Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Wytrzymałość na oddzieranie połączenia adhezyjnego kompozytu polimerowo-włóknistego z blachą ze stopu aluminium 2024-T3

Kubit A., Bucior M., Zielecki W.

Technologia i Automatyzacja Montażu

|

2017

|

nr 4

54--58

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań eksperymentalnych, określających wytrzymałość połączenia adhezyjnego pomiędzy kompozytem polimerowo-włóknistym (zastosowano włókna szklane) a blachą ze stopu aluminium 2024-T3. Połączenie wykonano z zastosowaniem technologii autoklawowej. Artykuł porusza istotne zagadnienie wytrzymałości statycznej połączenia międzywarstwowego obciążonego w kierunku normalnym, co w zastosowanym modelu wywołuje stan oddzierania. Jako spoiwo łączące adhezyjnie rozpatrywane materiały zastosowano klej błonkowy zbrojony siatką, zapewniającą równomierny rozkład grubości kleju. Po przeprowadzonych badaniach wytrzymałościowych analizie poddano powierzchnie klejone na podstawie obrazów wykonanych przy użyciu mikroskopii SEM. Przeprowadzono także trójwymiarową analizę struktury powierzchni. Badania wykazały wysoką jakość uzyskanego połączenia adhezyjnego i mogą stanowić odniesienie dla próbek wykonanych według innych technologii.

EN

The paper presents the results of experimental studies determining the strength of adhesive joint between fiberglass composite and aluminium alloy 2024-T3 sheet. The specimens were made using autoclave technology. This article consider the important issue of the static strength of the inter-layer joint subjected to the normal direction, which causes a peel stress in the model used. The adhesive bond between the materials was made using an adhesive film with a mesh to ensure a uniform distribution of adhesive thickness. After the strength tests, the surfaces of adherends were analyzed on the basis of images made using SEM microscopy. A three-dimensional surface structure analysis was also performed. Studies have shown the high quality of the adhesive joint obtained and may be a reference to specimens made using other technologies.

2

Development of an optimized array wheel probe for inspection of fibre glass composites

Buckley J.

Przegląd Spawalnictwa

|

2013

|

R. 85, nr 12

32--36

EN

With growing maturity in the wind power industry has come the need to maximise the efficiency and reliability of turbine equipment. One key aspect of this is weight reduction, both to reduce manufacturing cost and to reduce loading on gearboxes, bearings and associated equipment. However to reduce the weight of the blades we must ensure that they perform as designed. Non–destructive testing is a key element of this. Most turbine blade structures contain a large amount of glass–fibre, which is a notoriously difficult material to inspect with ultrasonic techniques. Sonatest have developed a variant of their array wheel probe, optimised for inspection of difficult composite materials and employing “lower than normal” inspection frequencies. This paper discusses the design optimisations, and details the results obtained.

PL

Wraz z rosnącym zaawansowaniem energetyki wiatrowej pojawiła się potrzeba maksymalizacji sprawności i pewności elementów turbiny wiatrowej. Jednym z ważniejszych zadań była redukcja masy, kosztów wytwarzania i ciężaru przekładni, łożysk oraz innego wyposażenia. Redukcja masy łopat wirnika musi być związana z pewnością bezawaryjnego działania zgodnie z założeniami projektowymi. Badania nieniszczące (NDT) są jednym z narzędzi kontrolnych. Większość konstrukcji łopat wirników zawiera duże ilości włókna szklanego, które jest znane jako bardzo trudny materiał do badań technikami ultradźwiękowymi. Sonatest udoskonalił wariant oponowej głowicy Phased Array, optymalizując ją do badań tych trudnych kompozytów przez zastosowanie częstotliwości niższej niż normalnie. Ten artykuł pokazuje dokonaną optymalizację oraz osiągnięte rezultaty.

3

Test of ballistic resistance of composite materials used for protection of special vehicle crews

Szudrowicz M.

Composites Theory and Practice

|

2013

|

R. 13, nr 2

81--85

EN

Model composites were made, for which the following components were selected: epoxy resin reinforced with layers of NCF (non-crimped fabric) with appropriately oriented glass, carbon and aramid fibres. The fabrics for the test were selected so as to allow the comparison of ballistic resistance depending on the type of material, thickness and sequence of fabric. Resin infusion technology was used in preparing the composites. The resistance of the composite models was tested for penetration with: 9x19 mm FMJ projectiles, at a bullet impact speed of ca. 360 m/s, fragment simulating projectiles (FSP) with a mass of 1.1 g and fragments of a model IED improvised explosive device containing fragments in the form of 3/16” bearing balls. Carbon composites have the highest resistance to perforation with a 1.1 g FSP fragment simulating projectiles of all the materials tested. The ballistic limit of a four-directional carbon composite with a surface density of 5.5 kg/m2 is 305 m/s, and for a surface density of 21 kg/m2 the ballistic limit is 780 m/s. The ballistic resistance of the carbon composite is related to its high shear strength - the highest of all the materials tested. In reference to the model of composite damage by the projectile, this means that the first stage of penetration, in which the material is compressed and subject to shearing force, is the determining factor in resistance to perforation.

PL

Wykonano modelowe kompozyty, do budowy których wybrano: żywicę epoksydową zbrojoną warstwami tkanin NCF (non-crimped fabric) o odpowiednio zorientowanych włóknach szklanych, węglowych i aramidowych. Do wytworzenia kompozytu wykorzystana została technologia infuzji żywicy. Zbadano odporność wykonanych modeli kompozytów na przebicie: pociskami kalibru 9x19 mm FMJ, przy prędkości uderzenia pocisków ok. 360 m/s, pociskami symulującymi odłamek (FSP) o masie 1,1 g, odłamkami modelowego improwizowanego urządzenia wybuchowego zawierającego odłamki w postaci kulek łożyskowych 3/16”. Spośród zbadanych materiałów kompozyty węglowe charakteryzują się największą odpornością na przebicie pociskami symulującymi odłamek FSP 1,1 g. Granica balistyczna kompozytu węglowego czterokierunkowego o gęstości powierzchniowej 5,5 kg/m2 wynosi 305 m/s, a o gęstości powierzchniowej 21 kg/m2 granica balistyczna wynosi 780 m/s. Odporność balistyczna kompozytu węglowego jest związana z jego wysoką wytrzymałością na ścinanie, najwyższą ze wszystkich zbadanych materiałów. W odniesieniu do modelu niszczenia kompozytów przez pociski oznacza to, że pierwszy etap penetracji, w którym kompozyt jest ściskany i ścinany, jest dominującym etapem mającym wpływ na odporność na perforację.