Konstrukcja dysertacji jest podporządkowana potrzebie przeanalizowania zagadnień z pozoru niezależnych względem siebie. Stąd w trzech pierwszych rozdziałach pracy omówiono kolejno zagadnienia funkcjonowania sektora polskich banków komercyjnych, szansę rozwojowe polskiej gospodarki i fundusze private equity, jako uznaną na świecie metodę wspierania przedsięwzięć rozwojowych. Analiza tych zagadnień pozwala w ostatnim rozdziale połączyć wyniki badań, wysnuć wnioski i przedstawić postulaty w zakresie zaangażowania części kapitałów bankowych w funduszach private equity w celu skuteczniejszego niż do tej pory stymulowania rozwoju polskiej gospodarki. Wybór sektora bankowego jako dostarczyciela środków nie jest przypadkowy. W polskiej gospodarce ma on w dyspozycji około 70% aktywów zgromadzonych w sektorze finansowym. W minionym dwudziestoleciu krajowe banki przeszły gruntowne przeobrażenia. Tworzą one sektor, który stał się nowoczesnym, rentownym elementem gospodarki. Skala przeprowadzonych zmian, ich relatywnie szybkie tempo i wiele innych czynników spowodowały, że ma on wszelkie znamiona stabilności, a jego odporność na sytuację kryzysową lat 2008/2009 była zaskoczeniem dla wielu obserwatorów życia gospodarczego w Polsce i zagranicą. Z drugiej jednak strony w rozwoju europejskich sektorów bankowych ujawniają się tendencje polegające na reorientacji działań banków w zakresie tworzenia dochodów bankowych, w tym poprzez większą niż dotąd aktywność na rynku kapitałowym (np. poprzez udział w finansowaniu funduszy private equity). Rozumowanie przeprowadzone w dysertacji dowodzi, że trendy te stwarzają poważne zagrożenie dla krajowych banków komercyjnych w znacznej części czerpiących dotąd swe dochody z tradycyjnej działalności odsetkowej. Pomimo wielkich przeobrażeń gospodarczych i społecznych w minionym dwudziestoleciu, Polska w dalszym ciągu ma wiele do nadrobienia w stosunku do rozwiniętych państw świata. W obecnych czasach szybki rozwój poszczególnych społeczeństw jest w dominującym stopniu uzależniony od umiejętności pobudzania i wykorzystywania przez państwa procesów innowacji wspieranych własną myślą naukową i organizatorską. Liczne zestawienia zaprezentowane w tej dysertacji wskazują, że polska gospodarka jest niestety w niewielkim zakresie przygotowana do sprostania wyzwaniom rozwojowym. Badania dowodzą, że w tym obszarze powiększa się dystans między Polską a innymi krajami świata. Stąd też zdaniem autora należy stwarzać warunki do możliwie najobfitszego finansowania badań i rozwoju opartego wzorem innych państw przede wszystkim na środkach prywatnych, np. poprzez działalność funduszy private equity. Ten sposób finansowania przedsięwzięć wkomponowany we wszechstronną i wieloletnią współpracę na linii donator-biorca środków okazał się bardzo skuteczny i jest obecny we wszystkich rozwiniętych krajach świata. Jak dowodzą bardzo liczne przykłady, sprzyja on generowaniu szybkiego wzrostu gospodarczego i w efekcie rozwoju społeczeństw. Wypracowane metody pozwalają zarówno wdrażać nowo odkryte wynalazki, jak również restrukturyzować przedsięwzięcia już istniejące, których okres świetności już minął. Jak do tej pory rozwój private equity w Polsce odbywa się głównie z udziałem kapitałów zagranicznych. Od początku XXI wieku niemal 97% środków postawionych do dyspozycji firm z tego obszaru pochodzi od podmiotów zagranicznych, co udowadnia, że inwestowanie w polskie innowacje jest z pewnością korzystne. Uwarunkowania instytucjonalne rodzimych instytucji finansowych (w tym sektora krajowych banków komercyjnych), w wielu wypadkach niechęć do nowości, czy słaba orientacja kadr kierowniczych przedsiębiorstw w zagadnieniach związanych z private equity - to tylko niektóre przyczyny niewielkiego zainteresowania polskiego sektora finansowego problematyką private equity. W dysertacji autor stara się udowodnić tezę, że w obecnych warunkach najbardziej prawdopodobnym i pożądanym kierunkiem rozwoju sektora krajowych banków komercyjnych w Polsce jest jego udział w procesach dofinansowania innowacyjnej gospodarki poprzez operacje funduszy private equity.
EN
The structure of the dissertation reflects the need to analyse a number of apparently unrelated issues. Thus, the first three chapters should be regarded as a framework presenting the functioning of the Polish commercial banking sector, evaluation of the development opportunities of the Polish economy, and a discussion of private equity as a widely recognised method of supporting development-oriented ventures. Analysis of the above issues leads to the final synthesis of research results, offering conclusions and putting forth a recommendation that a portion of bank assets should be engaged in private equity funds to more effectively enhance the development of the Polish economy. The selection of the banking sector as a provider of financing is not accidental, as it is in the possession of about 70% of assets accumulated in the financial sector. Over the past two decades, Polish banks have been thoroughly transformed, evolving into a modern and profitable sector of the economy. The extent of transformation, its relatively rapid pace, as well as many other factors resulted in the sector's stability and protected it against the crisis of 2008 and 2009, which surprised economic observers in Poland and abroad. On the other hand, European banking sectors have embarked on reorientation of their profit generation activities, one of the major trends being a larger involvement in the capital market (e.g. through financing private equity funds). It can be argued that these trends pose a serious threat to Polish commercial banks as they derive a considerable part of their profits from interest income. Despite extensive economic and social transformations over the past two decades, Poland still remains a rather poor country and is not going to catch up with the developed economies in the near future. Nowadays, the development of society depends predominantly on the state's ability to induce and exploit innovativeness supported by domestic scientific and organisational thought. The large body of data presented in the dissertation demonstrates that the Polish economy is poorly prepared to meet its development challenges. The study reveals that in this respect the gap between Poland and other countries is increasing. Thus, in the author's opinion, it is necessary to provide conditions for more substantial R&D financing based on private funding, e.g. through private equity funds (as in a number of other countries). This manner of financing in the context of extensive long-term cooperation between donors and beneficiaries has proved to be effective and is used in all developed countries. Numerous examples reveal that it encourages fast economic growth and thus contributes to the development of societies. These methods of cooperation help to implement the latest inventions and restructure existing ventures which have already lost their cutting edge. So far, the private equity sector in Poland has been mostly financed by foreign capital. Since the beginning of the 21st century, nearly 97% of financial resources offered to Polish companies through private equity funds have been provided by foreign financial institutions, which proves that investing in Polish innovations is certainly profitable. The institutional environment of Polish financial organisations (including Polish commercial banks), widespread distrust of innovations, and management staff`s poor knowledge of private equity are some of the reasons why the Polish financial sector is not very much interested in private equity funds. The dissertation demonstrates that nowadays the most likely and desirable direction of development of the Polish commercial banking sector is its involvement in financing innovative economy through private equity funds.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.