Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Odporność korozyjna warstw Ni-P modyfikowanych metalicznym wolframem i tlenkiem niklu

Popczyk M., Budniok A.

Archiwum Nauki o Materiałach

|

2003

|

T. 24, nr 2

155-168

PL

Elektrolityczne warstwy Ni-W-P, Ni-P+W i Ni-P+NiO+W otrzymano w warunkach galwanostatycznych (j=0,200 A x cm do -2). Dla celów porównawczych otrzymano również warstwy Ni-P, które poddano identycznym badaniom jak pozostałe. Elektrochemiczne badania korozyjne warstw prowadzono w 5 M roztworze KOH, stosując metody klasyczne (woltamperometria) i spektroskopowe (elektrochemiczna spektroskopia impedancyjna). Na podstawie tych badań stwierdzono, że warstwy kompozytowe Ni-P+W i Ni-P+NiO+W są bardziej odporne na agresywne działanie środowiska alkalicznego w porównaniu do warstw stopowych Ni-W-P i Ni-P. Najbardziej odporna na korozję jest warstwa kompozytowa Ni-P+W. Wynika to z najmniejszej wartości prądu i szybkości korozji, oraz największej wartości oporu polaryzacji. Przyczyną tego jest najprawdopodobniej obecność wolframu jako składnika kompozytu, powodującego duże rozwinięcie powierzchni tej warstwy.

EN

Electrodeposited Ni-W-P, Ni-P+W and Ni-P+NiO+W layers were obtained in the galvanostatic conditions at the current density 0.200 A x cm to the -2. For comparison the Ni-P layers were also obtained and investigated in the same manner. Electrochemical corrosion investigations were carried out in the 5 M KOH, using classical (voltammetry) and spectroscopic (electrochemical impedance spectroscopy) methods. On the base of these researches it was found, that composite layers of Ni-P+W and Ni-P+NiO+W are more resistible on aggressive activity an alkaline environment in comparison to alloy layers Ni-W-P and Ni-P. The most resistible on corrosion is Ni-P+W composite layer. Least value of corrosion current and rate, and greatest value of polarization resistance results from above. The reason of this is probably presence of tungsten as composite component, which causes large development of real surface of this layer.

2

Electrochemical properties of Ni-P electrode materials modified with tungsten

Popczyk M., Budniok A.

Archiwum Nauki o Materiałach

|

2001

|

T. 22, nr 4

261-270

EN

Electrodeposited Ni-W-P and Ni-P+W layers were obtained in the galvanostatic conditions at current density 0.200 A x - square cm. For comparison the Ni-P layer was also obtained and investigated in the same manner. X-ray diffraction method was used to determine phase composition of the layers and the atomic absorption spectrometry was applied to specify their chemical composition. Stereoscopic microscope and metallographic microscope were used for surface morphology and cross-section characterisation of the layers. The behaviour of thus obtained layers was investigated in the process of hydrogen evolution from alkaline environment. The results obtained were used to estimate the ability of a given electrode material to facilitate hydrogen evolution. In spite of distinct structure and surface morphology differentation, layers containing tungsten in the matrix, are characterized by approximated activity of electrolytic hydrogen evolution, considerably greater than one exhibited by Ni-P layer. The presence of tungsten, irrespective of the method of its introduction into Ni-P matrix, has a more crucial effect on the electrode activity than the development of the electrode surface. In spite of obvious changes of the surface structure properties, no changes in the behaviour of these materials in hydrogen evolution were observed.

PL

Elektrolityczne warstwy Ni-W-P i Ni-P+W otrzymano w warunkach galwanostatycznych (j = 0,200 A x cm do - kwadratu). Dla celów porównawczych otrzymano również warstwę Ni-P, którą poddano identycznym badaniom jak pozostałe. Analiza składu fazowego otrzymanych warstw została przeprowadzona na dyfraktometrze firmy Philips, a analiza składu chemicznego - metodą atomowej absorpcji za pomocą spektrofotometru atomowej absorpcji. Mikroskop stereoskopowy i mikroskop metalograficzny zastosowano w celu scharakteryzowania morfologii powierzchni oraz zgładów poprzecznych otrzymanych warstw. Warstwy te poddano elektrochemicznej charakterystyce w procesie wydzielania wodoru w środowisku alkalicznym. Uzyskane wyniki posłużyły jako kryterium oceny zdolności danego materiału elektrodowego do wydzielania wodoru. Pomimo wyraźnego zróżnicowania struktury i morfologii powierzchni warstwy zawierające wolfram w osnowie charakteryzują się przybliżoną aktywnością elektrochemicznego wydzielania wodoru, jednak wyraźnie większą aniżeli wykazują to warstwy Ni-P. Obecność wolframu, niezależnie od sposobu jego wprowadzenia do osnowy Ni-P, jest bardziej decydującym czynnikiem aktywującym elektrodę niż rozwinięcie powierzchni elektrody. Pomimo oczywistych zmian właściwości struktury powierzchni nie obserwowano zmian w zachowaniu się tych materiałów przy wydzielaniu wodoru.

3

TiO2 agglomeration effect in the electrodeposition process of Ni-P-TiO2 amorphous layers

Łosiewicz B., Budniok A.

Archiwum Nauki o Materiałach

|

2000

|

T. 21, nr 3-4

133-142

EN

Amorphous Ni-P-TiO2 composite layers were prepared by simultaneous electrodeposition of nickel and titanium dioxide (anatase) on a copper substrate from a solution in which TiO2 particles were suspended by stirring. The electrodeposition was carried out under galvanostatic conditions at a temperature of 293 K and 333 K. For comparison, Ni-P layers were also obtained under the same conditions. X-ray diffractometer, scanning electron microscope, metallographic microscope with computer system for morphometric analysis and atomic absorption spectroscope were used for physical and chemical characterization of the layers. It was found that TiO2 agglomeration effect in the Ni-P-TiO2 composite coatings became more significant by increasing the electrodeposition temperature.

PL

Amorficzne warstwy kompozytowe Ni-P-TiO2 były otrzymywane przez jednoczesne elektroosadzanie niklu i dwutlenku tytanu (anataz) na podłożu miedziowym z roztworu, w którym cząstki TiO2 utrzymywano w zawiesinie, stosując ciągłe mieszanie. Elektroosadzanie prowadzono w warunkach galwanostatycznych w temperaturze 293 K i 333 K. W celach porównawczych otrzymano w tych samych warunkach warstwy Ni-P. Do fizycznej i chemicznej charakterystyki warstw użyto dyfraktometr rentgenowski, skaningowy mikroskop elektronowy i mikroskop metalograficzny z komputerowym programem do analizy morfometrycznej powierzchni warstw oraz spektrometr atomowej absorpcji. Wykazano, że efekt aglomeracji TiO2 w warstwach kompozytowych Ni-P-TiO2 nasila się wraz ze wzrostem temperatury elektroosadzania.