Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Problemy Techniki Uzbrojenia

1 2002

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: handgun

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Specjalny pocisk pistoletowy „M”

Kowalczyk A., Starek W., Lewandowski P.

Problemy Techniki Uzbrojenia

2002

R. 31, z. 81

13--23

W artykule przedstawiono wyniki prac konstrukcyjno badawczych nad specjalnym 9 mm pociskiem pistoletowym. Pocisk ten traci ponad czterokrotnie więcej energii kinetycznej na tym samym odcinku toru niż standardowy 9 mm pocisk Makarowa, co umożliwia ograniczenie zasięgu ognia skutecznego i uniknięcie niebezpiecznego postrzału osób postronnych w przypadku strzału niecelnego lub rykoszetu. Bezwzględną miarą skuteczności pocisku jest jego energia jednostkowa E¡, czyli energia kinetyczna odniesiona do pola przekroju poprzecznego pocisku. W przypadku strzału do niechronionej siły żywej minimalna skuteczna energia jednostkowa wynosi 150J/cm² (dane wg literatury zachodniej) lub 98J/cm² przy masie elementu rażącego ≥1, 1g (dane b. ZSRR). Dla opisywanego pocisku specjalnego „M” przyjęto 98J/cm², co wynika z założonego ograniczenia do minimum możliwości niebezpiecznego postrzału osób postronnych. I tak np. standardowy 9 mm pistoletu P-83 ma energię skuteczną na odległościach do ok. 400 m, podczas gdy pocisk specjalny „M” – na odległościach do 75 m. Badania strzelaniem wykazały, że pociski „M” zachowują się poprawnie na torze lotu ( nie tracą stabilizacji), zaś ich skupienie spełnia wymagania jak dla 9 mm standardowych pocisków Makarowa. W rozwiązaniu konstrukcyjnym pocisku wykorzystano patent Nr 180835, którego właścicielem jest WITU.