Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: gravimetric reduction

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Implementacja długo-, średnio- i krótkofalowych składowych sygnałów funkcjonałów potencjału zakłócającego w procesie modelowania geoidy

Kloch G., Kryński J.

Prace Instytutu Geodezji i Kartografii

2008

T. 54, z. 112

5-25

Metoda remove-compute-restore znalazła powszechne zastosowanie do regionalnego modelowania grawimetrycznej geoidy. W metodzie tej, która umożliwia tworzenie dokładnych modeli geoidy przy użyciu danych grawimetrycznych praktycznie wyłącznie z rejonu objętego modelowaniem, wykorzystuje się podział funkcjonałów potencjału zakłócającego na składowe reprezentujące różne grupy spektralne. Do wyznaczenia tych składowych korzysta się z globalnego modelu geopotencjału, anomalii grawimetrycznych oraz danych o topografii terenu. Istotną rolę w modelowaniu geoidy, w szczególności przy użyciu metody remove-compute-restore, odgrywa rodzaj redukcji wprowadzonych do obserwacji grawimetrycznych, a co za tym idzie rodzaj anomalii grawimetrycznych. W pracy podano szczegółowy algorytm klasycznej metody wyznaczania geoidy grawimetrycznej, a następnie dokładnie omówiono anomalie grawimetryczne: wolno powietrzną, Faye'a i Helmerta, które najczęściej znajdują zastosowanie w modelowaniu geoidy. Opis metody remove-computerestore modelowania grawimetrycznej geoidy rozdzielono na trzy podrozdziały poświęcone odrębnym składowym spektralnym funkcjonałów potencjału zakłócającego: składowej długofalowej, składowej średniofalowej i składowej krótkofalowej. Zwrócono uwagę na zależność sposobu obliczania składowych średnio- i krótkofalowej od rodzaju anomalii grawimetrycznej. W szczególności omówiono zagadnienie obliczania efektu pośredniego w wyznaczanej wartości odstępu geoidy od elipsoidy. Przeprowadzone testy numeryczne wykazały potrzebę stosowania wzoru ścisłego do wyznaczania efektu pośredniego jedynie w górskich rejonach Polski.

Remove-compute-restore method is commonly used for regional modelling of gravimetric geoid. In this method, which allows to develop precise geoid models using gravity data practically only from the modelled area, functionals of the disturbing potential are expressed in terms of components, which represent different spectral groups. Global geopotential model, gravity anomalies and topographic data are used to determine these components. An important role in modelling geoid, especially with the use of remove-compute-restore technique, plays the type of gravity reductions, and hence the type of gravity anomalies. In the paper a detailed algorithm of classical technique of modelling geoid is shown, and then free-air, Faye and Helmert gravity anomalies, which are most often used for modelling geoid, are discussed. The description of remove-compute-restore method of geoid modelIing is presented in three subsections, where separate spectral components of functionals of the disturbing potential: long, medium and short wave components are discussed. The authors paid attention to the dependence of the method of calculation of medium and short wave components on the type of gravity anomalies used. In particular, the problem of the determination of indirect effect in geoid undulation was discussed. Numerical tests showed the need of using the exact formula for calculating the indirect effect only in mountainous areas of Poland.

Terrain-aliasing effects on gravimetric geoid determination

Bajracharya S., Sideris M. G.

Geodezja i Kartografia

2005

Vol. 54, no 1

3-16

This paper investigates the terrain-aliasing effects on geoid determination using different gravimetric reduction schemes. The high resolution of digital terrain model (DTM), if available, should be used for every gravimetric reduction scheme since it can precisely map the details of the terrain. The reduction methods used in this study are the Rudzki inversion method. Helmert`s second method of condensation, the residual terrain model (RTM) method, and the Pratt-Hayford (PH) topographic-isostatic reduction technique. The effect of using different DTM grid resolutions of 6", 15", 30", 45", 1' d 2' on gravity anomalies and absolute geoid undulations is studied for each of these reduction schemes. A rugged area in the Canadian Rockies bounded by latitude between 49'N and 54'N and longitude between 236'E and 246'E is selected to conduct numerical tests. Our results suggest that a DTM grid resolution of 6" or higher is required for precise geoid determination with an accuracy of a decimetre or higher for any gravimetric reduction method chosen to treat the topographical masses above the geoid in rugged areas. The most precise geoid models obtained in this test are the ones obtained using Rudzki, Helmert, and RTM methods with 6" DTM resolution.

W pracy badany jest wpływ rozdzielczości modelu terenu na wyznaczenie geoidy przy użyciu różnych metod redukcji grawimetrycznych. Numeryczny model terenu umożliwia precyzyjne mapowanie szczegółów terenowych, toteż, w miarę dostępności, powinien być on wykorzystywany w każdej redukcji grawimetrycznej. W badaniach użyto następujących metod redukcji grawimetrycznych: metoda inwersji Rudzkiego, druga metoda kondensacji Helmerta, metoda residualnego modelu terenu (RTM) i metoda topograficzno-izostatycznej redukcji Pratta-Hayforda (PH). Dla każdej z wybranych metod redukcji grawimetrycznej badano wpływ rozdzielczości 6", 15", 30", 45", 1' i 2' modelu terenu na obliczone anomalie grawimetryczne oraz na absolutne undulacje geoidy. Do przeprowadzenia testów numerycznych wybrano silnie pofałdowany obszar w kanadyjskiej części Gór Skalistych pomiędzy równoleżnikami 49'N i 54'N i pomiędzy południkami 236'E i 246'E. Uzyskane wyniki wskazują na to, że do wyznaczenia w terenie górzystym geoidy z dokładnością co najmniej decymetrową konieczne jest, niezależnie od wybranej metody redukcji grawimetrycznej, użycie modelu terenu o rozdzielczości co najmniej 6" w celu uwzględnienia efektów mas topograficznych ponad geoidą. W wyniku przeprowadzonych testów numerycznych najdokładniejsze modele geoidy uzyskano przy zastosowaniu metod Rudzkiego, Helmerta i RTM z użyciem DTM o rozdzielczości 6".