Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  fotoutlenianie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Badaniom starzeniowym pod wpływem promieniowania ultrafioletowego (UV) - w okresie 70 dni - poddano systemy powłok polimerowych, które są powszechnie stosowane w zakładach naprawczych, podczas renowacji uszkodzonych powłok ochronno-dekoracyjnych nadwozi samochodowych. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że wraz z wydłużaniem okresu tego rodzaju starzenia uległa obniżeniu grubość (o ponad 10%) całych systemów powłokowych (akrylowopoliuretanowych), jak również połysk akrylowych powłok nawierzchniowych (np. dla α = 60° o 84%), natomiast ich chropowatość znacznie wzrosła (parametr Ra - 15 razy, Rz – 21 razy). Można to tłumaczyć zmianami w strukturze chemicznej powłok nawierzchniowych, co przyczyniło się do wykruszania składników powłoki. Starzenie powłok skutkowało również zwiększeniem ich twardości ołówkowej od wartości H, w przypadku powłoki niestarzonej, do wartości 6H, w przypadku powłoki starzonej w ciągu 70 dni.
EN
Systems of polymer coatings, commonly used in workshops for renovation of car bodies protective-decorative coatings, were subjected to investigation of ageing with UV radiation for 70 days. Obtained findings revealed that the thickness of entire coating systems (acrylic-polyurethane) decreased (more than 10%) with ageing time flow as well as the shine of acrylic topcoats (e.g. for α = 60° by 84%) which roughness increased essentially at the same time (parameter Ra increased 15 times and parameter Rz increased 21 times). It can be explained by changes in topcoats chemical structure which contributed to coating components chipping. Ageing of coatings resulted also in their pencil hardness increase from H value, in the case of unaged coating, to 6H value, in the case of coating aged for 70 days.
PL
W artykule przedstawiono wpływ przyspieszonego starzenia promieniowaniem ultrafioletowym (UV) na destrukcję powłok akrylowych, stosowanych w renowacji nadwozi samochodowych. Oddziaływanie promieniowania ultrafioletowego przyczyniło się do destrukcji struktury chemicznej tworzywa akrylowego oraz do zmniejszenia grubości powłok, a także do wzrostu ich twardości. Starzone powłoki wykazywały zwiększoną kruchość warstwy powierzchniowej, co wpływało na zwiększenie chropowatości ich powierzchni, skutkujące utratą połysku.
EN
The paper discusses influence of accelerated ageing with UV radiation on destruction of acrylic coatings which are used to cars body renovation. Ultraviolet radiation action contributed to destruction of acrylic material chemical structure which resulted in coating thickness decrease and its hardness increase. Aged coatings showed increased brittleness of surface layer which contributed to surface roughness increase. It was the reason of shine loss of acrylic coatings surface layer.
PL
W pracy przedstawiono przegląd literatury dotyczącej zastosowania procesów fizyczno-chemicznych do usuwania WWA ze ścieków. Opisano uwarunkowania prawne dotyczące WWA w ściekach oraz podano efektywność utleniania chemicznego, fotodegradacji, sorpcji i procesów membranowych w rozkładzie lub usuwaniu tych mikrozanieczyszczeń.
EN
The paper presents a review of the literature on the application of physical and chemical processes for removal of PAHs from wastewater. The Polish legislation conditions for PAHs in wastewater and effectiveness of chemical oxidation, photodegradation, sorption and membrane processes in the degradation or removal of these micropollutants were described.
PL
Zbadano i porównano proces fotolizy, jak i fotoutleniania dwu środków powierzchniowo czynnych: SDBS (dodecylobenzenosulfonian sodu) i Triton X-100 (produkt kondensacji tlenku etylenu z p-(1,1,3,3 tetrametylobutylo)fenolem w roztworze wodnym. Wydajność fotolizy była badana w zależności od stężenia surfaktantu, mocy lampy UV i długości fali światła. Wyznaczono wydajności kwantowe rozkładu obu surfaktantów. Proces fotochemicznego rozkładu surfaktantów w roztworze wodnym śledzono analizując między innymi: zmiany absorbancji roztworu, chemicznego zapotrzebowania na tlen i ogólnego węgla organicznego. Stwierdzono, że procesy fotolizy obu surfaktantów przebiegają wolno z podobną wydajnością.
EN
Photolysis and photooxidation of two detergents: SBDS (sodium dodecylbenzenesulfonate) and Triton X-100 (polyoxyethylene(10)isooctylphenyl ether) in aqueous solutions were examined and compared. Photolysis efficiency was studied depending on surfactant concentration, power of UV lamp, and light wavelength. Quantum yields of decomposition for both surfactants were estimated. Photochemical decomposition of surfactants in aqueous solutions were investigated by absorption spectroscopy, chemical oxygen demand and total organic carbon analysis. It was observed that photolysis of both surfactants proceed slowly with similar yield.
EN
Besides the established procedures, a multitude of environmental organic compounds can be mineralized or at least degraded to species like acetate by irradiating iron(III) complexes adsorbed to certain broad-gap semiconductors by visible light. Quantum yields are increased considerably by adsorption with respect to LMCT photochemistry in homogeneous solution, and the semiconductor acts as a electron- (rather, valence band hole) transfer agent which conserves the oxidizing properties of the ligand radical originally produced for longer periods of time (although modulated down to �Ăvb). The SC colloid particle, not excited itself, transports the hole, then allowing to oxidize co-adsorbed species present in small concentrations but also accumulated by adsorption. Water purification from various kinds of pollutants is feasible, and the reaction which is photocatalytic at turnovers . 100 referring to Fe complex can be kept up by air input into the suspension also tolerating repeated inputs of compounds to be removed. Except for some acetate formed, mineralization of substrates is complete.
PL
Poza ustalonymi procedurami wiele związków organicznych występujących w środowisku może być mineralizowanych lub, co najmniej degradowanych do np. octanów przez naświetlanieświatłem widzialnym kompleksów z żelazem(III), zaadsorbowanych na niektórych szerokopasmowych półprzewodnikach. Wydajność kwantowa znacznie wzrasta dzięki adsorpcji ze względu na fotochemię LMCT (Ligand-to-Metal Charge Transfer) w jednorodnym roztworze. Półprzewodnik działa jak przekaźnik elektronu (lub raczej dziury w paśmie przewodnictwa), który utrwala utleniające właściwości rodnikow ligandu, pierwotnie wytwarzanych w dłuższych okresach czasu. Koloidalna cząstka półprzewodnika, sama niewzbudzona, jest nośnikiem dziury i umożliwia utlenianie współabsorbowanych związków występujących w niewielkich stężeniach, a także zgromadzonych w wyniku adsorpcji. Oczyszczanie wody z różnego rodzaju zanieczyszczeń jest możliwe, a reakcja fotokatalityczna o wydajności < 100 w odniesieniu do kompleksu Fe może zachodzi. z udziałem powietrza wprowadzanego do zawiesiny, tolerując ponowne wprowadzenie związków, które mają być usunięte. Z wyjątkiem niektórych octanów mineralizacja substratu zachodzi całkowicie.
PL
Zbadano fotochemiczny rozkład dodecylobenzenosulfonianu sodu (SDBS), anionowego związku powierzchniowo czynnego w roztworach wodnych. Wydajność procesu fotolizy SDBS zależała zarówno od rodzaju i mocy źródła światła jak i od początkowego stężenia SDBS. Największą kwantową wydajność rozkładu SDBS wynoszącą 0,0175 otrzymano w roztworze zawierającym 700 mg · dm-3 SDBS naświetlanym średniociśnieniową lampą rtęciową o mocy 8 W. W obecności tlenu w roztworze zachodziły procesy fotoutleniania SDBS, lecz udział ich w fotodegradacji SDBS był niewielki. W wyniku fotochemicznego rozkładu roztworów SDBS następowało obniżenie wartości ogólnego węgla organicznego, chemicznego i biologicznego zapotrzebowania na tlen i absorbancji przy 224 nm.
EN
The photochemical decomposition of sodium dodecylbenzenesulfonate (SDBS), the anionic surfactant, in aqueous solutions was investigated. The yield of SDBS photolysis was depended on as well kind and power of light source as the initial concentration of SDBS. The highest quantum yield of SDBS decomposition equal to 0,0175 was obtained for solution contained 700 mg · dm-3 SDBS irradiated with 8 W medium pressure Hg lamp. In the presence of oxygen in the solutions, the fotooxidation of SDBS processes took place but their participation in fotodegradation of SDBS was low. The decreasing of total organic carbon, chemical and biological oxygen demand, and absorbance at 224 nm were found due to fotochemical decomposition of SDBS solutions.
8
Content available remote Fotoutlenianie niejonowych detergentów w roztworach wodnych
PL
Przedstawiono możliwości zastosowania fotokatalitycznego utleniania z udziałem TiO2 do rozkładu detergentów w roztworach wodnych. Proces ten obejmuje adsorpcję detergentu na powierzchni fotokatalizatora, fotokatalityczne utlenianie oraz bezpośrednią reakcję fotorozkładu poprzez fotolizę. Przebieg reakcji śledzono metodą spektrofotometryczną oraz przez pomiar chemicznego zapotrzebowania na tlen (ChZT). Stosowano również metodę chromatografii cieczowej, pozwalającą dokonywać analizy poszczególnych izomerów, głównie w badaniach mechanizu pierwszych stadiów utleniania Tritonów.
EN
Aq. polyoxyethylene (av. 9.5) isooctylphenyl ether (Triton X100) solns., 30, 120 or 200 mg/l., were photooxidized 5 hrs./ 20°C with 10 l. O2/hr. at UV 4, 8, 15, or 150 W. Decompn. of X100 as followed by spectrophotometry and COD, proceeded on photolysis and on photooxidn., 20% in O2-free (Ar-satd.) and 75% in O2-bubbled solns. In 5-hr.-long photooxidn., at 8 and 150 W, ChOD fell by 12 and 35%, resp. Photooxidn. decompd. the X-100 mols., rather than shortened the oxyethylenic chain. Peroxide radicals formed and the benzene ring was ruptured.
EN
We have examined the photo-stability of acid dyes, derivatives of 1-phenyl-3-methylpyrazol-5-one, in polyamide fibres, including the relationship between the dye’s structure and photo-stability. The part played by the substituents in diazo components was assessed, especially those in ortho positions to azo bonds. It has been found that the photo-destruction of dyes in polyamide fibres proceeds according to the mechanism of photo-oxidation. The light fastness of dyeings depends on the electron density of the azo bond (reaction centre). Some substituents in ortho positions to the azo bond increase the dye’s photo-stability.
PL
Przeprowadzono badania dotyczące fotostabilności na włóknach poliamidowych barwników kwasowych pochodnych 1-fenylo-3-metylopirazol-5-onu. Badania dotyczyły zależności pomiędzy budową a fotostabilnością barwników. Zbadano rolę podstawników, znajdujących się w składniku czynnym ze szczególnym uwzględnieniem podstawników, znajdujących się w pozycji orto do wiązania azowego. Stwierdzono, że fotodestrukcja barwników kwasowych na włóknach poliamidowych zachodzi według mechanizmu fotoutleniania. Odporność wybarwień na działanie światła zależy od gęstości elektronowej wiązania azowego (centrum reakcji). Szereg podstawników, znajdujących się w pozycji orto do wiązania azowego podwyższa fotostabilność barwników.
EN
The paper presents the characteristics of phenols occurring in natural waters. Sources of those impurities in natural waters, i.e. household and industrial wastewaters as well as municipal landfills and damps, are presented. Contents of phenols in selected waters. Acceptable concentrations of phenols in surface waters taken in for drinking purposes are juxtaposed, in purity classes of surface and ground waters, as well as in water intended for use for human consumption. A review of individual processes and methods of removing phenols from aqueous solutions in included. Such process as extraction, chemical oxidation, sorption, ion exchange and membrane processes, appeared effective. Biochemical processes deserve a special attention. The array of water conditioning processes to be mployed for phenols polluted waters shall in each case be determined with previous detailed and thorough technological studies.
PL
Otrzymano dwie serie filmów TiO[2], osadzonych na szkle Pyrex i kalcynowanych w temperaturach 400.560°C. Katalizatory scharakteryzowano za pomocą refleksyjnej spektroskopii UV-vis, skaningowej mikroskopii elektronowej oraz badań ex situ i in situ XRD. Wszystkie otrzymane katalizatory okazały się aktywne w reakcji testowej utleniania oktanu w fazie gazowej. Ich aktywność i właściwości fizykochemiczne zależały ściśle od metody preparatyki. Najlepszą aktywność, porównywalną lub wyższą od Degussa P-25 w reakcji testowej, wykazała seria katalizatorów otrzymanych przy użyciu H[2]O/CH[3]COOH/HCl jako agenta hydrolizującego. Użycie dietanoloaminy w procesie syntezy katalizatorów okazało się dużo mniej korzystne dla ich aktywności.
EN
A series of TiO[2] thin films deposited on Pyrex glass was obtained by two sol-gel methods and calcined at various temperatures. The catalysts were characterized by SEM, UV-Vis reflectance spectroscopy, XRD for samples calcined in situ and ex situ, and tested in the photocatalytic oxidation of octane. All obtained catalysts were found to be active in this process. Their activity and physicochemical properties depend strongly on the method of preparation and temperature of calcination. The highest activity was shown by the series of catalysts prepared by using H[2]O/CH[3]COOH/HCl as a hydrolysing agent and calcined.
EN
Bond strengths in macroradicals and hydroperoxides of polypropylene and polystyrene have been estimated using quantrum chemical methods. Both secondary and tertiary polypropylene oxy macroradicals have been found to be clearly inclined to beta-scission of main chains. Bond strengths in the main chain of polystyrene alkyl macroradicals proved to be almost unchanged in comparison with initial macromolecule. Among oxygen-containing polystyrene intermediates the most degradable ones seem to be secondary oxy and secondary peroxy macroradicals.
PL
Za pomocą metod kwantowo-chemicznych przeprowadzono analizę strukturalną rzędowości oraz zmian długości wiązań w makrorodnikach, a także wodoronadtlenkach modelowych oligomerów propylenu i styrenu. Przedstawione wyniki sugerują możliwość degradacji z pękaniem wiązań drugorzędowych oraz trzeciorzędowych rodników tlenkowych polipropylenu. Natomiast wydaje się, że łańcuchy główne alkilowych i nadtlenkowych makrorodników polipropylenowych, jak również fragmenty wodoronadtlenkowe są raczej stabilne (schemat I). Wśród rodników polistyrenu zawierających tlen największą tendencję do degradacji mają drugorzędowe makrorodniki tlenkowe i nadtlenkowe, podczas gdy makrorodniki alkilowe niemal nie biorą udziału w pękaniu łańcuchów PS (schemat II).
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.