Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Gała-Walczowska M.

2 2017

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: forma i kompozycja architektoniczna

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wątki znaczeniowe i symbolika architektury XIX wieku

Gała-Walczowska M.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

2017

T. 62, z. 4

55--82

Architektura XIX wieku była odzwierciedleniem epoki mistycyzmu, a zarazem sekularyzacji sztuki, dążenia do ideału jedności sztuk, a jednocześnie relatywizmu i indywidualizmu. Wyrosła na podłożu romantyzmu, może być ona postrzegana, jako wypadkowa postawy duchowej, światopoglądu i ruchu naukowego określanego mianem historyzmu. Rozwój historii sztuki i fascynacja przeszłością, wraz z bogactwem i różnorodnością stylów wpływały na polifonię ówczesnej architektury, w przestrzeni której istniał przede wszystkim historyzm, a także eklektyzm. Architekci historyzmu tworzyli dzieła inspirowane jednym stylem. Eklektyzm posiłkuje się stylami historycznymi w ówczesnym pojęciu romantycznymi, mieszając ich formy i motywy w jednej budowli. Wątki znaczeniowe architektury XIX wieku wiążą się z symboliką i wartościami niesionymi przez style minionych epok, reinterpretując ich formy i znaczenia.

The architecture of the 19th century was a reflection of both the era of mysticism and the era of secularization in art. It was a pursuit of the ideal of unity of the arts, and at the same time of relativity and individualism. Grounded in Romanticism, it might be seen as a product of a certain spiritual attitude, world view and scientific movement called historicism. Development of the history of art, a fascination with the past, together with the richness and diversity of styles, influenced the polyphony of the architecture of the time, in which historicism, and then eclecticism took precedence. Architects of historicism were creating works inspired by a single style. Eclecticism used historic styles perceived as romantic at the time, mixing their forms and motives in a single building. In 19th century architecture, threads of significance are interwoven with symbolism and values represented by the styles of previous historic periods, reinterpreting their forms and meanings.

Synergiczna pełnia współczesnej architektury willowej w przestrzeni miasta

Gała-Walczowska M.

Budownictwo i Architektura

2017

Vol. 16, nr 1

223--232

Przestrzenią szczególną w krajobrazie historycznych miast europejskich jest dzielnica willowa, której urodę i prestiż współtworzą walory naturalne, kompozycja urbanistyczna, a nade wszystko jakość architektury. Zarówno w przeszłości, jak i współcześnie, architektura willi miejskiej powiązana była z ogrodem i miała charakter reprezentacyjny. Synergiczna pełnia współczesnej architektury willowej budowana jest przez ponowoczesną interpretację miejsca, którego charakter niejednokrotnie skłania architektów do poszukiwania związków budowli z terenem i otaczającym krajobrazem, w przestrzennej i widokowej łączności z miastem lub przeciwnie, poprzez wizualne odseparowanie od ulicy lub selektywne kadrowanie widoków. Jakość prezentowanych przykładów współczesnej architektury willowej definiowana jest przez indywidualizm twórców. Każdy z architektów inaczej interpretuje miejsce, proponując stosowną formę architektoniczną domu w przestrzeni dzielnicy willowej miasta. Ceglana willa w Berlinie, projektu Davida Chipperfielda, to architektura symbiotycznej pełni z miejscem. House R128, w dzielnicy willowej Stuttgartu jest przykładem architektonicznej gry z miejscem, kreowanej przez architekta, a zarazem właściciela willi Wernera Sobka. House Susenberg, w prestiżowej dzielnicy willowej Zürichu, determinuje dialog architektury z przestrzenią miasta. Architekturę Willi Bǎteau-Bǎteau w Krakowie, autorstwa Dariusza Kozłowskiego i Marii Misiągiewicz, można określić mianem znaku w przestrzeni dzielnicy willowej. Synergiczna pełnia współczesnej architektury willowej w krajobrazie miasta stanowi o unikalnej jakości przestrzeni, nazywanej Duchem Miejsca.

A high quality residential area is a unique space in landscapes of historic European cities. Its specific beauty is constituted by natural value, urban composition, but, above all, quality of architecture. Both historically and contemporarily architecture of a town house has been connected with a garden and has been characterized as representative. The synergistic completeness of contemporary villa architecture is constituted by postmodern interpretation of a place. Its character commonly provokes architects into searching of connections between a building, a landform and a surrounding landscape, in scenic and spatial connections with a city or otherwise by visual separation from a street or by selective view cropping. The quality of the presented examples of contemporary villa architecture is defined by individualism of the authors. Each of the architects interprets a place differently and suggests an appropriate architectural form of a house in a space of a high quality urban residential area. The brick villa in Berlin by Davida Chipperfielda is architecture of symbiotic completeness with a place. House R128 in a high quality residential area of Stuttgart is an example of architectural game with a landform, created by the architect and, at the same time, the owner of the house – Werner Sobka. House Susenberg in a high class residential area of Zurich determines a dialog of architecture and urban space. Architecture of Villa Bǎteau-Bǎteau in Cracow by Dariusz Kozłowski and Maria Misiągiewicz, might be called a sign in space of high quality residential area. The synergistic completeness of a town house and urban landscape coexistence constitutes a unique quality of a place, called a Spirit of a Place.