Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

The process of increasing the functionality of poly(glycidyl azide) GAP

Chmielarek Michał, Nowosielska Julia

Materiały Wysokoenergetyczne

|

2022

|

T. 14

93--106

EN

Poly(glycidyl azide) (GAP) is a synthetic polymer with energetic properties due to the presence of an azide group in its structure. It is used in industry primarily as a component of binders for rocket fuel. Classically produced GAP has secondary hydroxyl groups, which react much more slowly with the crosslinking agents diisocyanates found in high-energy materials. It has been confirmed that methods can be used which modify the structure of GAP thereby obtaining a polymer with an increased number of functional groups. Furthermore, such processes produce a polymer with more desirable primary hydroxyl groups. Using such a polymer is economically advantageous and allows easier control of processes using GAP. Attempts were made to obtain such a modified polymer. The polymers obtained were subjected to FTIR analysis, viscosity measurements and hydroxyl group values.

PL

Poli(azydek glicydylu) to syntetyczny polimer o właściwościach energetycznych, które zawdzięcza posiadaniu w swojej strukturze grupy azydkowej. Znajduje zastosowanie w przemyśle przede wszystkim jako składnik lepiszczy do paliw rakietowych. Klasycznie wytwarzany GAP posiada drugorzędowe grupy hydroksylowe dużo wolniej reagujące z występującymi w materiałach wysokoenergetycznych czynnikami sieciującymi – diizocyjanianami. Potwierdzono możliwość zastosowania metod, które pozwalają zmodyfikować strukturę GAP i uzyskać polimer ze zwiększoną ilością grup funkcyjnych. Ponadto w procesie tym wytwarzany jest polimer o bardziej pożądanych pierwszorzędowych grupach hydroksylowych. Używanie takiego polimeru jest korzystne ekonomicznie i pozwala na łatwiejszą kontrolę procesów z użyciem GAP. Podjęto próby otrzymania tak zmodyfikowanego polimeru. Otrzymane polimery poddano analizie FTIR, pomiaru lepkości i wartości grupy hydroksylowej.

2

Functional traits and plasticity of plants in ecological research and education

Masarovičová E., Májeková M., Vykouková I.

Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology

|

2015

|

R. 20, NR 1-2

59--65

EN

Plant functional traits are any morphological, physiological and phenological features, which indirectly affect plant fitness through their three basic components of plant individual performance - growth, reproduction and survival. These features represent also a keystone for plant functional groups, which are similar in three aspects - function on the level of organism, response to environmental factors and effect on ecosystems. Functional approach in ecology and vegetation study enables to evaluate plant communities on the base of species function in a community, and to relate functional structure of plant communities to particular environmental gradients. Species plasticity has many aspects that mirror species adaptations to the environmental conditions and which then also translate into functional structuring of plant communities. This approach is thus a novel and exciting mode how to carry on plant ecology, both in research and education at universities.

PL

Charakterystyczna funkcjonalność roślin zależy od ich cech morfologicznych, fizjologicznych i fenologicznych, które pośrednio wpływają na kondycję roślin poprzez trzy podstawowe elementy ich indywidualnego rozwoju, tj. wzrost, reprodukcję i przetrwanie. Cechy te stanowią również podstawę funkcyjnych grup roślinnych, które są podobne w trzech aspektach - funkcje na poziomie organizmu, odpowiedź na czynniki środowiskowe i wpływ na ekosystemy. Podejście funkcjonalne w ekologii i w badaniach roślin umożliwia ocenę zbiorowisk roślinnych w oparciu o funkcje gatunków w społeczności i odniesienie funkcjonalnej struktury zbiorowisk roślinnych do poszczególnych gradientów środowiskowych. Plastyczność gatunków ma wiele aspektów, które odzwierciedlają ich przystosowanie do warunków środowiskowych, a które następnie przekłada się także na funkcjonalną strukturę zbiorowisk roślinnych. Takie podejście jest więc nowym i interesującym sposobem rozumienia ekologii roślin, znajdującym zastosowania zarówno w badaniach, jak i w edukacji uniwersyteckiej.

3

Functional petroleum resins based on pyrolysis by-products and their application for bitumen modification

Bratychak M., Grynyshyn O., Astakhova O., Shyshchak O., Wacławek W.

Ecological Chemistry and Engineering. S

|

2010

|

Vol. 17, nr 3

309-315

EN

The possibility of petroleum resins with epoxy, hydroxyl and carboxyl groups application for modification of bitumen properties has been shown. It has been suggested to modify bitumen by resins via joint oxidation of tars and petroleum resins, as well as via compounding of functional resins with oxidated bitumen.

PL

Badano możliwość wykorzystania żywic naftowych z grupami epoksydowymi, hydroksylowymi oraz karboksylowymi do modyfikacji właściwości bitumu. Zaproponowano modyfikowanie bitumu żywicami poprzez wspólne utlenianie smoły i żywic naftowych, a także poprzez przygotowanie mieszanek żywic z grupami funkcyjnymi z utlenionym bitumem.

4

Effect of young midfield shelterbelts development on species richness of macrofungi communities and their functional structure

Kujawa K., Kujawa A.

Polish Journal of Ecology

|

2008

|

Vol. 56, nr 1

45-56

EN

The aim of the study was to recognize features characterizing development of macrofungi communities occurring in afforestations planted in crop fields and to evaluate the role of these habitats in conservation of macrofungi and preserve high species richness. The study was carried out in 1998-2006 and covered four shelterbelts (planted in 1993-1996) located in the area of the Dezydery Chłapowski Landscape Park (western part of Poland). The shelterbelts were colonized by macrofungi just after planting. During first years of their growth a total of 174 species were recorded. Species composition changed significantly between initial (1998-2000) and final (2004-2006) period of study. Similarity of macrofungi communities (expressed as the Sorensen's index) between these two periods in studied shelterbelts ranged between 37 and 46%. In spite of high similarity in tree species composition between studied afforestations (69-80%), the communities of macrofungi differed strongly between these sampling plots (Sorensen's index was equal to about 40%). Pattern of changes in percentage share of functional groups, i.e. parasitic, mycorrhizal and saprotrophs (humicolous, lignicolous, litterinhibiting and muscicolous ones) in individual afforestations was different but the diversity of the communities measured with the Shannon-Weaver H' index on the basis of share of functional groups tended to increase with ageing of afforestations. On average, the share of fungi growing on soil (ectomycorrhizal and humicolous saprotrophic species) was highest among all distinguished groups. Species composition of particular functional group was changing during the study period. A species representing new groups (lignicolous saprotrophs and parasites) were appearing in some shelterbelts in successive years. There were recorded some species rare in Poland, eg. Psilocybe (Stropharia) melanosperma (Bull. ex Pers.: Fr.) Noordel., Clavariadelphus fistulosus (Holmsk.: Fr.) Corner, Thelephora caryophyllea (Schaeff): Fr., Agrocybe arvalis (Fr.) Singer, Galerina clavata (Velen.) Kuhner, Lachnella alboviolascens (Alb. & Schwein.: Fr.) Fr., Macrocystidia cucumis f. minor Joss, Mycena amicta (Fr.) Quel., Psilocybe (Stropharia) inuncta (Fr.: Fr.) Noordel., Trichophaea gregaria (Rehm) Boud. and Typhula filata (Pers.) Herter. Occurrence of rare and threatened species in young shelterbelts indicates that such afforestations, planted in crop fields but not treated by agricultural practices, contribute to the protection of species richness of macrofungi associated with tree communities and they are important substitute habitats for many species.

5

Wpływ modyfikacji powierzchni materiałów węglowych na proces adsorpcji jonów miedzi

Walczyk M., Biniak S.

Inżynieria i Ochrona Środowiska

|

2006

|

T. 9, nr 2

211-222

PL

Jako materiał wyjściowy zastosowano handlowy węgiel aktywowany NORIT ROW 0.8 supra, z którego za pomocą stężonych kwasów solnego i fluorowego usunięto prawie całkowicie zanieczyszczenia mineralne. Otrzymany preparat podzielono na sześć porcji, z których jedną pozostawiono bez dalszej modyfikacji (AW), natomiast pozostałe modyfikowano, stosując następujące procedury: wygrzewanie (3 godz., 673 K) w strumieniu wilgotnego powietrza (OWA), działanie (3 godz., 355 K) stężonym kwasem azotowym (ONA), wygrzewanie (3 godz., 673 K) w strumieniu mieszaniny (1:1) tlenu i amoniaku (OPA), wygrzewanie (3 godz., 1173 K) w strumieniu amoniaku (HTA), wygrzewanie (3 godz., 1173 K) w próżni (HTV). Powierzchnię i podstawową strukturę porowatą otrzymanych próbek węglowych określono w oparciu o niskotemperaturowe (77 K) izotermy adsorpcji-desorpcji azotu. Wykazano, że różnice w wielkości wewnętrznej powierzchni właściwej wyznaczonej metodą BET (SBET) modyfikowanych węgli są rzędu kilku procent, jedynie w przypadku węgla modyfikowanego kwasem azotowym (ONA) stwierdzono nieco większy spadek jej wartości. W celu określenia właściwości kwasowo-zasadowych otrzymanych próbek węglowych wyznaczono równowagowe wartości pH ich zawiesiny (pH*) w roztworze soli obojętnej. Badania te wykazały, że uzyskano materiały węglowe o kwasowym (ONA, OWA), amfoterycznym (AW, OPA) lub zasadowym (HTA, HTV) charakterze chemicznym powierzchni (pH* w granicach od 3,5 do 10,9). Strukturę chemiczną powierzchni badanych materiałów węglowych określono, stosując standardową metodę selektywnej neutralizacji grup funkcyjnych zasadami o wzrastającej mocy lub miareczkując 0,1 M kwasem solnym. Opierając się na tych rezultatach, obliczono gęstość powierzchniowych ładunków elektrycznych węgli aktywnych w roztworach elektrolitu. Uzyskane próbki aktywnych materiałów węglowych różniły się drastycznie pod względem chemicznym powierzchni przy jednoczesnym zachowaniu budowy matrycy węglowej oraz niewielkim zróżnicowaniu powierzchni właściwej i struktury porowatej. Badano następnie wpływ zróżnicowanej struktury chemicznej powierzchni materiałów węglowych na wielkość adsorpcji nadmiarowej oraz szybkość procesu ustalania się równowagi adsorpcyjnej jonów miedzi(II) z roztworu wodnego o stężeniu wyjściowym 0,025 M. Zmiany stężenia jonów miedzi podczas adsorpcji rejestrowano przy użyciu elektrody jonoselektywnej. Stwierdzono istotną zależność adsorpcji maksymalnej oraz szybkości adsorpcji jonów miedzi od chemizmu powierzchni węgli aktywowanych. Na adsorpcję mają wpływ nie tylko właściwości kwasowo-zasadowe grup funkcyjnych, ale również obecność i rodzaj heteroatomów (tlen, azot) na powierzchni węgla aktywowanego i tworzących centra adsorpcyjne. Największą adsorpcję maksymalną stwierdzono w przypadku węgli o zasadowym charakterze powierzchni (węgiel HTV pozbawiony heteroatomów i HTA zawierający azot wbudowany w sieć węglową), nieco mniejszą dla węgla silnie utlenionego (węgiel ONA pokryty tlenowymi grupami funkcyjnymi o charakterze kwasowym). Wskazuje to na mieszany mechanizm procesu adsorpcyjnego - od adsorpcji jonowymiennej poprzez tworzenie kompleksów powierzchniowych do oddziaływań typu Π-d pomiędzy jonami a powierzchnią węgli. Na podstawie uzyskanych zależności adsorpcji od czasu zostały wyznaczone efektywne współczynniki dyfuzji De jonów miedzi w porach materiału sorpcyjnego, stosując uproszczoną procedurę, bazującą na analitycznym rozwiązaniu prawa Ficka. Szybkość dyfuzji jonów w strukturze porowatej sorbentu węglowego w istotny sposób zależy od budowy chemicznej powierzchni i jest największy dla węgla HTA, gdzie adsorpcja ma prawdopodobnie charakter kompleksotwórczy (oddziaływania jonów metalu z azotem w sieci węglowej). Uzyskane wyniki badawcze po raz pierwszy wykazały wpływ chemicznej struktury węglowego materiału sorpcyjnego nie tylko na wielkość adsorpcji jonów metalu (pojemność adsorpcyjną względem określonego jonu), ale również na szybkość procesu (czas potrzebny do osiągnięcia stanu równowagi adsorpcyjnej) i wartości współczynnika dyfuzji sorbowanych jonów. Rezultaty badań adsorpcji jonów miedzi(II) najprawdopodobniej będzie można również odnieść do procesów adsorpcyjnych innych metali ciężkich, stanowiących zanieczyszczenie wód i ścieków.

EN

The starting material - the commercial activated carbon NORIT ROW 0.8 supra - was treated with concentrated hydrochloric and hydrofluoric acids to remove mineral impurities. The product was divided into six portions - one (AW) was used unmodified; the other five were modified as follows: heating (3 h, 673 K) in a stream of moist air (OWA), treatment (3 h, 355 K) with concentrated nitric acid (ONA), heating (3 h, 673 K( in a stream of a 1:1 oxygen-ammonia mixture (OPA), heating (3 h, 1173 K( in a stream of ammonia (HTA), heating (3 h, 1173 K) under vacuum 10-² Pa (HTV). The specific surface areas and pore structures of these activated carbons were determined from low-temperature (77 K) nitrogen adsorption-desorption isotherms. The differences between the BET-determined internal specific surface areas (SBET) of the modified carbon samples were shown to be not greater than a few per cent; only the SBET of the ONA sample was somewhat lower than that of the other samples. In order to define the acid-base properties of the modified activated carbon samples the equilibrium pH of their slurries (pH*) in neutral salt solution was determined. These values show that the modification procedures yield carbon materials with acidic (ONA, OWA), amphoteric (AW, OPA) and basic (HTV, HTA) surface properties (pH* from 3.5 to 10.9). The surface chemical structures (type and number of functional groups) of the carbons were determined by selective neutralization with bases of increasing strength (acidic functional groups) or by titration with HCl (basic functional groups). The positive and negative surface charges of the carbon samples in electrolyte solutions were calculated from the neutralization data. The activated carbons obtained differed dramatically in their surface chemical properties; at the same time, however, the structure of the carbon matrix remained intact and the specific surface area and porosity changed only slightly. The adsorption capacities of the modified activated carbon materials towards copper(II) ions as well as the relations between adsorption and the contact time between the carbons and solutions of Cu(NO3)2 [0.025 M aq.] were determined. Changes in the Cu2+ ion concentration during adsorption were measured with a Cu-ion-selective electrode. The relations between the surface chemistry of the activated carbon and the adsorption capacity and adsorption rate were found to be significant. Adsorption depended not only on the acid-base properties of the carbon surface but also on the presence of heteroatoms (nitrogen and/or oxygen) bonded to the carbon surface (adsorption centers). The adsorption capacity was highest in basic carbons (HTV - thermally deprived of surface heteroatoms, HTA - with nitrogen in the carbon lattice) and slightly lower in oxidized carbon (ONA - with strongly acidic surface groups). The results of this research indicate that the mechanisms of metal ion adsorption are complex, involving not only ion-exchange (Cu2+/H+) adsorption (dominant for oxidized "acidic" carbons), but also surface metal complex formation with Π electrons and heteroatoms (in the carbon matrix), and with non-dissociative surface functional groups. From the time-adsorption dependencies (kinetic curves) obtained, the effective diffusion coefficients (De) of copper ions in the sorbent pore structure were calculated using a simplified procedure based on the analytical solution of Fick's law. The rate of Cu(II) ion diffusion into activated carbon pores depends substantially on the chemical structure of the carbon surface and was the highest for the HTA sample: in this case, the probable adsorption mechanism involved the formation of a complex between the metal ions and surface nitrogen as ligands. This research has demonstrated for the first time the influence of the chemical structure of activated carbon materials on the adsorption capacity towards metal ions, on their rate of adsorption, and on the diffusion coefficients of the sorbed ions. The results concerning the adsorption of copper(II) ions can probably be extrapolated to the adsorption of other heavy metal ions contaminating fresh and waste waters on activated carbon.

6

Preconcentration and separation of Zn2+ using surface zinc(II) imprinted functionalized silica gel sorbent

He Q., Chang X., Zheng H., Jiang N., Hu Z., Zhai Y.

Chemia Analityczna

|

2006

|

Vol. 51, No. 5

715-725

EN

Zinc(II) imprinted amino-functionalized silica gel sorbent was synthesized applying surface-imprinting technique in order to preconcentrate and separate Zn2+ prior to its determination by inductively coupled plasma optical emission speclrometry (1CP-OES). Compared to traditional solid sorbents and non-imprinted sorbent, zinc(U)-irnprinted sorbent has higher selectivity and adsorption capacity towards Zn2+. Maximum static adsorption capa cities of ion-imprinted and non-imprinted sorbent towards Zn2+ were 12.98 mg g-1 and 4.36 mg g -1, respectively. The largest separation factor for zinc(II) imprinted sorbent towards Zn+2 in the presence of Hg+2 was higher than 188. Relative selectivity coefficient (&alfa;r) values for Zn+2 Hg+2 pair were 15.5 and 13.8-both greater than 1. Distribution coefficient (D) valuesofzinc(II) imprinted polymers to wards Zn2+ were greatly larger than those for Hg+2 . Detection limit (3 σ) of the method was 0.29 μg L-1 and relative standard deviation equalled 2.6% for eight replicate determination of 10 μg of Zn+2 in 200 mL-in-volume water sample. The proposed method was applied to the determination of trace zinc in biological and water samples with satisfactory results.

PL

Zsynletyzowano sorbent krzemionkowy do którego wprowadzono grupy aminowe z dopasowanym molekularnie Zn(II) stosując technikę dopasowania powierzchniowego. Sorbent . został zastosowany do wstępnego zatężenia i oddzielania Zn2+ przed jego oznaczaniem za pomocą spektometrii emisyjnej z plazmą sprzężoną indukcyjnie (ICP-OES). W porównaniu do tradycyjnych sorbentów oraz tego samego sorbentu „bez dopasowania molekularnego'', sorbent „z dopasowaniem molekularnym względem Zn(tl)" wykazuje lepszą selektywność i wyższą zdolność sorpcyjną względem 72+. Maksymalne zdolności sorpcyjne względem cynku sorbentu „z dopasowaniem" i „bez dopasowania molekularnego" wynosiły odpowiednio: 12.98 mg g-1 oraz 4.36 mg g-1. Największy współczynnik rozdzielenia jonów Zn+2 i Hg+2 w przypadku jonitu „z dopasowaniem molekularnym względem Zn(II)'' przewyższał 188. Względny współczynnik selektywności określający na ile współczynnik rozdzielenia pary Zn+2/Hg+2 w przypadku sorbentu ,.z dopasowaniem względem Zn(II)" jest lepszy niż w przypadku sorbentu ,,bez dopasowania został wyznaczony jako 15.5 lub 13.8 a więc był znacznie większy niż 1. Współczynniki podziału (D) dla jonitu z dopasowaniem Zn(II)były znacznie wyższe dla Zn+2 niż dla Hg+2. Granica wykrywalności (3σ) metody wyniosła 0.29 μ.g L-1 a względne odchylenie standardowe obliczone z ośmiu kolejnych oznaczeń 10 μg Zn+2 w 200 mL próbce wody wynosiło 2.6%. Zaproponowaną metodę zastosowano z powodzeniem do oznaczania śladów cynku w materiałach biologicznych i próbkach wody.

7

Oil polymeric resins with functional groups on the basis of the C9 fraction

Bratychak M.

Prace Naukowe Instytutu Technologii Organicznej i Tworzyw Sztucznych Politechniki Wrocławskiej. Konferencje

|

2003

|

Vol. 52, nr 25

253-256

EN

It is proposed to obtain the oil polymeric resins (OPRs) with functional groups by the initiative copolymerization using aliphatic azodinitrillic compounds with epoxy, hydroxy, carboxy and peroxy groups and also peroxides and hydroperoxides with epoxy and unsaturated double bonds as initiators. OPRs are used as substitutes of vegetable oils in lacquer-varnish industry and as colophony at a paper production, at the production of rubber-technical products.

PL

Zaproponowano sposób otrzymywania polimerowych żywic olejowych (OPR) zawierających grupy funkcyjne drogą rodnikowej kopolimeryzacji z alifatycznymi związkami posiadającymi grupy epoksydowe, hydroksylowe, karboksylowe i nadtlenkowe. OPR-y mogą być używane jako zamienniki olejów roślinnych w przemyśle farb i lakierów oraz w przemyśle gumowym i papierniczym.