Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Wpływ dodatku kwasów karboksylowych na czas wiązania i wytrzymałość na ściskanie cementów szkło-jonomerowych

Biernat M., Ciołek L., Jaegermann Z., Pęczkowski P.

Engineering of Biomaterials

|

2016

|

Vol. 19, no. 136

2--10

PL

Cementy szkło-jonomerowe powstają w czasie utwardzania kompozycji złożonych z dwóch składników: szklanego proszku i płynu wiążącego będącego wodnym roztworem polikwasów alkenowych. Wiązanie cementu polega na reakcji kwasowo-zasadowej, gdy jony pierwiastków metalicznych uwalniane z powierzchni szkła wiążą się z polianionami pochodzącymi z polikwasu. Z uwagi na szybki przebieg tej reakcji do płynu wiążącego dodawane są różne związki, które wydłużają czas wiązania kompozycji. Są to najczęściej hydroksykwasy karboksylowe zdolne do kompleksowania jonów uwalnianych ze szkła. W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczące wpływu dodatku wybranych hydroksykwasów karboksylowych (winowego, cytrynowego i jabłkowego) oraz kwasu szczawiowego na właściwości kompozycji szkło-jonomerowych. Na potrzeby badań płyny wiążące otrzymywano na podstawie syntezowanego w ICiMB roztworu kopolimeru kwasu akrylowego i itakonowego, wody oraz ww. kwasów karboksylowych. Właściwości kompozycji szkło-jonomerowych otrzymanych na podstawie uzyskanych płynów wiążących określano poprzez pomiar czasu wiązania, a właściwości utwardzonych cementów na podstawie wytrzymałości na ściskanie. Wyniki badań wskazują, że dodatek hydroksykwasów karboksylowych, a zwłaszcza kwasu jabłkowego, powoduje zmniejszenie lepkości płynu wiążącego, wydłużenie czasu wiązania kompozycji szkło- -jonomerowej, a także ułatwia zarabianie cementu. Niestety dodatek ten wpływa niekorzystnie na właściwości wytrzymałościowe otrzymywanych cementów, zmniejszając ich wytrzymałość na ściskanie. Dodatek do płynu wiążącego kwasu szczawiowego może powodować zmianę przebiegu procesu wiązania kompozycji szkło-jonomerowej. W zależności od rodzaju stosowanych dodatków i ich zawartości procentowej w płynie wiążącym czas wiązania kompozycji może zostać skrócony lub wydłużony nie zmieniając przy tym właściwości wytrzymałościowych cementów. Uzyskane wyniki badań wykazują, że na przebieg procesu wiązania kompozycji szkło-jonomerowych może mieć wpływ kilka czynników równocześnie, co może być istotne przy projektowaniu materiałów do nowych zastosowań.

EN

Glass-ionomer cements are created through the curing process of compositions made of two components: glass powder and a bonding liquid - an aqueous solution of polyalkenoic acids. Cement setting is based on an acid-base reaction; when ions of metal elements released from the glass surface bond with polyanions derived from the polyacid. Since the reaction is very fast, various compounds are added to the bonding liquids to extend the composition setting time. These are most often carboxylic hydroxyacids capable of complexing ions released from the glass. The work presents test results regarding the effects of the addition of selected carboxylic hydroxyacids (tartaric, citric, and malic acid) and oxalic acid on the glass-ionomer composition properties. For the purposes of the study, bonding liquids were obtained on the basis of the solution of acrylic acid-itaconic acid copolymer synthesised in the Institute of Ceramics and Building Materials (ICiMB), water and the above listed carboxylic acids. Properties of the glass-ionomer compositions obtained with the bonding liquids were determined through the setting time measurement, while the properties of the cured cements were determined on the basis of compressive strength. Test results indicate that addition of carboxylic hydroxyacids, especially malic acid, reduces the bonding liquid viscosity, extends the glass-ionomer composition setting time, and facilitates cement mixing. Unfortunately, this additive has negative influence on the strength of the cements obtained, reducing their compressive strength. The addition of oxalic acid to the bonding liquid may modify the setting process of glass-ionomer composition. Depending on the type of additives and their percentage content in the bonding liquid, the composition setting time may be reduced or extended, without changing the strength properties of the cements. Test results indicate that there may be several factors that simultaneously affect the glass-ionomer composition setting process, which may be of significance in developing materials for new applications.

2

Effects of carboxylic acid addition on the setting time and compressive strength of glass-ionomer cements

Biernat M., Ciołek L., Jaegermann Z., Pęczkowski P.

Engineering of Biomaterials

|

2016

|

Vol. 19, no. 138 spec. iss.

60

3

Charakterystyka warstwy wierzchniej wybranych cementów glasjonomerowych metodą odwróconej chromatografii gazowej w warunkach zwiększonej wilgotności

Batko K., Voelkel A., Andrzejewski M., Andrzejewska E., Limanowska-Shaw H.

Polimery

|

2006

|

T. 51, nr 4

280-284

PL

Przedstawiono podstawy teoretyczne metody odwróconej chromatografii gazowej (IGC) w zastosowaniu do oceny właściwości powierzchniowych różnych materiałów ze szczególnym uwzględnieniem cementów glasjonomerowych jako obiektów takich badań. Metodą IGC oznaczano wartości składowej dyspersyjnej swobodnej energii powierzchniowej () dwóch handlowych rodzajów takich cementów stosowanych jako wypełnienia dentystyczne. Badanymi parametrami, oprócz rodzaju cementu, były: wilgotność względna gazu nośnego używanego w metodzie IGC (RH = 60 % bądź 80 %), rodzaj środowiska, w którym przechowywano próbki przed badaniem (woda lub sztuczna ślina) oraz czas takiego przechowywania (do 180 dób). Najbardziej istotnym parametrem okazała się wartość RH: w warunkach mniejszej wilgotności gazu nośnego aktywność powierzchniowa cementów była z reguły większa. Jednoznaczne określenie wpływu pozostałych parametrów okazało się niemożliwe ze względu na nieukierunkowaną fluktuację wartości . Uzyskane wyniki wskazują na zbliżoną aktywność powierzchniową obydwu wypełnień.

EN

Theoretical fundamentals of inverse gas chromatography (IGC) method applied to evaluation of surface properties of various materials, especially glass-ionomer cements as the subjects of investigations, were presented. The values of dispersive component of surface free energy () of two such cements, used as the dental fillings, were determined by IGC (Table 1). The following parameters, except of the cement type, were investigated: relative humidity of carrier gas used in IGC method (RH = 60 or 80 %), type of medium for the sample storage before the measurements (water or artificial saliva) and storage time (up to 180 days). RH value appeared to be the most important parameter: at lower humidity of a carrier gas the surface activity of cements has usually been greater. Unambiguous determination of the effects of another parameters appeared to be impossible because of non-directed fluctuations of values. The results obtained suggest similar surface activity of both fillings.