Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Modyfikacja warstwy wierzchniej fosforanów wapnia polimerami biodegradowalnymi

Szubert M., Adamska K., Voelkel A., Buchwald T., Szybowicz M.

Engineering of Biomaterials

|

2012

|

Vol. 15, no. 116-117 spec. iss.

29--32

PL

Celem pracy była modyfikacja warstwy wierzchniej biomateriałów ceramicznych należących do grupy fosforanów wapnia-hydroksyapatyt (HA) oraz ß-fosforan trójwapniowy (ß-TCP), a następnie określenie wybranych właściwości biologicznych otrzymanych materiałów. Jako modyfikatory zastosowano dwa polimery biodegradowalne: glikol poli(oksy etylenowy) (PEG) oraz polihydroksymaślan (PHB). Pomyślność procesu modyfikacji potwierdzono za pomocą spektroskopii w podczerwieni (FT-IR; ATR) oraz spektroskopii Ramana. Biomateriały przed modyfikacją oraz po modyfikacji poddano testom określającym ich zdolność do degradacji oraz narastania hydroksyapatytu. Test degradacji przeprowadzono zanurzając materiały w roztworze buforowym tris-HCl przez okres czterech tygodni, w ciągu których dokonywano pomiaru masy w odstępach tygodniowych. W celu zbadania zdolności wzrostu hydroksyapatytu na powierzchni materiałów, próbki inkubowano w płynie symulującym osocze krwi (SBF) w temperaturze 37oC przez miesiąc. Zmiany zachodzące na powierzchni badanych materiałów rejestrowano w odstępach tygodniowych za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) oraz spektroskopii w podczerwieni. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że szybkość procesu degradacji (obliczona na podstawie procentowego ubytku masy) biomateriałów modyfikowanych zwiększyła się w przypadku hydroksyapatytu zarówno modyfikowanego PEG jak i PHB, natomiast w przypadku ß-TCP szybkość ta była na porównywalnym poziomie w porównaniu do materiału wyjściowego. Analiza obrazów wykonanych z wykorzystaniem SEM wykazała widoczne zmiany w morfologii powierzchni modyfikowanych materiałów. Zmiany te mogą świadczyć o właściwościach osteoindukcyjnych tych biomateriałów.

EN

The main aim of this study is surface modification of ceramic biomaterials, belong to calcium phosphates group-hydroxyapatite (HA) and ß-tricalcium phosphate (ß-TCP)- and furthermore selected biological properties of obtained materials is determined. Polyethylene glycol (PEG) and polyhydroxybutyrate (PHB) are used as modifiers. The process of surface modification of biomaterials is confirmed by means of infrared spectroscopy (FT-IR; ATR) and Raman spectroscopy. In presented study the obtained powder materials are formed on pellets and incubated in SBF (simulated body fluids solution) at body temperature. Formation of apatite layer was evaluated by means of Scanning Electron Microscope (SEM). The degradation behavior was carried out at 37oC for up to 28 days at pH 7.4 using Tris-HCl solution, and is referred to as simulation solution testing. The samples were incubated for 7, 14, and 28 days for the both simulation solution testing, using triplicate samples. The degradation testing of modified HA showed a higher weight loss compared with unmodified HA. In the case of ß-TCP the degradation rate was in similar level before and after modification. SEM images of materials showed visible changes in all of biomaterials surfaces. This changes may suggest the ability to form HA and osteoinductive properties of materials.

2

Poly(ethylene glycol) functionalized by polycondensing procedure with poly(succinimide)

Chiriac A., Nita L. E., Neamtu I.

Polimery

|

2010

|

T. 55, nr 9

641-645

EN

The paper presents the possibility to prepare the block copolymer between poly(succinimide) (PSI) and poly(ethylene glycol) (PEG) with different molecular weights of about 4000,10 000 or 20 000. The structures of the products obtained have been confirmed by nuclear magnetic resonance (1H NMR) and Fourier transform infrared spectroscopy (FT-IR) methods. The characterization of the synthesized macromolecular compounds from the viewpoint of their thermal stability, as well as the copolymers suprastructure are also presented.

PL

Opisano syntezę kopolimerów blokowych poli(imidu kwasu bursztynowego) (PSI) z glikolem polioksyetylenowym (PEG) o różnych ciężarach cząsteczkowych (4000,10 000 lub 20 000). Strukturę otrzymanych produktów potwierdzono metodami magnetycznego rezonansu jądrowego (1H NMR, tabela 1) oraz spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FT-IR) (rys. 1). Określano także stabilność termiczną kopolimerów porównując ją ze stabilnością PSI (rys. 2 i 3, tabela 2). Za pomocą skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM) badano także wpływ rodzaju użytego do syntezy PEG na nadstrukturę otrzymanych kopolimerów (rys. 4).

3

Dodatki organiczne we współczesnej ceramice - cz. I

Wiśniewski P.

Szkło i Ceramika

|

2008

|

R. 59, nr 1

9-14

PL

W artykule przedstawiono podstawowe informacje dotyczące dodatków organicznych stosowanych w nowoczesnej technologii ceramiki, tj. plastyfikatory, upłynniacze czy spoiwa polimerowe. W pracy będącej przeglądem literatury szczególną uwagę skupiono na właściwościach spoiw polimerowych i różnicach pomiędzy spoiwami wodorozcieńczalnymi (dyspersjami polimerowymi) a spoiwami wodorozpuszczalnymi tj. poli(alkohol winylowy).

EN

In this paper fundamental informations related organic additives in modern ceramic technology i.e. plasticizers, deflocculants and polymeric binders were presented. In literature review attention has been focused on parameters of polymeric binders and differences between water thinnable (polymeric dispersions) and water soluble i.e. poly(vinyl alcohol).

4

Influence of some reaction parameters on the synthesis of the first generation of stars with arms composed of poly(oxyethylene glycol)

Łapienis G.

Polimery

|

2008

|

T. 53, nr 11-12

841-847

EN

The syntheses of the multiarm stars resulting from the reaction of oligoalcohols with diepoxides have been studied. MPEG 550, 750, and 2000 [MPEG=monomethyl ether of poly(oxyethylene glycol)] as precursors of arms and diglycidyl ethers of ethylene (DGEG) or neopentyl glycol (DGNG) as the core forming diepoxides were used. The increase in Mn, polydispersity (MWD) and the number of arms (f) in stars with the increase in the concentration of reagents and [diepoxide]o/ [MPEG]o ratio, and the decrease in temperature were observed. The final content of unreacted MPEG lowers with increasing concentration of reagents, proportion of the alkoxide groups in the initiator ([RO-]/[RO-+ROH]), length of MPEG chain, and [diepoxide]o/[MPEG]o ratio and also with decreasing reaction temperature.

PL

Praca dotyczy syntezy polimerów gwiaździstych o ramionach zbudowanych z monometylowych eterów glikolu polioksyetylenowego (MPEG) o różnych ciężarach cząsteczkowych (MPEG 550, 750 oraz 2000) i o rdzeniu na podstawie diepoksydów, mianowicie diglicydowych eterów glikolu etylenowego (DGEG) bądź neopentylowego (DGNG). Zbadano wpływ różnych warunków syntezy na jej przebieg (rys. 1 i 2) oraz na charakterystykę powstających produktów (tabela 1). Stwierdzono, że na zmniejszenie zawartości nieprzereagowanego MPEG w końcowej mieszaninie reakcyjnej wpływa obniżenie temperatury, wzrost długości łańcucha tego prekursora i wyjściowego stosunku [diepoksyd]o/[MPEG]o, a także zwiększenie stężenia reagentów oraz alkoholanu (RO-) w inicjatorze (RO-+ROH) (rys. 3). Obniżenie temperatury jak również zwiększenie stężenia reagentów i stosunku [diepoksyd]o/[MPEG]o powoduje wzrost Mn, polidyspersyjności (MWD) oraz liczby ramion (f) otrzymywanych polimerów gwiaździstych (rys. 4-6).

5

Zastosowanie metylocelulozy i glikolu poli(oksyetylenowego) w procesie prasowania tlenku glinu.

Wiśniewski P., Kopczyński M.

Szkło i Ceramika

|

2007

|

R. 58, nr 2

16-22

PL

Zbadano wpływ wodorozpuszczalnych spoiw polimerowych na parametry prasowanych kształtek. Zastosowano trzy spoiwa: metylocelulozę o lepkości 400 mPa x s i 4000 mPa x s oraz glikol poli(oksyetylenowy). W artykule przedstawiono wpływ zastosowanych polimerów na zdolność do zagęszczania granulatów tlenku glinu otrzymanych z ich udziałem; wytrzymałość na rozciąganie, gęstość kształtek w stanie surowym, a także gęstość oraz wytrzymałość na zginanie spieczonych kształtek.

EN

The influence of water soluble polymeric binders on parameters green and sintered samples obtained by die pressing have been studied. Three kinds of binders were used: methylcellulose with viscosity 400 mPa x s, 4000 mPa x s and poly(ethylene glycol) were investigated. The paper presents results the effect water soluble binders on thickening ability of alumina powders obtained with these polymers, tensile strength and green density; density and bending strength of sintered samples.