Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: fillers modification

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Jak wymieszać niemieszalne, czyli rzecz o modyﬁkacji napełniaczy polimerowych

Szymanowski H., Bieliński D., Gazicki-Lipman M., Siciński M., Sobczyk-Guzenda A.

Inżynieria Materiałowa

2013

Vol. 34, nr 5

551--554

Nowoczesne technologie (np. lotnicze, kosmiczne) intensywnie poszukują nowych materiałów kompozytowych opartych na polimerach. Poprawa właściwości mechanicznych i użytkowych wymaga stosowania materiałów nazywanych napełniaczami. To one wpływają na właściwości kompozytu. Aby jednak dobrze spełniły swoją rolę muszą być spełnione dwa warunki, często bardzo trudne do osiągnięcia. Po pierwsze, napełniacz musi być homogenicznie zdyspergowany w matrycy polimerowej oraz (drugi warunek) posiadać silne oddziaływania na granicy faz napełniacz-polimer. Duża wartość powierzchniowej energii swobodnej napełniaczy powoduje, że mają one tendencje do aglomeracji. Także brak aktywnych grup chemicznych na powierzchni cząstek napełniacza powoduje, że nie są one zdolne do tworzenia wiązań chemicznych z polimerem. Obecnie eliminacja zjawiska tworzenia aglomeratów polega na zastosowaniu dużych naprężeń ścinających w trakcie sporządzania kompozytów, co umożliwia mechaniczną separację cząstek napełniacza. Altematywnym i nowoczesnym rozwiązaniem istniejącego problemu jest modyfikacja, która spowoduje zwiększenie liczby oddziaływań zewnętrznych napełniacz-polimer, polegająca na implementacji na powierzchni napełniacza aktywnych grup chemicznych lub szczepieniu cząsteczek, których obecność sprzyja oddziaływaniom matrycą polimerową. Pomimo znacznego postępu kompozyty polimerowe ciągle stwarzają problemy podczas ich sporządzania. Próby funkcjonalizacji powierzchni nanocząstek za pomocą obróbki chemicznej kończą się najczęściej ich aglomeracją. Efektywne metody laboratoryjne są natomiast bardzo wyrafinowane i trudne do zastosowania na większą skalę. Jest to najprawdopodobniej przyczyną ciągle ograniczonego, przede wszystkim do zastosowań specjalnych (głównie materiałów konstrukcyjnych stosowanych w lotnictwie), obszaru aplikacji nanokompozytów polimerowych. Na tym tle plazmochemiczna modyﬁkacja powierzchni cząstek napełniacza stanowi nowoczesną metodę, którą można porównać do modyﬁkacji chemicznej. Wielką zaletą metody jest to, że nie wymaga szkodliwych i agresywnych ciekłych odczynników chemicznych.

Modem (i.e. aircraft, space) industries are preoccupied with an intensive search for new, polymer based, composite materials. An improvement of mechanical as well as utility properties of these materials requires an application of ﬁllers. However, in order for a ﬁller to successfully ful ﬁll its functions, two conditions, of ten difﬁcult to accomplish, have to be met. First, the ﬁller has to be homogenously dispersed in the matrix and, secondly, there must be strong interactions at the polymer/ﬁller interface. High surface energy values of a ﬁller make its particles easily agglomerate. In addition, an absence of chemical functions on their surface is a reason for the filler's inability to form chemical bonds With the polymer. Today, the method of preventing agglomeration consists in an application, in a process of blending, of high shear stress thus enabling mechanical separation of ﬁller particles. An altemative and modem solution of the problem is a ﬁller modiﬁcation, consisting either in a surface implantation of functional groups or in surface grafting ofentire molecules, which should subsequently interact with the polymer. Despite a substantial progress, polymer composites still create technological problems. Efforts aimed at wet chemical functionalization of nanoparticles often end up with their agglomeration. Effective laboratory procedures, on the other hand, are usually sophisticated and difﬁcult to apply on an industrial scale. This is very likely a reason for a limited (basically to special purpose materials used in aerospace industry) range of applications of polymer nanocomposites. Compared to this, plasma chemical modiﬁcation of the ﬁller surface constitutes a modem method, quite competitive to the wet chemical processing. Its large advantage is the fact that it operates with small quantities of gases and does not need large volumes of aggressive liquid chemicals.

Reactive surface treatment of calcium carbonate by using aminocapronic acid and silanes

Lipińska M., Zaborski M., Gawot-Młynarczyk E.

Polish Journal of Chemical Technology

2003

Vol. 5, nr 4

78-82

Surface area of precipitated calcium carbonate was modified by using difuncional compound - aminocapronic acid. This modification led to increase the porosity of the filler. As a result of the modification the z potential of the water dispersions of the filler changed. We also tried to modify CaCO3 by using silanes coupling agents as a second modifying agent of the calcium carbonate so that interaction between fillers particles and elastomers matrix increased. The activity of modified fillers in butadiene-acrylonitrile NBR and its carboxylated modification XNBR was studied.