Od kilku lat prowadzone są badania nad wykorzystanie nowych technik pomiarowych takich jak GPS czy IMU do wyznaczania elementów orientacji zewnętrznej. Standardem jest już włączanie obserwacji GPS jako obserwacji dodatkowych w procesie wyrównania bloku aerotriangulacji. Są także pierwsze próby dołączania pomiarów IMU. Technologię połączonego wyrównania nazywa się dzisiaj zintegrowaną orientacją sensorów, w odróżnieniu od koncepcji zastąpienia tradycyjnej aerotrangulacji kombinacją pomiarów GPS/IMU, określaną mianem bezpośredniej orientacji sensorów. W artykule naświetlono stan badań w tym zakresie, a także zamieszczono wyniki własnych analiz danych udostępnionych przez OEEPE w ramach testu „Integrated sensor orientation". Zamieszczono stosowane modele matematyczne. W szczególności zajęto się problemem wyznaczania różnic kątowych, między układami inercjalnym i zdjęcia, jako elementem niezbędnym w procesie kalibracji systemu.
Istniejące zasoby map cyfrowych w postaci wektorowej wymagają na ogół dość częstej aktualizacji lub korekty. Szczególnie ma to znaczenie dla obszarów mocno zurbanizowanych. Jednym ze sposobów jest wykonanie poprawek i naniesienie nowych elementów na podstawie zdjęć lotniczych. Ich orientację zewnętrzną można wykonać korzystając z posiadanych baz danych wektorowych. W pracy przedstawiono problematykę automatyzacji wyznaczania elementów tej orientacji na podstawie pary zdjęć i zbioru danych wektorowych dla tego samego terenu. Wykorzystano w niej materiały testu OEEPE, dotyczącego tego problemu, a zakończonego w 1999.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.