Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

The changes of dewaterability of digested sludge conditioned via the dual chemical method

Hrut K., Kamizela T., Kowalczyk M.

Inżynieria i Ochrona Środowiska

|

2017

|

T. 20, nr 3

317--329

EN

The dual chemical conditioning is a method based on the sequential preparation of sewage sludge using a coagulant followed by the use of a polyelectrolyte prior to its dewatering. This method is usually used ad hoc at sewage treatment plants, especially in the case of operational problems occurring during dehydration of municipal sludge. In this method the coagulant acts as a particle surface charge neutralizer, whereas the polyelectrolyte is a crosslinking agent enabling the formation of agglomerates. This method can result in noticeable enhancements of sewage sludge dewatering and quality of the separated liquids. But it is not free of disadvantages and the main problem concerns the variable efficiency. The susceptibility to dewatering of digested sewage sludge conditioned via the dual method using the PIX 113 iron coagulant and polyelectrolyte Superfloc C-494 was investigated. The research was divided into two stages, depending on the applied volume dose of the coagulant: 2 cm3/dm3 (stage I) and 4 cm3/dm3 of sludge (stage II). Two doses of polyelectrolyte were also used. The optimal and reduced dose was 4.8 g/kg dry matter of sludge and 3.7 g/kg d.m. A reduction in the optimal dose by 25% was related to the determination of the possibility of replacing a portion of the polyelectrolyte dose with a coagulant dose. The research was conducted for four combinations: combination A - unprepared sludge; combination B - the sludge conditioned only with the use of the polymer; combination C and D - the sludge prepared using the dual chemical method. In the combination D the used the solution of the coagulant was diluted tenfold. The results showed that the sludge conditioned using the dual method (in combination C and D) have a much greater susceptibility to dehydration compared to the sludge treated using the conventional polymer method. It was observed that the use of a higher dose of the coagulant (stage 2) determines the increased susceptibility to dewatering. The best susceptibility to dewatering was found for sludge conditioned with an undiluted solution of the PIX 113 coagulant at a dose of 0.16 kg/kg d.m., corresponding to 1.9 g Fe2+/kg d.m., in combination with 2.7 g/kg d.m. of the Superfloc C-494 polymer (combination C, stage 2). This allowed for an 85% decrease in the CST value as well as a 96% reduction of the filtration resistivity in comparison to sludge conditioned with the use of the polyelectrolyte only. It was also found that the use of the hybrid methods (combinations C and D) allows for obtaining leachates, characterized by the lowest BOD5 and COD values. In general, it was found that the key to the dewatering of the tested sludge was the use of a dual chemical method, the dual conditioning method was a secondary factor.

PL

Dualne kondycjonowanie osadów ściekowych jest metodą opartą na sekwencyjnym preparowaniu osadów ściekowych koagulantem, a następnie polielektrolitem przed ich dalszym odwadnianiem. Sposób ten jest zazwyczaj stosowany doraźnie na oczyszczalniach ścieków, zwłaszcza w przypadku problemów eksploatacyjnych występujących podczas odwadniania osadów komunalnych. Przyjmuje się, że koagulant pełni funkcję neutralizatora ładunku powierzchniowego cząstek, natomiast polielektrolit traktowany jest jako czynnik sieciujący, umożliwiający łączenie aglomeratów. Metoda ta może przynosić wymierne efekty w zakresie odwodnienia osadów ściekowych oraz jakości odcieków. Nie jest jednak pozbawiona wad, a główny problem dotyczy zmiennej efektywności. W pracy badano podatność na odwadnianie przefermentowanych osadów komunalnych, dualnie kondycjonowanych z zastosowaniem koagulantu żelazowego PIX 113 oraz polielektrolitu Superfloc C-494. Badania podzielono na dwa etapy, zależnie od stosowanej dawki objętościowej koagulantu: 2 cm3/dm3 osadów (etap I) oraz 4 cm3/dm3 osadów (etap II). Zastosowano również dwie dawki polielektrolitu. Dawki optymalna i obniżona wynosiły odpowiednio 4,8 g/kg suchej masy osadów oraz 3,7 g/kg s.m. Zmniejszenie dawki optymalnej o 25% wiązało się z określeniem możliwości zastąpienia części dawki polielektrolitu dawką koagulantu. Eksperyment podzielono na 4 kombinacje badawcze: kombinacja A - osady niepreparowane; kombinacja B - osady kondycjonowane konwencjonalną metodą polimeryczną; kombinacje C i D - osady preparowane z zastosowaniem chemicznej dualnej metody kondycjonowania. W kombinacji D dawkowano 10-krotnie rozcieńczony roztwór koagulantu. Wyniki przeprowadzonych badań potwierdziły, że osady kondycjonowane hybrydowo (kombinacje C i D) wykazują większą podatność na odwadnianie w porównaniu z zastosowaniem konwencjonalnej metody polimerycznej. Zauważono także, że użycie większej dawki koagulantu (etap 2) determinuje zwiększenie podatności na odwadnianie. Najlepsze efekty odnotowano, preparując osady nierozcieńczonym roztworem koagulantu w dawce 0,16 kg/kg s.m., a następnie polimerem w ilości 2,7 g/kg s.m. (kombinacja C, etap 2). Zastosowanie powyższej kombinacji spowodowało spadek czasu ssania kapilarnego o 85% oraz obniżenie oporu właściwego filtracji o 96% w porównaniu z osadami kondycjonowanymi wyłącznie polielektrolitem. Z uwagi na jakość cieczy osadowych osady kondycjonowane hybrydowo (kombinacje C i D) również generowały odcieki o najniższych wartościach BZT5 i ChZT. Ogólnie stwierdzono, że kluczowe dla odwadniania badanych osadów było zastosowanie dualnej metody chemicznej, sposób dualnego kondycjonowania był czynnikiem drugorzędnym.

2

Możliwości rekultywacji jezior o różnych cechach morfometrycznych za pomocą koagulantów glinowych i żelazowych

Łopata M., Gawrońska H.

Technologia Wody

|

2012

|

Nr 4 (18)

44-45

PL

Michał Łopata 1 Ą fiatach 2001-2012 Katedra Inżynierii Ochrony Środowiska UWM w Olsztynie przygotowała i prze- Helena Gawrońska prowadziła pięć projektów rekultywacji jezior metodą inaktywacji fosforu. Zabiegom poddano jeziora o różnych typach hydrologicznych i zróżnicowanej morfometrii (tab. 1). Jako czynnika wiążącego fosfor we wszystkich przypadkach użyto chlorku poliglinu PAX 18 i w dwóch przypadkach siarczanu żelaza PIX 113. Na całość doświadczeń złożyło się czternaście aplikacji w pełnej skali technicznej.

3

Zastosowanie koagulantów żelazowych do uzdatniania barwnych wód podziemnych w procesach hybrydowych - koagulacja, mikrofiltracja

Bray R.

Technologia Wody

|

2011

|

Nr 5 (13)

42-44

PL

Wody podziemne o podwyższonej barwie, wywołanej związkami organicznymi (głównie kwasami humusowymi) należą do najtrudniejszych do uzdatniania. napowietrzanie bądź chemiczne utlenianie i filtracja są z reguły nieskuteczne i najczęściej potrzebny jest tu proces koagulacji prowadzący do obniżenia barwy wody oraz do usunięcia żelaza [1,3,4,5,8]. w przypadku niewielkich, wiejskich stacji uzdatniania wody najczęściej proponuje się zastosowanie koagulacji powierzchniowej, podczas której większość procesów (flokulacja, sedymentacja i filtracja) zachodzi w złożu filtracyjnym.

4

Normy jakości koagulantów żelazowych

Molenda S.

Forum Eksploatatora

|

2007

|

Nr 2 (29)

19-23

PL

Parametry jakościowe koagulantu, są obok ceny, kluczowym czynnikiem decydującym o wyborze dostawcy soli żelaza, stosowanej w oczyszczalniach ścieków i stacjach uzdatniania wody w całej Polsce. Powszechnie stosowane procedury przetargowe stawiają przed eksploatatorami oczyszczalni ścieków niełatwe zadanie jak określić w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia pożądane parametry jakościowe koagulantu? W analogicznych sytuacjach eksploatatorzy z Czech, Niemiec, Szwecji i większości innych krajów w Europie posługują się normami jakości. A jak ten problem rozwiązuje się w naszym kraju?

5

Siarczany czy chlorki?

Gojlik S.

Forum Eksploatatora

|

2006

|

Nr 6 (27)

25-27, 49

PL

W ogromnej większości polskich oczyszczalni ścieków, w charakterze koagulantu żelazowego do chemicznego usuwania fosforu, stosowany jest siarczan żelaza (III). Charakteryzuje się on bardzo wysoką skutecznością, jednak na polskim rynku ceny tego preparatu są bardzo wysokie. Koagulanty żelazowe stosowane są z powodzeniem w oczyszczalniach ścieków na całym świecie. O tym, czy w danym kraju dominuje zużycie chlorku czy siarczanu żelaza (III) decyduje jedynie dostępność surowców. Nasuwa się, więc pytanie o różnice w skuteczności tych związków chemicznych.