Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Protective Activity of EDTA Towards Betanin Degradation

Szot D., Skopińska A., Starzak K., Wybraniec S.

Logistyka

|

2013

|

nr 4

EN

Betanin is the most common betalain pigment, which provides colors to a wide variety of flowers and fruits. Current studies indicate on very interesting properties of these compounds, such as an ability to scavenge free radicals or chemopreventive and antiinflammatory effects. All natural pigments are affected by inferior stability in comparison to artificial colorants. However, the addition of EDTA (ethylenediaminetetraacetic acid) – a very popular chelating agent – improves their stability. In order to determine the protective activity of EDTA during the thermal treatment, a set of degradation experiments of betanin at pH 3–8 was performed. The pH of the greatest compound stability was found at pH 3.5–5.5. The addition of EDTA to the tested solutions increases the pigment stability, especially in acidic media. The analysis of obtained absorption spectra indicated that the reaction products retained the basic chromophoric skeleton.

PL

Betanina jest najczęściej występującym w przyrodzie pigmentem betalainowym odpowiedzialnym za barwę wielu rodzajom kwiatów i owoców. Aktualnie prowadzone badania wskazują również na inne ciekawe właściwości betalain, takie jak zdolność do zmiatania wolnych rodników, jak również działanie chemoprewencyjne i przeciwzapalne. Niestety naturalne barwniki wykazują mniejszą stabilność niż barwniki syntetyczne. Jednak dodatek EDTA (kwasu etyelenodiaminotetraoctowego) – bardzo popularnego czynnika chelatującego, może zwiększać ich stabilność. W celu określenia ochronnego działania EDTA podczas obróbki termicznej, przeprowadzono eksperymenty degradacji betaniny przy pH 3- 8. Największą stabilność betanina wykazuje przy zakresie pH między 3.5 a 5.5. Obecność EDTA zwiększa stabilność pigmentu, zwłaszcza w kwaśnym środowisku. Analizy uzyskanych widm absorpcji wskazują, że produkty reakcji zachowują podstawowy szkielet chromoforowy.

2

A new chemiluminescence method for determination of EDTA in ophthalmic drugs

Sorouraddin M.-H., Iranifam M.

Chemia Analityczna

|

2007

|

Vol. 52, No. 3

481-490

EN

A new chemiluminescence (CL) method for determination of ethyienediaminetetraacetic acid (EDTA) at a micromolar level in a batch-type system has been proposed. The method is based on inhibition of CLemission accompanying oxidation of thiosemicarbazide (TSC) by H2O2, in alkaline medium in the presence of Cu(II) as a catalyst. Inhibition was caused by the formation of a robust complex between EDTA and the catalyst. Light emission was observed using a conventional fluorescence detector. Experimental variables affecting CL inhibition were optimized applying the Taguchi method. Under the optimum conditions, calibration plot was linear in the analyte concentration range 4x102-6>-4x 10-5 mol L-1 Limit of detection was 1.6 x 10-6 mol L-1 and relative standard deviation for five replicate determinations of 10-5mol L-1 EDTA was 2.58%. The method affords recoveries in the range 95-101 %. It was successfully applied to the determination of EDTA in some pharmaceutical dosage forms.

PL

Opracowano nową, chemiluminescencyjnąmetodę oznaczania mikromolowych ilości kwasu etylenodiamonotetraoctowego (EDTA). W metodzie wykorzystano zjawisko wygaszania chemiluminescencji towarzyszącej utlenianiu tiosemikarbazydu (TSC) przez H2O2 w środowisku alakalicznym i w obecności jonów Cu(II) jako katalizatorów. Wygaszanie zachodziło w wyniku powstawania trwałego kompleksu między EDTA. a katalizatorem. Emisje promieniowania obserwowano za pomocą tradycyjnego detektora fluorescencyjnego.Warunki eksperymentu zoptymalizowano stosując metodę Taguchi. W optymalnych warunkach krzywa kalibracji wykazywała charakter liniowy w zakresie stężeń analitu 4x102-6>-4x 10-5 mol L-1. Granica wykrywalności wynosiła 1.6 x 10-6 mol L-1, względne odchylenie stndardowe, obliczone na podstawie 5-krotnie powtórzonych oznaczeń, przy stężeniu EDTA l x 10-5mol L-1 wynosiło 2,58%, a odzysk zawierał się w granicach 95-100%. Metodę z powodzeniem zastosowano do oznaczania EDTA w niektórych formach farmaceutycznych.

3

Wpływ kationów metali ciężkich oraz określonych stabilizatorów nadtlenku wodoru na kinetykę jego rozkładu w środowisku alkalicznym

Rutkowski J., Wandelt P., Kopania E.

Przegląd Papierniczy

|

2001

|

R. 57, nr 6

379--382

PL

W doświadczeniach laboratoryjnych ustalono w ujęciu kinetycznym wpływ katalizujący rozkład nadtlenku wodoru w środowisku alkalicznym w temperaturze 80°C dwuwartościowych kationów manganu, żelaza, miedzi obecnych w roztworze w stężeniach 0,2-10 mg/dm3. Najsilniej działającym katalizatorem rozkładu okazał się jon miedzi, najmniej-jon manganu. Stwierdzono, że wprowadzenie do układu reagentów siarczanu magnezu, a także związku chelatowego - EDTA o stężeniu 0,5 g/dm3 hamuje rozkład nadtlenku wodoru w obecności wspomnianych jonów metali ciężkich, przy czym siarczan magnezu okazał się najbardziej skuteczny wobec jonu żelazawego, związek chelatowy - wobec jonów manganu i miedzi. Wykazano synergetyczne korzystne oddziaływanie mieszanki równych ilości wprowadzonych do układu reagentów stabilizatorów nadtlenku wodoru. Mieszanka z przewagą chelatowego składnika wprowadzona do układu zawierającego jony metali ciężkich o stężeniu Fe2+-2 mg/dm3, Mn2+-2 mg/dm3, Cu2+ -0,5 mg/dm3 w zakresie hamowania rozkładu nadtlenku wodoru okazała się nieefektywna. Stosując układ kationów metali ciężkich Fe2+ - 5 mg/dm3, Mn2+ -10 mg/dm3, Cu2+ - 0,5 mg/dm3 przy różnej ilości NaOH (1 i 2 g/dm3 potwierdzono niekorzystne działanie jonów metali na alkaliczny roztwór nadtlenku wodom i białość masy celulozowej. Zmniejszona wartość pH, zarówno z udziałem masy celulozowej, jak i bez, w początkowej fazie procesu powodowała mniejszy rozkład nadtlenku wodoru.

EN

In the laboratory experiments it has been determined the effect of divalent cations of manganese, iron, copper present in the solution of the concentration 0.2-10 mg/dm3 on the kinetics of the decomposition of the hydrogen peroxide in an alkaline medium at the temperature of 80°C was studied. The most effective decomposing catalyst appeared to be the copper ion - in contrary the activity of the manganese ion was the lowest. It was found that an introduction to the reagent system of the magnesium sulfate and also of the chelate compound EDTA (ethylenediaminetetraacetic acid) with concentration of 0.5 g/dm3 was inhibiting the decomposition of the peroxide in the presence of the above mentioned ions of heavy metal, atthe same time the magnesium sulfate turned outto be most effective in relation to the ferrous ion, the chelate compound in relation to the manganese and copper ions. It was revealed that the advantageous synergetic effect has been obtained with the mixture of the equal amounts being introduced to the system of reagents stabilizing the hydrogen peroxide. The mixture with the prevalence of the chelate component introduced to the system with the content of heavy metal ions showing the concentration Fe2+-2 mg/dm3, Mn2+-2 mg/dm3, Cu2+ -0,5 mg/dm3 in respect of the inhibiting the decomposition of hydrogen peroxide showed to be ineffective. Using the system of the heavy metal cations Fe2+ - 5 mg/dm3, Mn2+ -10 mg/dm3, Cu2+ - 0,5 mg/dm3 przy różnej ilości NaOH (1 i 2 g/dm3 with different amounts of NaOH (1 and 2 g/dm3) the disadvantageous activity of heavy metal ions on an alkaline solution of hydrogen peroxide and on the chemical pulp brightness. Decreased value of pH both with the content of chemical pulp and without it in the initial process phase resulted in the lowest decomposition of the hydrogen peroxide.

4

Synthesis of water-soluble macromolecular ligands, their chąracterisation and interactions with metal ions

Tulu M.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2000

|

Vol. 7, nr 10

1094-1104

EN

Synthesis, characterisation, and application of water-soluble macromolecular ligands (polycondensates) and their interactions with heavy metas were investigated. In this study, the polycondensation of well-known complexing agents; e.g. ethylenediaminetetracacetic acid and diethylenediaminepentaacetic acid with water-soluble polymers, namely poly(ethyleneglycol), PEG4000-7500, and diaminopoly(oxyethylene), JEF2000, were studied. Using different spectroscopic techniques, the molecular size, stability, complexation, and the solubility of the new polycondensates were studied. Water-soluble polyesters with pendant carboxylic groups for removal of the metal ions from the industrial waste water, were synthesised. The removal of Cr(III), Fe(III), Co(II), Ni(II), Cu(II), Zn(II), Sr(II), Cd(II) and Pb(II) was checked with the LPR (Liquid Phase Retention) method. Diamino-poly(oxyethylene) was purified by precipitation with dry diethylether from dry toluene. After precipitation solution was first filtered and dried under vacuum. Molten pure diamino-poly(oxyethylene) was treated with fine crystalline ethylenediaminetetracetic acid dianhydride. The product was dissolved in water and filtered. Membrane filtration system of 300 kPa pressure and a l0 K filter were subsequently involved. The retantate was lyophilised. The polymeric products were soluble in water, acetone, chloroform and toluene, and were characterised by elemental analysis, IR and NMR spectroscopy. In addition, the number of carboxyl groups was determined by titration and the hydrolytic stability studied as a function of pH.

PL

Opisano syntezę, charakterystyki fizykochemiczne i zastosowanie rozpuszczalnych w wodzie ligandów makromolekularnych i ich interakcje z metalami ciężkimi. Zbadano polikondensację dobrze znanych czynników kompleksujących: kwasu etylenodiaminotetraoctowego i kwasu dietylenodiaminopentaoctowego z roz-puszczalnymi w wodzie polimerami, mianowicie: poli(etylenoglikolem), PEG4000-7500 i diaminopoli(oksyetylenem), JEF2000. Do analizy użyto różne techniki spektralne, badano wielkość molekuł, ich stabilność, kompleksację i rozpuszczalność w nowych polikondensatach. Zsyntezowano poliestry rozpuszczalne w wodzie z przyłączonymi grupami karboksylowymi, służące do usuwania jonów metali ciężkich ze ścieków przemysłowych. Usuwanie Cr(III), Fe(III), Co(II), Ni(II), Cu(II), Zn(Il), Sr(II), Cd(lI) i Pb(II) sprawdzono za pomocą metody LPR (Liquid Phase Retention). Diaminopoli(oksyetylen) oczyszczono przez strącanie bezwodnym eterem etylowym z bezwodnego roztworu toluenowego. Po strąceniu mieszaninę przesączono i osuszono w próżni. Do roztopionego czystego diaminopoli(oksyetylen) dodawano drobnokrystalicznego bezwodnika kwasu etylenodiaminotetraoctowego. Następnie produkt rozpuszczano w wodzie, przesączano i filtrowano pod ciśnieniem 300 kPa, stosując filtr 10 K. Pozostałość była liofilizowana. Otrzymane produkty polimerowe były rozpuszczane w wodzie, acetonie, chloroformie i toluenie; scharakteryzowano je za pomocą analizy elementarnej oraz widm IR i NMR. Liczbę grup karboksylowych oznaczono miareczkowaniem, zaś ich odporność na hydrolizę badano w roztworach o różnych wartościach pR.