Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Seasonal Changes in Selected Physicochemical Parameteres of Saline Water Bodies (Case Study of Retention--Dosing Reservoir “Brzeszcze”)

Molenda T., Chmura D.

Ecological Chemistry and Engineering. A

|

2011

|

Vol. 18, nr 2

225-234

EN

The paper presents results of physicochemical parameters (temperature, pH, conductivity, salinity, oxygenation, oxydation reaction potential, turbidity) in man-made water body. The conducted studies indicated that anthropogenic saline reservoirs are typified by specific limnic processes. It concern especially myctic processes, which are distinctly different from those known from fresh water lakes. The “Brzeszcze” reservoir is of bradymictic type, characterized by advantage of stagnation over mixing. Differences in conductivity between bottom and surface waters within 3 meters varied from 5.4 mS cm–1 to 11.8 mS cm–1. The waters were also characterized by large decrease in oxygenation with depth and between seasons from more than 22 to ca 1 mg O2/dm3. The hydrological situation in “Brzeszcze” is to the some extent similar an estuary. The movement of waters is determined by the process called “anthropomixing”. Another unusual feature was high short-term changes within 5 minutes in conductivity and turbidity probably associated with waving caused by wind.

PL

Praca przedstawia wyniki badań parametrów fizykochemicznych wód (temperatura, pH, konduktywność (przewodnooeć), zasolenie, natlenienie, zawartość chlorofilu a, mętność) w zbiorniku pochodzenia antropogennego. Przeprowadzone badania wykazały, że antropogenne słone zbiorniki wodne charakteryzują się specyficznymi procesami limnicznymi. Dotyczy to w szczególności procesów miksji, które są zupełnie inne niż w naturalnych akwenach wodnych. Zbiornik retencyjno-dozujący „Brzeszcze” należy zaliczyć do typu bradymiktycznego o przewadze stagnowania nad mieszaniem. Różnice w konduktywności pomiędzy przydennymi a przypowierzchniowymi wodami w obrębie 3 metrów głębokości wahają się od 5,4 mS cm–1 do 11,8 mS cm–1. Wody charakteryzowały się również silnym spadkiem natlenienia wraz z głębokością i między porami roku z ponad 22 mg O2/dm3 do około 1 mg O2/dm3. Sytuację hydrologiczną w zbiorniku „Brzeszcze” można w pewnym sensie porównać do tych, jakie panują u ujścia rzek do mórz. W zbiorniku tym występują specyficzne procesy ruchu wód, które można by określić jako antropomiksja. Inną niezwykłą cechą są krótkookresowe, zachodzące w ciągu 5 min, duże zmiany konduktywnooeci i mętności, związane prawdopodobnie z falowaniem wywołanym przez wiatr.

2

Charakterystyka florystyczna pastwisk na obszarach występowania halofitów

Kitczak T., Czyż H.

Woda-Środowisko-Obszary Wiejskie

|

2009

|

T. 9, z. 2

97-105

PL

Badania przeprowadzono na wybranych obiektach użytku zielonego zlokalizowanego w miejscowości Jarzębowo k. Wolina, w latach 2004-2007. Szata roślinna na analizowanym obszarze była zróżnicowana, a charakter ukształtowanych zbiorowisk zależał od warunków glebowych i wilgotnościowych. Na glebie mułowo-torfowej (obiekty A i B) w warunkach poziomu wody gruntowej od (+2) do (-10) cm, występowały zbiorowiska typu Festuca rubra i Agrostis stolonifera. Na glebie mułowo-murszowej (obiekty C, D, E i F) o poziomie wody gruntowej od 0 do (-60) cm, ukształtowały się zbiorowiska typu: Festuca rubra (C), Carex disticha (D), Carex nigra (E), Agrostis stolonifera z Carex disticha (F). W tych warunkach siedliskowych w całym okresie badań dużą ilością halofitów wyróżniała się ruń zbiorowiska typu Agrostis stolonifera. W pozostałych zbiorowiskach, wykorzystywanych również jako ekstensywne pastwisko, ilość halofitów była mniejsza, z tendencją spadkową w kolejnych latach badań. Z gatunków najczęściej występującym na badanym obszarze należy wymienić świbkę morską (Triglochin maritimum L.) i błotną (T. palustre L.). Ciekawym przyrodniczo zbiorowiskiem była ruń obiektu C, w którym stwierdzono występowanie storczyka szerokolistnego (Dactylioza majalis (Rchb.) P.F. Hunt & Summerh), z tendencją wzrostową populacji w trzecim roku badań.

EN

The study was carried out in grasslands located in Jarzębowo near Wolin in the years 2004-2007. Floristic composition of analysed objects was differentiated and its character depended on soil and moisture conditions. Festuca rubra and Agrostis stolonifera communities were found on mud-peat soils (objects A and B) with ground water level from +2 to -10 centimetres. Communities of the type Festuca rubra, Carex disticha, Carex nigra, and Agrostis stolonifera with Carex disticha grew on mud-moorsh soils with ground water level from 0 to -60 centimetres (objects C, D, E and F, respectively). In these conditions most halophytes were found in the Agrostis stolonifera community. In the remaining communities, used as extensive pastures, the number of halophytes was lower with decreasing tendency in subsequent years. Most frequent species were Triglochin palustre L. and Triglochin maritimum L. Interesting community was the object C where Dactylioza majalis (Rchb.) P.F. Hunt & Summerh was found with increasing tendency of its population in the third year of study.

3

Assesment of halophytic vegetation to improve livestock-feeding resources on saline desert renglands

Aralova D., Shuyskaya E., Khujanazarov T., Toderich K., Taha F., Oishi S., Voronin P., Black C.

Roczniki Geomatyki

|

2009

|

T. 7, z. 5

7-15

EN

The present study aims to describe the spatial distribution of desert plant communities along salinity gradient and explores the relationship between different ecological types of halophytic vegetation and soil properties. Modern techniques to predict trends of neo-halophylization process from soil and plant cover data were tested. The regression analysis was applied to investigate correlation between remote sensing data, Na+ ion content and EC values calculated from field data in order to predict soil salinity and vegetation changes.

PL

W badaniach zależności pomiędzy przestrzennym rozmieszczeniem roślinności na pustyni Kuzył-Kum a zmianami biofizycznej i chemicznej charakterystyki gleby wykorzystano geobotaniczny opis zespołów roślinnych oraz mapy roślinności uwzględniające gradient zasolenia. Wyniki tych badań wskazują, że zasolenie gleby, wilgotność i zawartość jonów sodu są głównymi czynnikami odpowiedzialnymi za zmiany roślinności. Bogactwo roślinności, różnorodność gatunków botanicznych, biomasa roślin są dobrze zintegrowane z zasoleniem gleby liczonej dla nagromadzenia jonów sodu. W sezonie zimowo-wiosennym stwierdzono spadek zasolenia gleby oraz koncentrację innych jonów, co przypisuje się efektowi rozcieńczenia przez wodę ze śniegu i deszczu. Zawartość jonów mineralnych, mierzona za pomocą EM38 oraz elektrokonduktometru (EC), w połączeniu z opisem geobotanicznym dominujących zespołów roślinnych, posłużyły jako wskaźniki biomasy (ilość żywej tkanki roślinnej) i są używane razem z liczbą dni wegetacji z temperaturą wyższą od zera (GDD>0) lub dni od zasadzenia do dokładnie przewidywanego terminu zbiorów. Wykonany w badaniach pomiar przewodności elektrycznej (EM38) wskazuje na dodatnią korelację z zawartością jonu Na+ w profilach gleby i może być wykorzystywany dla szybkiego testowania rozkładu przestrzennego zasolenia gleby, a w efekcie zmian pokrywy roślinnej w środowisku słonej pustyni. Większość gatunków słonolubnych wykazywała regularne rozmieszczenie. Ich obfitość wahała się znacznie w zależności od gradientu zasolenia, a w mniejszym stopniu od wskaźnika suchości klimatu. W wyniku rosnącego zasolenia gleby zaobserwowano zastępowanie zespołów drzew i krzaków głównie trawiastymi roślinami słonolubnymi. Struktura gatunków zmieniła się również w wyniku wypasu bydła . pojawiły się w pokrywie roślinnej egzotyczne, mniej smaczne, rośliny słonolubne. Rekultywacji i zwiększeniu produktywności terenów o glebach podatnych na zasolenie sprzyjałoby zagospodarowanie i włączenie roślin słonolubnych, wartościowych jako pasza, do systemu rolnictwa biosolnego. Problem żywienia bydła można by rozwiązać wprowadzając uprawę na pasze trawiastych roślin słonolubnych pomiędzy plantacjami drzew i krzewów tolerujących sól. Tym samym wzrosłyby dochody rolników.

4

Rośliny słonolubne na pasach zieleni drogowej i przyulicznej

Małecka K., Jarzyna I., Mędrzycki P.

Przegląd Komunalny

|

2008

|

nr 1

64-66

PL

Halofity (inaczej słonorośla, rośliny solniskowe, słonolubne) to gatunki występujące na glebach o wysokiej zawartości soli rozpuszczalnych. Najczęściej występują na plażach i wydmach nadmorskich i przyoceanicznych, w tym zwłaszcza na często zraszanych słoną wodą tzw. wydmach białych.

5

Floristic diversity and spatial distribution of roadside halophytes along forest and field roads in Szczecin Lowland (West Poland)

Wróbel Mariola, Tomaszewicz Tomasz, Chudecka Justyna

Polish Journal of Ecology

|

2006

|

Vol. 54, nr 2

303-309

EN

The paper presents research results of roadside halophytes and soil salinity which were carried out along public roads with hardened surface within the forest and agricultural areas in Szczecin Lowland (W. Poland). Using ice-removing chemicals on road surfaces in winter causes growth of road shoulder soil salinity especially in early spring and favour settling roadsides by halophytes. In total 34 species of halophytes were stated from 10 families. Among them Asteraceae and Poaceae families were represented the most numerously by facultative halophytes like Dactylis glomerata L, Poa pratensis L. and Achillea millefolium L. Spatial distribution of roadside halophytes was related to different soil salinity (the range within forest roadsides: 0.035-0.321 g NaCl kg^-1 soil and field ones: 0.140-1.295 g NaCl kg^-1 soil) observed within zonal structure of roadside profile. The road shoulder soil salinity should be admitted to be raised, this however not qualifying them into category of saline soils. The highest salinity was detected in soil samples from the roadside edge adjoining directly the road surface. However most halophilous species were found in the zone of proper road shoulder, both on forest and field roads.

6

Badania chemizmu wód powierzchniowych (zastoiska i rowy) i glebowych na obszarze występowania halofitów na wyspie Karsiborska Kępa (Brama Świny - NW Polski)

Czyż H., Niedźwiecki E., Protasowicki M., Rogalski M., Poleszczuk G.

Inżynieria Ekologiczna

|

2005

|

Nr 12

18-19

7

Rośliny halofilne na terenie Kujaw

Leśniak Lucyna

Przegląd Solny

|

2019/2020

|

T. 15

107--111

PL

Na Kujawach odnotowuje się największe w Polsce skupisko unikatowej roślinności słonolubnej. Obserwuje się tu wyraźny związek między występowaniem słonorośli a zasolonych gleb, lokalizacją słonych źródeł, złóż soli, ich eksploatacją oraz przemysłem sodowym, który często jej towarzyszy. Obecnie halofity w rejonie Kujaw można spotkać m.in. w okolicach Janikowa i Mątew (dzielnica Inowrocławia) oraz w rezerwatach w Ciechocinku i Błoniu koło Łęczycy, gdzie zidentyfikowano 18 gatunków tych roślin.

EN

In Kujawy there is the most significant concentration of unique salt-tolerant plants in Poland. Their presence is clearly associated with salt-affected soils, natural salt solutions, salt deposits, their exploitation and a soda factories, which often corresponds with this exploitation. Recently, halophytes in Kujawy are to be found in the vicinity of Janikowo and Mątwy (the latter being a district of Inowrocław), as well as within the halophyte reserves in Ciechocinek and Błonie near Łęczyca, where 18 species of such plants have been identified.