Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: guma guarowa

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Analysis of the formation of starch - hydrocolloid binary gels and their structure based on the relaxation times of the water molecules

Baranowska H. M., Sikora M., Krystyjan M., Tomasik P.

Polimery

2011

T. 56, nr 6

478-483

The formation of gels in the blending of cassava, corn, oat and potato starches with κ-carrageenan, guar and xanthan gums and some of their selected properties have been studied. 0.2 % admixture of xanthan gum, significantly decreased the spin-lattice T1 relaxation time, whereas similar admixtures of guar gum and k-carrageenan had a relatively weak influence upon starch gelatinization providing, however, a slight increase in T1 with an increase in temperature. The two latter hydrocolloids decreased gelatinization onset temperature by approximately 5 °C and made gelatinization more diffuse in time. The presence of hydrocolloids influenced also spin-spin T2 relaxation times. Initially, up to the onset gelatinization temperature, T2 was most effectively suppressed by xanthan gum. On cooling, T2 varied inconsistently. As a rule, T2 in binary gels was higher than in those of plain starch. In all the studied blends both relaxation times monotonously declined with temperature. The activation energy of water molecules in binary gels on cooling was estimated.

Badano powstawanie dwuskładnikowych żeli w wyniku mieszania skrobi kukurydzianej, owsianej, tapiokowej bądź ziemniaczanej z κ-karagenem, gumą guarową lub ksantanową oraz określano wybrane właściwości tych żeli. 0,2-proc. dodatek gumy ksantanowej wyraźnie skracał czas relaksacji spinowo-sieciowej, T1, podczas gdy dodatek takiej ilości gumy guarowej lub k-karagenu miał niewielki wpływ na żelowanie skrobi, powodując jednak wraz z rosnącą temperaturą niewielki wzrost T1. Oba te hydrokoloidy obniżały jedynie, o ok. 5 °C temperaturę początku żelowania, a samo żelowanie było rozciągnięte w czasie. Hydrokoloidy wpływały także na czasy relaksacji spinowo-spinowej, T2. Początkowo, aż do rozpoczęcia żelowania, czas T2 ulegał skróceniu, najwyraźniej w układzie z gumą ksantanową (rys. 1, 3, 5, 7). W trakcie chłodzenia wartość T2 zmieniała się nieregularnie. Na ogół w żelach podwójnych czasy T2 były dłuższe niż w żelach ze skrobi bez dodatków, a we wszystkich badanych żelach dwuskładnikowych czasy relaksacji jednostajnie się zmniejszały wraz ze spadkiem temperatury (rys. 2, 4, 6, 8). Wyznaczono także energie aktywacji cząsteczek wody w czasie chłodzenia żeli (tabela 1).

Effect of chemical additives on flow characteristics of coal slurries

Mosa E. S., Saleh A.-H. M., Taha T., El-Molla A. M.

Physicochemical Problems of Mineral Processing

2008

Vol. 42

107-118

In the present paper, the effect of chemical additives or reagents on rheological characteristics of coalwater slurry (CWS) was investigated. The power-law model was applied to determine the non- Newtonian properties of coal slurries. Three types of dispersants namely, sulphonic acid, sodium tripolyphosphate and sodium carbonate were studied and tested at different concentrations ranging from 0.5 to 1.5% by weight from total solids. Sodium salt of carboxymethyl cellulose (Na-CMC) and xanthan gum were tested as stabilizers at concentrations in the range of 0.05 to 0.25 % by weight from total solids. It was found that apparent viscosity and flow properties of CWS are sensitive to the use of chemical additives (dispersants and stabilizers). Among studied dispersing agents, sulphonic acid recorded the best performance in modification and reducing CWS viscosity. The best dosage of all tested dispersants was found to be as 0.75 % by wt of solids. With regard to studied stabilizers, Na-CMC recorded better performance than xanthan gum. The best dosage of investigated stabilizers was found to be as 0.1 % by wt. from total solids.

W pracy badano wpływ odczynników na charakterystykę reologiczną zawiesin wodno-węglowych (CWS). Zastosowano model potęgowy do wyznaczenia nieniutonowkich właściwości zawiesin węglowych. Badano trzy typy dyspersantów: kwas sulfonowy, tripolifosforan sodu oraz węglan sodu przy różnych ich stężeniach od 0.5 to 1.5% wagowego. Zastosowano sól sodową carboksymetylocelulozy (Na- CMC) oraz gumę guarową jako stabilizatory zawiesin używając ich w ilości od 0.05 to 0.25 % wagowego. Stwierdzono, że pozorna lepkość i charakterystyka przepływu CWS są podatne na użyte dyspersanty i substancje stabilizujące. Wśród badanych dyspersantów, kwas sulfonowy odznaczał się najlepszym działaniem i wysoka redukcją lepkości CWS. Ilość użytych dyspersantów wyniosła 0.75 % wagowego. Wśród substancji stabilizujących lepszą okazała się Na-CMC niż guma guarowa. Najodpowiedniejsza ilość stabilizatora to 0.1 % wagowego.