Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Cyfrowa rekonstrukcja złamania obszaru modelu żuchwy

Burek J., Turek P.

Problemy Nauk Stosowanych

|

2013

|

T. 1

119--126

PL

Wstęp i cel: W pracy przedstawiono sposób rekonstrukcji szczęki dolnej na podstawie danych pochodzący z tomografu komputerowego, wykorzystując do tego oprogramowanie Amira. Materiał i metody: Przedstawiono proces odtworzenia ciągłość żuchwy, polegający na nastawieniu oraz zrekonstruowaniu powierzchni w miejscu złamania, a także wytworzenia modelu metodą przyrostową Wyniki: Proces rekonstrukcji szczęki przeprowadzono za pomocą specjalistycznego oprogramowania Amira z danych pochodzących z tomografu komputerowego. Dzięki wykonanemu modelowi żuchwy oraz przeprowadzonym badaniom, lekarz jest w stanie w znaczny sposób zminimalizować czas trwania zabiegu. Wniosek: Technologia generatywna umożliwia z dużą dokładnością odwzorowywać model o tak skomplikowanych kształtach jakim jest szczęka dolna. Zastosowanie oprogramowania CAD, pozwala w sposób szybki rekonstruować miejsca złamania i edytować powierzchnie złamania. Umożliwia to zaprojektowanie modeli zindywidualizowanych implantów dla konkretnego pacjenta np. szyny usztywniające w miejscach złamania.

EN

Introduction and aim: The thesis presents method of the lower mandible reconstruction, on the basis of data acquired by means of Amira software from CT (computer tomography). Material and methods: It demonstrates the process of mandible continuity reconstruction , which was about proper setting and reconstructing the surface where the fracture occurred. The analysis of manufacturing accuracy of the mandible, produced with incremental method, was performed. Results: The jaw reconstruction was carried out using specialized CAD software Amira from computer tomography data. Due to created mandible model and conducted researches the surgeon is able to significantly reduce the time of surgical treatment. Conclusion: Generative technology enables to reproduce accurately model complex shapes like this which is the lower jaw. The use of CAD software, allows you to quickly reconstruct the fracture and the fracture surfaces edit. This enables the design of customized implants for models of the particular patient, e.g. stiffening rails in the fracture.

2

Modelowanie geometryczne i numeryczne żuchwy człowieka

Floriańczyk A., Wróblewski G.

Aktualne Problemy Biomechaniki

|

2010

|

z. 4

39--44

PL

Tematem pracy jest kompleksowy proces modelowania geometrycznego i numerycznego żuchwy człowieka od momentu akwizycji danych z rzeczywistego obiektu (badanie tomograficzne pacjenta CT) poprzez wirtualne odtworzenie geometrii, a na obliczeniach stanu naprężeń, przemie¬szczeń i odkształceń pod wpływem sił pochodzących od głównych grup mięśniowych kończąc. Badaniu poddano trzy modele żuchwy: kość zdrowa, po resekcji prawej części (wskutek przebytej choroby onkologicznej) i kość z aplazją obu gałęzi. W badaniu wykorzystano oprogramowanie Mimics i Adina.

EN

A complex process of geometrical and numerical modeling of human jaw is the main subject of the paper. The process begins with CT (Computed Tomography) data acquisition from a real object. Next, geometrical virtual modeling follows and, finally, the process ends with calculation of strain-stress state and displacement caused by the forces of the main muscles, i.e. musculi masseter and musculi temporalis. Three models of jaw were studied, i.e. a model of the healthy jaw, a model of the jaw after resection of the right part and a model of the jaw with aplasia of the two jaw branches. In the studies the programs Mimics (geometry reconstruction) and Adina (finite element analysis) were utilised.

3

Is a “movable hinge axis” used by the human stomatognathic system?

Thieme K. M., Kubein-Meesenburg D., Ihlow D., Nagerl H.

Acta of Bioengineering and Biomechanics

|

2006

|

Vol. 8, nr 1

13-25

EN

This treatise deals with sagittal in vivo motions of the human mandible. The concept of a “movable hinge axis”, which is commonly used in dentistry, was scrutinised theoretically and empirically. We wondered whether a “movable hinge axis”– or better a mandibularly fixed hinge axis (MFHA) – was actually used by subjects with sound temporomandibular joints. To answer this question we first showed that the assumptions of a MFHA would comprise that of the neuromuscular apparatus of the stomatognathic system piloting the mandible by solely two kinematical degrees of freedom (DOF). We spatially recorded in vivo motions of mandibles with high-precision ultrasonic devices. The subjects were asked to guide their mandibles in sagittal movements so that the lower incisal edges ran along the Posselt diagrams. The mathematical procedure is described in detail, hence a possible use of two DOF by a subject could quickly be puzzled out from a set of motions. These analyses revealed that the quasi-plane mandibular movements were approximately piloted by two kinematical DOF in subjects with sound temporomandibular joints. The grade of approximation was measured. Thus, the ensemble of possible positions of the moved body (mandible) can be described by a coordinate system, which is inherent in the stomatognathic system. Lacking precision and poor reproducibility in using only two variables for mandibular position control yield hints that the subject has clinical problems in his stomatognathic system.