens and changes, as they are more and more dependent on the expansionist, stronger and larger ones. Nonetheless, the public spaces of small cities undergo similar modifications and are susceptible to phenomena of “hybridization”, much the same as big urban centers. The paper discusses and presents select examples of public space transformations in small Western European cities, underpinning the image and proof of the multilayered nature of these unusual changes often being results of thoughtfully planned city development strategies.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Artykuł jest próbą krótkiej refleksji nad przyszłością przestrzeni miejskiej w ujęciu złożonych procesów cywilizacyjnych i nowych tendencji w ewolucji współczesnych metropolii. Specyfika czasów, w których żyjemy, wirtualizacja rzeczywistości, polaryzacja społeczna każą oglądać postępujące przeobrażenia struktur miejskich w szerszym świetle. W XX wieku ludzkość weszła w stadium nazwane przez Zygmunta Baumana stanem płynnej nowoczesności. W tych chwiejnych realiach próbujemy doszukać się prawidłowości, pozwalających zapanować nad dynamicznie rozwijającymi się miastami. Czy wobec zjawiska postępującej urbanizacji powinniśmy dojrzeć w tym procesie potencjał nowych układów urbanistycznych? Czy takie podejście oznacza kapitulację czy też otwartość wnoszącą nowe wartości wraz z nowymi metodami planowania przestrzennego? Jeśli przyszłością miast jest ich policentryczność, jakie przeobrażenia czekają ich przes
EN
The article is an attempt to reflect on the future of urban space from the perspective of complex civilisation processes and new trends in the evolution of modern metropolis. The uniqueness of our times, virtualisation of reality and social polarization make us observe the ongoing transformation of urban structures in broader light. In the 20th century the humankind entered a stage called by Zygmunt Bauman a state of liquid modernity. In these fragile realities we endeavour to find regularities that would enable us to control the dynamically developing cities. Should we then – while facing the phenomenon of developing urbanisation – see in that process the potential for new urban layouts? Does this approach mean surrender or being receptive to new values along with new methods of spatial planning? If the future of cities is their polycentrism, what sort of transformation awaits their public space? To what extent do the modern development strategies border on utopia?
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.