Minęło już prawie 40 lat od śmierci jednego z najbardziej cenionych nestorów polskiego szklarstwa, inż. Aleksandra Dobrzańskiego (1891-1975), wieloletniego redaktora naczelnego „Szkła i Ceramiki”, z pewnością prekursora i inicjatora rozwoju przemysłu szklarskiego w przedwojennej i powojennej Polsce, specjalisty w dziedzinie budowy pieców szklarskich i technologii szkła, autora wielu artykułów, współautora i recenzenta książek i podręczników o technologii szkła, pedagoga i wychowawcy, zwanego przez uczniów Technikum Przemysłu Szklarskiego po prostu Dziadkiem.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Z uzyskaniem dyplomu przez Aleksandra Dobrzańskiego, zbiegła się w Rosji rewolucja, która pochłaniała dziennie tysiące ofiar. Absolwent Politechniki Kijowskiej, którego rodzina i kuzyni to w większości oficerowie carscy (w czasie i po rewolucji walczący po stronie białogwardzistów, począwszy od gen. Korniłowa, poprzez gen. Denikina, a od kwietnia 1920 r. – jego następcy, gen. Piotra Wrangla) również brał udział w życiu politycznym.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW