Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Geospatial potential and environmental changes : case study of complex nature of the Altai Geopark

Kocheeva Nina A., Iurkova Natalia A., Sukhova Mariia G., Redkin Aleksndr Germanovich, Zhuravleva Olga Valerevna

Journal of Water and Land Development

|

2021

|

no. 49

273--281

EN

The geopark Altai has a set of unique geological, geographical, and archaeological objects. Its basis is made by geological space with a specific relief that plays an important role, and on certain sites, it takes the first place in comparison with other types of objects. The peculiar feature of the geopark Altai is that in its territory there is a landscape connection among archaeological, geological, and geographical objects, which at certain sites is penetrated by mental and cultural fluids causing a deep interest of tourists in this territory. In this regard, the authors consider the relief as an object of cognitive, educational, and practical activities of the geopark Altai. Therefore, the following tasks were set up: to find a site for the realization of several types of activities by the geopark and to develop a theoretical scientific and a popular science base for their implementation. As a result of the work done, the authors allocated the site within the boundaries of the geopark Altai where modern dynamics of the relief are characterized by the maximum speed. On this site, it is possible to recreate the processes that created the relief in the geological past and to study these processes now. The specifics of weather and climatic conditions in this region made its relief very important for economic activity of the population inhabiting this territory. Therefore, as of today, the study of the condition of certain surface sites and forecasting the development of relief-forming processes is an important part of any activity on the described territory. The long-term geological, ecological, geographical, and archaeological research conducted by the authors on the territory of the Altai Republic served as materials for this study. The geological materials were collected by the methods adopted in this field of research (field survey of structures and rocks, cartographic methods, analysis of general geological data, and others). The ecological and geographical results were obtained using geochemical, hydrochemical, analytical, and others.

2

FRACTALS – return to origin

Such Piotr

Nafta-Gaz

|

2019

|

R. 75, nr 2

89--93

EN

Fractals have become fashionable. Therefore, in recent years there have been many articles in which the authors support something that they call a fractal account, including, for example, the sum of fractal dimensions. This paper is a recapitulation of what a fractal account is in the Earth sciences, what are its uses and boundaries. The definition of fractals is: it has a non trite structure in all scales, it is very hard to describe fractal structure in the Euclidean geometry, it is self-similar (directly or statistical), its Hausdorf dimension is greater than its topological dimension, it is described by recurrent formula, its dimension is not an integral number. In the face of such a wide and imprecise formula, various fields of science have introduced their definitions of fractal. It only has to meet most of the conditions included in the definition. In the analysis of geological objects in Earth sciences and in oil and gas industry, fractals are defined by the recurrence formula with its range of applicability, fractal dimension share a part of the space occupied by the fractal object, so the highest value of fractal dimension is equal to 3. Fundamental work in which the name of fractals for self- similar objects were introduced was The Fractal Geometry of Nature by Mandelbrot (1977). In the Earth sciences, statistical fractals (pseudofractals) are used. The straight line in the log-log plot is the indicator of fractal structure. In other words, the fractal structures are associated with the power patterns obtained during the analysis of geological objects. Generally, in the analysis of geological objects the Menger sponge and box methods of fractal dimension calculations are used. Fractals provide a unique opportunity to characterize complicated objects with the use of a single number, nevertheless, in order for the obtained results to be applicable and comparable with the results of other analyzes, both the model of the analyzed object and the method of calculation of the fractal dimension should be given, as well as the scope of applicability of this dimension.

PL

Fraktale stały się modne. W związku z tym w ostatnich latach obserwuje się wiele artykułów, w których autorzy wspierają się czymś, co nazywają rachunkiem fraktalowym, łącznie np. z sumowaniem wymiarów fraktalowych. Niniejszy artykuł stanowi rekapitulację tego, czym jest rachunek fraktalowy w naukach o Ziemi, jakie są jego zastosowania i granice. Co jest, a co nie jest fraktalem. Zasadniczo na definicję wymiaru fraktalnego składają się następujące warunki: nie jest prostą i taką samą strukturą we wszystkich skalach, bardzo trudno opisać go w geometrii euklidesowej, jest strukturą samopodobną (wprost lub statystycznie), jego wymiar Hausdorffa jest większy od jego wymiaru topologicznego, jest opisany formułą rekurencyjną oraz jego wymiar nie jest liczbą całkowitą. Wobec tak szerokiej i nieprecyzyjnej formuły różne dziedziny nauki wprowadziły swoje definicje fraktala. Ma on jedynie spełniać większość warunków zapisanych w definicji. W naukach o Ziemi fraktale definiowane są przez wzory rekurencyjne z analizą obszaru stosowalności. W analizie obiektów geologicznych wymiar fraktalny wskazuje na część przestrzeni zajmowaną przez dany obiekt, w związku z czym jego wartość nie może przekraczać 3. Mandelbrot w swojej fundamentalnej pracy The Fractal Geometry of Nature (1977) wprowadził nazwę fraktala jako obiektu samopodobnego. W naukach o Ziemi stosowane są fraktale statystyczne, zwane również pseudofraktalami. Wskaźnikiem struktury fraktalnej jest linia prosta na wykresie typu log-log. Inaczej mówiąc, fraktalne struktury są związane ze wzorami potęgowymi uzyskanymi podczas analizy obiektów geologicznych. Zasadniczo w analizie obiektów geologicznych stosujemy model gąbki Mengera oraz wymiar pudełkowy dla obiektów dwuwymiarowych. Fraktale dają unikalną możliwość scharakteryzowania skomplikowanych struktur za pomocą jednej liczby. Tym niemniej, aby otrzymane wyniki były stosowalne i porównywalne z wynikami innych analiz, należy zarówno podać model analizowanego obiektu i sposób wyliczenia wymiaru fraktalnego, jak też określić zakres stosowalności tego wymiaru. Tylko wtedy wymiar fraktalny będzie miał sens fizyczny.

3

Wulkan Kilimandżaro - geoturystyczna atrakcja Afryki

Żaba J.

Geoturystyka

|

2005

|

T. 2, nr 1

3-11

PL

Wulkaniczny masyw Kilimandżaro stanowi największą wyniosłość Afryki (5895 m n.p.m.), a zarazem jest najwyższą, samotnie stojącą górą Ziemi. Kilimandżaro leży na wschodnim obrzeżu ryftu Gregory'ego, stanowiącego wschodni segment wschodnioafrykańskiego systemu ryftowego (East African Rift System). Ewolucja tego systemu przebiega od miocenu do dziś. Wulkan Kilimandżaro ukształtował się (w warunkach tektoniki ekstensyjnej) w plejstocenie. Stanowi on produkt wulkanizmu alkalicznego; jest zbudowany głównie z trachitów, fonolitów, bazaltów i lokalnie nefelinitów, a także odpowiadających im skał piroklastycznych. Ze względu na unikalne walory przyrodnicze i turystyczne na terenie tym powstał w 1973 roku Park Narodowy Kilimandżaro obejmujący obszar 756 km kwadratowych, położony powyżej 2700 m n.p.m. Rejon ten został też wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.

EN

The Kilimanjaro volcanic massif is the tallest mountain in Africa (5,895 meters a.s.l.) and, simultaneously, is the tallest single mountain on the Earth. Kilimanjaro is located at the eastern margin of Gregory rift, which is the eastern segment of the East African Rift System. Evolution of this system has commenced in Miocene and continues until Recent. The Kilimanjaro volcano formed in Pleistocene, under the conditions of extensional regime and is a product of alkaline volcanism. The mountain is formed by trachytes, phonolites, basalts and local nephelinites with corresponding pyroclastics. Due to unique, natural and touristic values of the area the Kilimanjaro National Park has been established in 1973. The park covers the area of 756 square kilometers of terrain over the altitude of 2,700 meters a.s.l. The area was included into the UNESCO World Cultural and Natural Heritage List.

4

Modelowanie wariogramu - jedna z możliwości oceny anizotropii ośrodka geologicznego

Jędrzejowska-Tyczkowska H., Bartoń R.

Prace Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa

|

2002

|

nr 116 wyd. konferencyjne

157--161

PL

Prezentacja graficzna wszelkich danych pomiarowych, w tym również szczególnie map geologicznych i geofizycznych wykorzystuje różne procedury uśredniające, normalizujące i aproksymujące dla doboru optymalnych parametrów przedstawienia analizowanych zjawisk i faktów. Ważnym elementem w doborze parametrów prezentacji jest kierunkowość zmian danej wielkości w obrębie zbioru, który chcemy prezentować. Modelowanie i analiza wariogramu jest techniką, która pozwala określić ilościowo istniejącą w zbiorze kierunkowość i uwzględnić ją w określeniu siatki (GRIDU) do prezentacji.

EN

The publication demonstrates the new possibilities of variogram modeling in estimation of anisotropy's effect of geological media.