Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: fragmented city

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Fragmentation and identity of a city

Ćaćić M.

Architecturae et Artibus

2016

Vol. 8, no. 3

5--11

The objective of the article is to foster understanding complex relations underlying the issues of identity of contemporary cities. Dynamics of globalization has launched a process of fragmentation in all fields of human activity leaving visible traces in space. Fragmentation is often defined as an instrument of spatial and the social exclusion, associated with the processes of disintegration, homogenization and segregation. The contemporary fragmented city is observed as “a produced object” that Rem Koolhaas explains as The Generic City – the world of loneliness, individuality, ephemerality and transiency, which reject the significance of genius loci causing disappearance of identity and production of non-places, resulting degradation of public space.

Celem pracy, zawierającej interpretacyjny wywód autorski inspirowany między innymi rozważaniami Rema Koolhaasa i Henry Lefebvra, pogłębiający rozumienie współczesnych procesów urbanizacyjnych (dotyczący symbolicznej i wizualnej tożsamości współczesnych miast na tle procesów dezintegracyjnych), jest pokazanie, jak owe procesy wpływają na funkcjonowanie miasta i jego strukturę, indukując fragmentację miasta (paradoksalnie, współistniejącą z homogenizacją jego struktury), która z kolei prowadzi do społecznej segregacji, alienacji, a nawet wykluczenia. Za punkt wyjścia do rozważań przyjęto zaprezentowaną przed kilku dekadami przez Rema Koolhaasa koncepcję Miasta generycznego, to jest interpretację współczesnego organizmu miejskiego jako przestrzeni indukującej samotność, charakteryzującej się efemerycznością struktur społecznych i ulotnością wartości, a przy tym odrzucającej tożsamość opartą na duchu miejsca, genius loci, co ostatecznie prowadzi do zaniku przestrzeni publicznych w ich dawnym znaczeniu, zastępowanych przez anonimowe nie-miejsca. Niniejsze rozważania stanowią zarazem próbę ponownej oceny Koolhasowskich i Lefebvre’owskich refleksji i tez z perspektywy czasu (w przypadku Koolhaasa są to już ponad dwie dekady), z finalnym wnioskiem zaskakującej ich zbieżności z obserwowanymi zjawiskami urbanistycznymi i społecznymi.