Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Opuszczone browary i destylarnie – adaptacja zabytkowych struktur i kontynuacja tkanki urbanistycznej jako element zrównoważonego rozwoju miast historycznych

Gyurkovich Mateusz, Dudzic-Gyurkovich Karolina, Matusik Agnieszka

Wiadomości Konserwatorskie

|

2022

|

Nr 71

107--120

PL

Artykuł przedstawia autorskie badania nad rewitalizacją przemysłowego dziedzictwa z XIX i XX wieku w kilku krajach europejskich. W szczególny sposób zostały omówione przykłady wprowadzania funkcji mieszkaniowej do takich zespołów. Zakłady przemysłu spożywczego, w tym dawne browary i destylarnie, znacznie bardziej niż garbarnie, fabryki chemiczne czy zakłady związane z przemysłem ciężkim i wydobywczym nadają się do tego typu przekształceń. Mają na to wpływ zarówno uwarunkowania środowiskowe, jak i struktura obiektów, a także rachunek ekonomiczny. Współczesne kreacje architektoniczne i urbanistyczne uzupełniają zabytkową tkankę, wpisując się w nurt zrównoważonego rozwoju, ponownego wykorzystywania istniejących struktur i rozwoju miasta „do wewnątrz”. Na przykładach kilku zespołów zabudowy mieszkaniowo-usługowej powstałych jako adaptacje i rozbudowy historycznych browarów i destylarni pokazane zostały odtworzone i wykreowane na nowo związki przestrzenne, dzięki którym wartościowe obiekty postindustrialne stały się elementami współczesnej tkanki miejskiej, kształtując tożsamość miejsca odwołującą się do dziedzictwa.

EN

The article presents original research on the revitalization of industrial heritage from the nineteenth and twentieth centuries in several European countries. Specifically, examples of the introduction of residential functions to such complexes are discussed. Food processing plants, including former breweries and distilleries, are much more suitable for this type of transformation than tanneries, chemical factories, or plants associated with heavy industry and mining. This is influenced by both environmental conditions and the structure of the facilities, as well as economic calculations. Contemporary architectural and urbanist creations complement the historical fabric, fitting into the trend of sustainable development, reuse of existing structures and inward city development. Examples of several complexes of residential and commercial developments created as adaptations and extensions of historical breweries and distilleries show the reconstructed and re-created spatial relationships through which valuable post-industrial buildings have become elements of the contemporary urban fabric, shaping the identity of the place referring to the heritage.

2

Analiza składowych wartości zabytkowego zespołu miejskiego - podstawa programów i planów konserwatorskich

Szmygin Bogusław

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2021

|

Nr 11

171--179

PL

Najbardziej złożonym problemem w ochronie zabytków jest ochrona historycznych miast. Zasadniczym problemem jest konieczność pogodzenia wymagań konserwatorskich (ograniczenia przekształceń) z narastającymi potrzebami modernizacyjnymi. Miasto historyczne musi się modernizować, a więc konserwatorzy muszą określić przedmiot, formę i granice przekształceń. Konieczne jest zatem opracowanie metodologii, która pozwoli powiązać zabytkowe wartości zespołu z ich materialną reprezentacją. Dzięki temu będzie możliwe określenie elementów podlegających ochronie oraz elementów, które mogą być przekształcane. Metodologia określania materialnej reprezentacji zabytkowych wartości została pokazana na przykładzie historycznego centrum Krakowa wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Metodologia określania wartości (tzw. SMART VALUE) została wykorzystana w opracowaniu Planu Zarządzania Krakowa. Metodologia może być wykorzystana jako narządzie pomocne w zarządzaniu różnych grup zabytków, w szczególności o znaczącej wartości (przede wszystkim uznanych za Pomniki Historii lub dobra Światowego Dziedzictwa).

EN

The most complex problem in historic preservation is the protection of historic cities. The main problem is the need to combine the conservation requirements (restrictions on transformations) with the growing needs of modernization. The historic city needs to modernize, so conservationist must define the object, form and limits of transformation. It is therefore necessary to develop a methodology that will make it possible to link the historic values of the ensemble with their material representation. This will make it possible to identify the elements to be protected and the elements that can be transformed. The methodology of determining the material representation of historic values has been shown on the example of the historic center of Krakow inscribed on the UNESCO World Heritage List. The SMART VALUE methodology was used in the development of the Krakow Management Plan. The methodology can be used as a tool to help in the management of different groups of monuments, especially those of significant value (especially those declared as Monuments of History or World Heritage properties).

3

Key qualities of 19th-century barrack complexes on the example of Legnica’s Grenadier Barracks

Rudnicka-Bogusz Marta

Technical Transactions

|

2020

|

Vol. 117, iss. 1

art. no. e2020038

EN

With the construction of Grenadier Barracks in 1874, Legnica joined the prestigious group of 82 Silesian garrison towns that were regularly visited by the highest authorities. Barracks, which were often built according to a typical plan, were characterized by a set of standard features that immediately distinguished them from the surrounding buildings and communicated a set of intangible impressions: prestige, community, strength, etc. Today, these features form a link with intangible heritage and local tradition. For this reason, when demilitarized barrack complexes are redeveloped, priority should be given to preserving the plan and architectural form as these now constitute cultural capital. The present study contains a synthetic description of the evolution of Legnica garrison, a detailed analysis of the Grenadier Barracks, and an introduction to the discussion on their protection through suitable revitalization.

4

Ewolucja założeń ochrony zabytków – przykład miast Światowego Dziedzictwa UNESCO

Szmygin Boguslaw

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2020

|

Nr 9

129--140

PL

Ochrona dziedzictwa jest w okresie transformacji, która polega m.in. na zwiększeniu wpływu interesariuszy na ochronę, zarządzanie i użytkowanie dziedzictwa. Konieczność takiej modyfikacji została sformułowana w dokumentach międzynarodowych – Konwencji z Faro (Rada Europy) i Rekomendacji HUL (Zgromadzenie Generalne UNESCO), które powinny być wdrażane przez państwa - strony tych organizacji. Zadaniem środowiska konserwatorskiego jest dostosowanie teorii i praktyki ochrony dziedzictwa do tych zmian. Wdrożenie nowego podejścia w ochronie dziedzictwa będzie długotrwałym procesem. Obszarem w którym zmiany będą szybko zachodziły jest ochrona miast historycznych. W zespołach staromiejskich konieczne będzie uwzględnienie trzech procesów: ochrony, użytkowania, przekształcania. Konserwatorzy zabytków będą musieli opracować narzędzia służące koordynacji i kontroli tych procesów. Swoistym poligonem tych działań jest zarządzanie miastami wpisanymi na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

EN

Heritage protection is in a period of transformation, which involves, among other things, increasing the influence of stakeholders on heritage protection, management and use. The need for such a modification was formulated in international documents - the Faro Convention (Council of Europe) and the HUL Recommendation (General Assembly of UNESCO), which should be implemented by the states - parties to these organizations. The task of the conservation community is to adapt the theory and practice of heritage protection to these changes. The implementation of the new approach in heritage protection will be a long-term process. The area where changes will quickly take place is the protection of historical cities. Three processes will have to be taken into account in the old town complexes: protection, use, and transformation. Monument conservators will have to develop tools to coordinate and control these processes. The management of UNESCO World Heritage Sites is a testing ground for these activities.

5

Partycypacja społeczna w odnowie dziedzictwa w historycznym mieście japońskim. Domy kupieckie machiya w Kioto

Staniewska A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2010

|

R. 107, z. 4-A

91-111

PL

Kioto to jedno z najstarszych historycznych miast Japonii - skarbnica zabytków architektury i sztuki japońskiej uhonorowane wpisem na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO aż 17 obiektów (świątyń i pałaców). Artykuł porusza problematykę przemian krajobrazowych, które zaszły w tym mieście w okresie po II wojnie światowej w związku z dynamicznym rozwojem gospodarczym i przemysłowym w skali całej Japonii. Ofiarą tych gwałtownych zmian stał się krajobraz miejski, tradycyjna skala zabudowy i całe kwartały tradycyjnych domów kupieckich kyomachiya. Skala niekorzystnych przemian sprawiła, że pod koniec lat 90. XX w. podjęto działania służące ratowaniu tego typu dziedzictwa i związanych z nim ginących zawodów. Istotną rolę w tym procesie odgrywają organizacje pozarządowe oraz ich współpraca z samorządem lokalnym i wolontariuszami. Artykuł opisuje tradycje budowy i konstrukcję kyomachiya. Przedstawione zostają także programy i działania mające na celu zachowanie, odnowę i ratowanie tego niedawno docenionego dziedzictwa. Jako tło zostaje przedstawiony kontekst rosnącej dbałości o pejzaż Kioto jako miasta szczególnie atrakcyjnego dla turystów, ale także przyjaznego swoim mieszkańcom.

EN

Kyoto is one of the oldest historic cities of Japan - it is well known a treasure trove of traditional Japanese art and architecture. 17 UNESCO Heritage Sites (shrines, temples and palaces) prove its international cultural importance. The article deals with the topic of cityscape change which occurred after the World War II due to dynamic development of industry and economic growth pressure in Japan in general. In Kyoto, among others a great number of traditional town houses called kyomachiya fell victim to new urban arrangements and bubble-economy building boom. The scale of negative change of cityscape led finally to registration and rescue actions undertaken first in the end of 1990-ties. Machiya renovation plays also an important role in the cultivating of traditional crafts, trades and professions connected with the tradition of wooden house building. In this process of machiya revival cooperation of local government, inhabitants, non-governmental organizations and volunteers plays a crucial role. The text describes the tradition and construction of typical kyomachiya introducing also recent programs and actions supporting machiya research and renovation plans. The background of the article comment on the growing concern of Kyoto as not only a premier tourist attraction but also a city good to live in.