Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Chemia Analityczna

1 2005

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: fluorogenic reagent

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Spectrofluorimetric determination of mercury(II) using a new bidentate polyethylene glycol ligand (BPEG)

Sorouraddin M.-H., Rashidi M.-R., Ghorbani-Kalhor E., Adeli M.

Chemia Analityczna

2005

Vol. 50, No. 4

717-727

A new fluorogenic water-soluble bidentate polyethylene glyco! (BPEG) ligand has been applied to the spectrofluorimetric determination of trace mercury(II). BPEG forms a water-soluble complex with mercury(II). Excitation and fluorescence wavelengths of BPEG in the presence of mercury(II) were 313 and 445 nm, respectively. Fluorescence intensity of the complex increased proportionally to the concentration of mercury(Il) at pH 5 (acetic acid-acetate sodium buffer) in the presence of Triton X-100 surfactant. The highest sensitivity of mercury(H) determination was achieved at BPEG concentration of 1.0 x 10-5 mol L-1. Interferences from Al3+ and Fe3+ were completely eliminated by masking the ions with fluoride ion. Linear range in the calibration plot for mercury(II) was 5-180 μg L-1, detection limit equalled 2 μg L-1; (RSD = 1.7%, n = 10). The method was successfully applied to the determination of mercury(II) in drain water of dentistry units, synthetic mixtures of various compositions, as well as well-, river- and tap water samples.

Nowy dwukleszczowy ligand będący glikolem polietylenowym (BPEG) zastosowano do oznaczania siadów rtęci(II). BPEG tworzy z rtęcią(H) kompleks rozpuszczalny w wodzie. Długości fali wzbudzenia i fluorescencji BPEG w obecności Hg(II) wynosiły odpowiednio 313 i 445 nm. Intensywność fluorescencji kompleksu wzrastała proporcjonalnie do stężenia Hg(II) w obecności Tritonu-100, przy pH 5 (bufor octanowy). Najwyższą czułość oznaczania Hg(II) uzyskano przy stężeniu BPEG równym 1,0 x 10-5 mol L-5. Przeszkadzające jony Fe+3 i Al+3wyeliminowano maskując je anionem fluorkowym. Liniowy przebieg krzywej kalibracji występował w granicach stężeń Hg(II) 5-180 μ L-1 a granica wykrywalności wynosiła 2 μg L-1(RSD = 1,7% , przy n = 10). Metodę 7. powodzeniem zastosowano do oznaczania rtęci(Il): w wodach ściekowych z zakładów dentystycznych, w syntetycznych mieszaninach o różnym składzie oraz w wodach rzecznych, studziennych i wodociągowych.