Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: historic fortifications

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

The Greenery and Natural Terrain Obstacles from the Warsaw Fortress that Shaped the City’s Ecological System

Pałubska K.

Architektura Krajobrazu

2014

nr 2

50--61

Due to the large land area of 19th century fortresses, which could encompass entire micro-regions, the arrangement of fortifications inside urban areas usually had a large impact on the structural layout of the city. As warfare technology advanced, great emphasis was placed on taking advantage of the natural physiographic features of an area. Hills, bodies of water, swamps, or large forested areas were intentionally used in designing a system of defences and determining the location of particular fortifications. Russian topographic maps with the Warsaw Fortress made note of the natural obstacles that were blended into the outer defensive ring. The existing vegetation in urban areas was often incorporated, like woods, avenues, public squares or parks. These elements were utilized in full or in part, and gaps that happened to occur were filled in with new vegetation. Later, as areas were freed up that had been subjected to restrictions because of the fortress, the city underwent unprecedented growth. Land from old fortresses became an additional resource for developing areas of urban greenery in most large fortified cities in Poland.

Rozległość XIX-wiecznych twierdz warownych, obejmujących swoim wpływem skalę mikroregionu, czyniła regułą nakładanie się układu urbanistycznego fortyfikacji na układ strukturalny miasta. W rozwoju technik wojennych kładziono nacisk na wykorzystywanie naturalnych warunków fizjograficznych terenu. Istniejące wzniesienia, elementy wodne, zabagnienia, zwarte masywy leśne wykorzystano świadomie już na etapie projektowania systemu obronnego i wyznaczania lokalizacji dzieł fortecznych. Na rosyjskich mapach topograficznych pokazujących system obronny Twierdzy Warszawa zaznaczano naturalne przeszkody, które uzupełniły zwłaszcza zewnętrzny obwód obronny pierścienia. W warunkach miejskich często korzystano również z gotowego materiału roślinnego, adaptując lasy, miejskie aleje, skwery i ogrody. Wykorzystywano je w całości lub tylko częściowo, uzupełniając brakujące luki nowymi nasadzeniami. Zasięg obszarów zwolnionych z ograniczeń fortecznych na początku XX wieku spowodował rozwój przestrzenny miasta o niespotykanej dotąd skali. Działki forteczne stanowiły miejską rezerwę rozwoju systemu zieleni miejskiej większości dużych miast-twierdz w Polsce.

Rewaloryzacja zabytkowych fortyfikacji przełomu XIX i XX wieku w Polsce. Architektura współczesnych uzupełnień

Głuszek C.

Prace Naukowe Politechniki Warszawskiej. Seria Architektura

2012

nr 8

5--142

Monografia dotyczy konserwatorsko-projektowych aspektów adaptacji i modernizacji obiektów pofortecznych, zagadnienia obecnie bardzo aktualnego w Polsce. Na terenie naszego kraju znajduje się ogromny zasób zabytkowych fortyfikacji wiodących europejskich szkól narodowych: polskie, austriackie, francuskie, niemieckie, pruskie, rosyjskie. W obecnych realiach gospodarki rynkowej zmieniają się ich właściciele oraz dotychczasowe funkcje, a opuszczane przez wojsko obiekty często ulegają szybko postępującej degradacji. Zagospodarowanie tych fortyfikacji - prawidłowe konserwatorsko i dydaktycznie, a jednocześnie komercyjne -jest warunkiem ich ochrony i przetrwania. Znacznych problemów konserwatorsko-architektonicznych nastręczają zespoły i obiekty poforteczne z XIX i pocz. XX wieku, ponieważ w większości są to dzieła wielkoprzestrzenne, o zniekształconych w znacznym stopniu formach ziemnych oraz uszkodzonych i zawilgoconych kubaturach murowych. Rewaloryzacja, a często wręcz rewitalizacja tych fortyfikacji wymaga dużych środków, czasu i wiedzy, a konserwatorzy i projektanci często nie mogą sprostać skali problemów. Szczególnie złożonym problemem konserwatorsko-architektonicznym jest zagadnienie kształtowania formy architektonicznej „współczesnych uzupełnień" obiektów - ziemnych i murowych. Z obszaru szeroko pojętej adaptacji i modernizacji obiektów pofortecznych zakresem merytorycznym opracowania objęto problematykę projektowania współczesnych uzupełnień historycznych struktur dzieła fortyfikacyjnego, jego elementów ziemnych i murowych. Przeprowadzono; kwerendę, selekcję i ocenę dotychczasowych opracowań badawczych i publikacji oraz badania uzupełniające Zaprezentowano historię i współczesne trendy w konserwacji zabytków oraz wybrane zagadnienia z podstaw współczesnego projektowania architektonicznego. Finalnie określono podstawowe reguły projektowania współczesnych uzupełnień - godzące konserwatorskie i architektoniczne zasady kształtowania przestrzeni, z potrzebami inwestorów i użytkowników. Jako ilustracja poglądów ukształtowanych w Zakładzie Konserwacji Zabytków WAPW zostały zaprezentowane wyselekcjonowane przykłady charakterystycznych (dydaktycznych) rozwiązań współczesnych uzupełnień zabytkowych struktur - na bazie projektów studenckich, lecz omówiono przede wszystkim przykłady profesjonalnych rozwiązań projektowych oraz współczesnych realizacji, polskich i zagranicznych. We wnioskach zsyntetyzowano ustalenia odnośnie do architektury współczesnych uzupełnień, zaproponowano zakres konserwatorskich opracowań dokumentacyjnych oraz procedurę sporządzania projektu konserwatorsko-architektonicznego. Na końcu załączono słownik zabiegów konserwatorskich i terminów fortyfikacyjnych, występujących w tekście oraz bibliografię. Praca ta, obejmując zagadnienia z obszaru teorii konserwatorskiej praktyki projektowej, jest próbą znalezienia dla nich wspólnego mianownika. Rezultaty są uzupełnieniem i podsumowaniem dotychczasowych poszukiwań w zakresie identyfikacji różnych form uzupełnień historycznych struktur, kryteriów ich kształtowania oraz propozycji współczesnej architektury w kulturowym kontekście. Efekt o tyle istotny, że na tym obszarze działania niewiele jest pozytywnych przykładów projektowych i realizacyjnych - zarówno w Polsce, jak i w Europie. Autor ma nadzieje, ze wyniki badań, wnioski i propozycje konserwatorskie, założenia i propozycje projektowe, zawarte w tekście i szerokim materiale ilustracyjnym, okażą się pomocne służbom konserwatorskim, projektantom, a przede wszystkim korzystne dla zabytków.

The monograph concerns restoration-designing aspects of the adaptation and modernization of post-fortress facilities; very current issues in Poi and. There is a huge number of relic fortifications in our country, which represent leading European national schools: Polish, Austrian, French, German, Prussian, Russian. In the current market economy, their owners and functions are changing, facilities abandoned by the army often degrade quickly. Proper, in terms of restoration and didactics, but also commercial development of these fortifications is a prerequisite for their protection and survival. Groups of post-fortress buildings and facilities of the 19th and early 20th century pose considerable conservation and architectural problems, because they are works of large capacity. considerably distorted and damaged land forms and damp masonry cubatures. Restoration and often revitalization of these fortifications require substantial resources, time and knowledge so conservators and designers often can not cope with the scale of the problems. The issue of development of architectural form of "contemporary additions" of land and masonry facilities is a particularly complex conservation and architectural question. From the broad area of post-fortress facilities modernization and adaptation, essential scope involves the issues of esigning modem additions to historical fortification structures, their land and masonry parts. Search, selection and evaluation of existing research studies and publications, as well as follow-up studies have been conducted. History and contemporary trends of the relics conservation have been presented, basic issues of the modem architectural design have been chosen. Finally, the basic rules of the design of contemporary additions which reconcile conservation and architectural principles of capacity development with investors' and users' needs have been established. Selected examples of characteristic (didactic) Solutions of contemporary additions to relic structures (basing on the students' designs) have been presented to illustrate ideas developed in the Department of Relic Conservation WAPW. However, examples of professional design solutions and modem realizations, Polish and foreign, have been discussed above all. Arrangements regarding architecture of the contemporary additions have been synthesized in the conclusions: a number of documentation conservation elaborations and procedure of preparation of conservation-architectural design have been proposed. Glossary of the conservation operations and fortification terms used in the text, as well as bibliography have been attached at the end. This work, which includes issues from the area of conservation theory and designing practice. is an attempt to find the common denominator for them. The results are u supplement and summary of previous search in the area of identification of different forms of the additions to historical structures, criteria of their development and propositions of contemporary architecture in the cultural context. The effect is important because there are few positive examples of design and realization - both in Poland and in Europe, The author hopes that studies results, conclusions and conservation proposals, assumptions and design proposals included in the text and extensive illustrative material will be helpful for conservation services, designers and above all, suitable for the relics.