Z początkiem X w. Arabowie wynaleźli przyrząd do odwzorowywania obrazów nazwany „camera obscura”. Składał się wewnątrz z czarnej skrzynki, w której na ścianie tylnej była matowa szybka, a w ścianie przedniej znajdował się maleńki otwór. Wpadające z zewnątrz promienie światła tworzyły na matówce pomniejszony obraz obiektu, który przerysowywano. W 1665 r. Johann Zahn unowocześnił kamerę, wyposażając ją w zestaw soczewek o różnych ogniskowych oraz zabudował wewnątrz lustro pod kątem 45° dla odwracania obrazu do pozycji poziomej. Matówka umieszczona na górnej ścianie kamery ułatwiała przerysowywanie obrazu.