The main theme of this paper is to study two important aspects of precise geoid determination using Helmert's second method of condensation. This work illustrates via numerical investigations the importance of using actual density information of topographical bulk and the effects that different gravimetric reductions have on gravity interpolation in Helmert geoid computational process, in addition to the commonly used Bouguer scheme. A rugged area in the Canadian Rockies bounded by latitude between 49'N and 54'N and longitude between 236'E and 246'E is selected to carry out numerical investigations. The lateral density information is used in all steps of the Helmert geoid computational process. The Bouguer and residual terrain modelling (RTM) topographic reductions, the Rudzki inversion scheme, and the topographic-isostatic reductions of Pratt-Hayford (PH) and Airy-Heiskanen (AH) are for gravity interpolation. Results show that the density information should be applied in all steps of the Helmert geoid computational process and that the topographic-isostatics gravimetric reduction schemes like the PH or AH models or the RTM reduction, should be applied for smooth gravity interpolation instead of the commonly used Bouguer reduction scheme for precise Helmert geoid determination.
PL
Tematem pracy jest badanie dwóch istotnych aspektów wyznaczania geoidy przy zastosowaniu drugiej metody kondensacji Helmerta. Przy użyciu badań numerycznych zilustrowane zostało w pracy znaczenie wykorzystania aktualnej informacji o gęstości topografii terenu oraz efektów różnych rodzajów redukcji grawimetrycznych na interpolację przyspieszenia siły ciężkości w procesie obliczania geoidy Helmerta, uzupełniających powszechnie stosowaną procedurę opartą na anomaliach Bougera. Do przeprowadzenia testów numerycznych wybrano silnie pofałdowany obszar w kanadyjskiej części Gór Skalistych pomiędzy równoleżnikami 49'N i 54'N i pomiędzy południkami 236'E i 246'E. We wszystkich krokach procesu obliczania geoidy Helmerta używano informacji o rozkładzie gęstości warstwy topografii nad poziomem morza. Do interpolacji przyspieszenia siły ciężkości wykorzystano anomalie Bougerta, redukcje topograficzne w oparciu o residualny model terenu (RTM), redukcje Rudzkiego, redukcje topograficzno-izostatyczne Pratta-Hayforda (PH) i Airy-Heiskanena (AH). Uzyskane wyniki wskazują na to, że informacja o gęstości topografii powinna być używana we wszystkich krokach procesu obliczania geoidy Helmerta oraz, że topograficzno-izostatyczna redukcja grawimetryczna, taka jak PH, AH lub RTM, wygładzająca interpolację przyspieszenia siły ciężkości powinna byś stosowana do precyzyjnego wyznaczania geoidy Helmerta zamiast powszechnie stosowanej metody opartej na anomaliach Bouguera.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.