Funkcjonowania szkolnictwa podoficerskiego piechoty Wojska Polskiego w latach 1918-1939 jest problemem złożonym. Szkoły kształcące kandydatów na podoficerów zawodowych piechoty w systemie szkolnictwa piechoty, a nawet Wojska Polskiego spełniały szczególną rolę. Oprócz szkół podoficerów zawodowych, szkolących kadrę dla potrzeb wojska, funkcjonowały szkoły podoficerów piechoty dla małoletnich. Istotną rolę w procesie kształcenia podoficerów zawodowych piechoty, zwłaszcza po 1923 r. odgrywały także dywizyjne oraz pułkowe szkoły podoficerskie, w których służbę rozpoczynała większość podoficerów zawodowych WP okresu międzywojennego.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Po latach zaborów, gdy Polska w 1918 r. odzyskała niepodległość, dla szkolnictwa wojskowego nastał czas rozwoju. Niemniej jednak pierwsze lata wolności były okresem bardzo trudnym dla nowo tworzonych sił zbrojnych. Faktem jest, że korpus oficerów Wojska Polskiego był dość liczny, ale jednocześnie bardzo zróżnicowany pod względem poziomu wykształcenia i umiejętności dowódczych. Te uwarunkowania, a także prowadzone działania wojenne przyczyniły się w znacznym stopniu do dynamicznego rozwoju sieci szkól wojskowych w 1919 r. Przy ich lokalizacji brano pod uwagę dogodne warunki kwaterunkowe i odpowiednią infrastrukturę szkoleniową uwzględniając jednocześnie odległość od linii frontu. Tocząca się wojna przyczyniła się również do skracania okresów szkolenia absolwentów szkół do niezbędnego minimum. Po zakończeniu działań wojennych szkoły oficerskie sukcesywnie przechodziły na pokojowy system kształcenia, wydłużając okres nauki do dwóch, a z upływem czasu do trzech lat. Autor w prezentowanym materiale zwraca również uwagę na zmiany w lokalizacji szkół oficerskich jakie miały miejsce w omawianym okresie.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Poland after 123 years of oppression regained its independence in 1918 and together with it free access to the Baltic Sea. Almost front the very early days the idea to build maritime Poland started to be implemented. Due to the Versailles Treaty provisions Poland received a 74-kilometre sea border at the Baltic that significantly increased the possibilities of comprehensive progress, opening enormous economic and trade potential. This article shows Polish effort in the development of maritime economy, in trade harbours' construction, development of fisheries, creating Polish shipyard industry from scratch. Various forms of maritime activities required significant financial expsnditures which, unfortunately, the Polish young state could not afford. The author focuses also on efforts aiming at developing both navy and trade fleets in the twenties and describes its lots in September 1939.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.