Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Enhanced catalytic activity of zeolitic imidazolate frameworks (ZIF-8) polyelectrolyte complex composites membranes by laser etching

Yu Ting, Kitiyanan Boonyarach, Dubas Stephan Thierry

Materials Science Poland

|

2024

|

Vol. 42, No. 1

52--61

EN

The effect of laser etching on the surface properties of composite polyelectrolyte complex (PEC) based membranes as mixed matrix membranes was studied. The PECs were prepared by the stoichiometric mixing of cationic PDDA (poly(diallyl dimethyl ammonium chloride)) and anionic PSS (poly(sodium 4-styrene sulfonate)) as polyelectrolytes with various contents of ZIF-8 as filler. Composite membranes usually display improved bulk properties depending on the nature of the filler, but the surface properties are often dictated by the matrix covering the surface. The PEC composite membranes were then subjected to laser etching, resulting in the enhanced exposure of embedded ZIF-8 particles within the PEC structure in an attempt to improve the surface properties of the composite membrane. The crystal structure, morphology, and distribution of zinc at the PECs surface, before and after laser etching, were characterized using X-ray diffraction (XRD), field emission scanning electron microscopy (FE-SEM), and energy-dispersive X-ray spectroscopy (EDS), respectively. In order to evaluate the improvement of the surface properties of the laser-etched membranes, a model experiment involving a catalytic reaction was chosen. The pristine and laser treated surfaces were tested for their catalytic activity for the transesterification of triglycerides present in soybean oil with methanol at a temperature of 150°C. Interestingly, the laser-etched PECs displayed substantially enhanced activity compared to the original composite PEC membranes as a result of surface erosion. These results could be interesting for the future development of composite membranes with improved surface properties where the filler needs to expose the surface of the membranes.

2

Evaluating the effect of hydrofluoric acid etching on quartz grains using microscope image analysis, laser diffraction and weight loss particle size estimate

Poręba Grzegorz, Tudyka Konrad, Szymak Agnieszka, Pluta Julia, Rocznik Joanna, Świątkowski Jakub, Osadnik Rafał, Moska Piotr

Geochronometria

|

2022

|

Vol. 49, no. 1

1--8

EN

In this work we investigate the quartz etching process using hydrofluoric acid for trapped charge dating (TCD) applications. It is done using material collected from an active sand mine in Bełchatów Nowy Świat, central Poland. Approximately 20 kg of material was collected and prepared using routine procedures that are applied in TCD laboratories. The material was sieved using 180–200 μm meshes, and the selected fraction was etched for various time intervals. Sieved samples were etched for durations from 0 min up to 180 min and measured with microscope image analysis (IA), laser diffraction (LD), and mass loss which were used to estimate the depths of etching. Our results show statistical data on how non-uniform the etching process is. We estimate this as a function of etching time from IA, LD and mass loss. In our investigation, mass loss measurements with the assumption of spherical grains correspond to the decrease of radius of ca. 0.151 ± 0.003 μm ˑ min–1. In case of LD, a rough etch depth estimation corresponds to a range 0.06–0.18 μm ˑ min–1 with median at 0.13 μm ˑ min–1. Microscope IA gives a 0.03–0.09 μm ˑ min–1 with a median at 0.05 μm ˑ min–1. Moreover, quartz grains are fractured into smaller pieces while etching. It means that assumptions that are used in etch depth estimation from mass loss are not correct. They incorrect not only because grains are not spheres but also because the number of grains is not constant. Therefore, the etch depth estimated from mass loss might be overestimated. Using microscope IA we report etch depth ranges that might be used to roughly estimate the etch depth uncertainty.

3

The influence of the PCB design and the process of their manufacturing on the possibility of a defect-free production

Vasilyev Fedor, Isaev Vladimir, Korobkov Maksim

Przegląd Elektrotechniczny

|

2021

|

R. 97, nr 3

91--96

EN

The influence of the design parameters (width of the conductor, thickness of the copper foil and gap between the conductors) of the printed circuit board and the characteristics of the technological process of its production: stages of exposure and etching, on the output of defectfree products is considered. According to the results of the study, analytical dependences were obtained, which make it possible to determine the minimum width of the conductor depending on the thickness of the copper foil and etching factor. There is the model proposed that links the probability of manufacturing a defect-free printed circuit board with the parameters considered. The developed model can be extended with other design parameters and models of technological stages.

PL

W pracy dokonano oceny wpływu parametrów konstrukcyjnych płytki drukowanej (szerokości ścieżki, grubości folii miedzianej i szczeliny między ścieżkami) oraz charakterystyki procesu technologicznego jej wytwarzania: etapy naświetlania i trawienia, na wytwarzanie płytek PCB wolnych od wad. W ramach badań uzyskano zależności analityczne, które pozwalają określić minimalną szerokość ścieżki w zależności od grubości folii miedzianej oraz tzw. współczynnika trawienia. Zaproponowano model łączący prawdopodobieństwo wyprodukowania płytki drukowanej wolnej od defektów z rozważanymi w pracy parametrami. Opracowany model można rozszerzyć o inne parametry projektowe oraz modele etapów technologicznych podczas wytwarzania PCB.

4

The Welded Joints Structure of the Inconel 617 Alloy Designed for High Temperature Operation in Supercritical Parameters Boilers

Adamiec J., Konieczna N.

Archives of Metallurgy and Materials

|

2020

|

Vol. 65, iss. 1

243--255

EN

The development of power industry obligates designers, materials engineers to create and implement new, advanced materials, in which Inconel 617 alloy is included. Nowadays, there are a lot of projects which describe microstructure and properties of Inconel 617 alloy. However, the welded joints from mentioned material is not yet fully discussed in the literature. The description of welded joints microstructure is a main knowledge source for designers, constructors and welding engineers in estimating durability process and degradation assessment for elements and devices with welds of Inconel 617 alloy. This paper presents the analysis and assessment of advanced nickel alloy welded joints, which have been done by tungsten inert gas (TIG). Investigations have included analysis made by light microscope and scanning electron microscope. The disclosed precipitates were identified with Energy Dispersive Spectroscopy (EDS) microanalysis, then it were done X-Ray Diffraction (XRD) phases analysis. To confirm the obtained results, a scanning-transmission electron microscope (STEM) analysis was also performed. The purpose of the article was to create a comprehensive procedure for revealing the Inconel 617 alloy structure. The methodology presented in this article will be in future a great help for constructors, material specialists and welding engineers in assessing the structure and durability of the Inconel 617 alloy.

5

Investigation on optical, electrical and etching properties of 2-aminopyridinium 4-aminobenzoate: A phase matchable organic single crystal for optoelectronic device applications

Chandra L., Chandrasekaran J., Perumal K., Babu B., Jayaramakrishnan V.

Materials Science Poland

|

2017

|

Vol. 35, No. 1

126--134

EN

NLO active 2-aminopyridinium 4-aminobenzoate (APAB) single crystals were successfully grown by the standard slow evaporation technique. The crystallinity of the grown crystals was analyzed through X-ray diffraction (XRD) measurements. Fourier transform infrared (FT-IR) spectroscopic studies were also performed for the identification of different modes present in the compound. The UV-Vis absorption and transmittance spectra were recorded for the grown crystal and the optical band gap was calculated. Birefringence and etching studies were also carried out. The dielectric study showed that the dielectric constant decreased with an increase in frequency. The photoconductivity study revealed its positive photoconducting nature. Theoretical HOMO LUMO investigations were also made for the crystal. The relative SHG efficiency of the material was investigated by the Kurtz and Perry powder technique. The phase matching property of the crystal was studied through the SHG dependence of average particle sizes.

6

Badanie formowania wysokoprądowych obwodów drukowanych z zastosowaniem techniki laserowej

Serzysko T., Borecki J., Grzesiak W.

Elektronika : konstrukcje, technologie, zastosowania

|

2017

|

Vol. 58, nr 12

39--44

PL

W artykule przedstawiono badanie formowania mozaiki wysokoprądowych obwodów drukowanych poprzez zastosowanie techniki ablacji laserowej miedzi. Łącząc techniki ablacji laserowej z techniką fotochemigrafii przeprowadzono eksperyment mający na celu uzyskanie przekroju formowanej ścieżki o kształcie najbardziej zbliżonym do prostokątnego. Omówiono również możliwość wykonywanie obwodów drukowanych z rozdzielczością sięgającą poziomu 100/100 μm (szerokość ścieżki/odległość izolacyjna między ścieżkami) w warstwie miedzi o grubości 260 μm.

EN

Article presents examination of forming high-current printed circuit board mosaic by the use of copper laser ablation technology. Experiment was conducted by combining laser ablation technology with photochemistry technology. The purpose was to obtain a section of the molded path that is most similar to a rectangular shape. It also discusses the possibility of making printed circuit boards with a resolution of up to 100/100 μm (path width / insulation distance between path) in a copper layer of 260 μm.

7

Metody elektrochemiczne obróbki stali używanych w transporcie

Kułakowski M., Rokosz K.

Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe

|

2017

|

R. 18, nr 7-8

353--356

PL

Stale nierdzewne zawierają minimum 50% żelaza i powyżej 10,5% chromu, co daje im odporność korozyjną zbliżoną do chromu. Z tego względu są szeroko stosowane do budowy zbiorników i cystern do przewozu środków stężonych chemicznych i płynów spożywczych. Ich odporność korozyjna wynika z pasywnych nanowarstw wzbogaconych w związki chromu, które mogą być uzyskiwane między innymi poprzez polerowanie elektrochemiczne przy niskich i wysokich gęstościach prądów oraz z użyciem pola magnetycznego, jak i pasywacji. W artykule przedstawiono również skład chemiczny dwóch warstw pasywnych otrzymanych na stopowej stali austenitycznej AISI 316L po standardowym polerowaniu elektrochemicznym (EP) oraz z użyciem pola magnetycznego (MEP), co pokazuje możliwości sterowania składem nanowarstwy pasywnej.

EN

Stainless steel is more resistant to corrosion as carbon one and it is increasingly used in transportation as construction materials for cisterns and tanks transporting chemicals and foodstuffs. Generally, under normal conditions on the surface of stainless steel is present a self-healing, passive layer that is responsible for the corrosion resistance of this material, but in most applications thicker and more reliable layers are required. Hence in this paper electrochemical methods of obtaining in controlling conditions passive layer and microsmothing of surface on stainless steel are presented. In addition, pickling methods, electrochemical methods of passivation, electropolishing (EP), high-current-density electropolishing (HDEP) and magnetoelectropolishing (MEP), in that article were desribed, too.

8

Wykorzystanie programów rysunkowych w technologii fototrawienia

Turczyński K., Smyczek W.

Mechanik

|

2016

|

R. 89, nr 7

856--857

PL

Metoda fototrawienia daje duże możliwości dotyczące odtwarzania wzoru rysunkowego na podłożu metalowym. Rozwój technologii obróbki chemicznej z fotooptyką pozwolił na profesjonalne zajmowanie się wytwarzaniem detali precyzyjnych metodą fototrawienia. Można ją stosować na elementach płaskich oraz blachach o bardziej złożonym kształcie. Jej zaletą jest stosunkowo niski koszt w stosunku do obróbki tradycyjnej – wiórowej czy plastycznej. Stanowi szybką alternatywę przy tworzeniu wzorów w produkcji małoseryjnej lub prototypowej.

EN

Method of the photoetching gives great possibilities of reconstructing the pattern on a metal surface. Development of the chemical treatment technology using photooptics allowed to professional dealing with the producion of precision parts The photoetching process can be used for flats elements or plates in more complicated shapes. The advantage is its relatively low costs compared to traditional metal shaving or plastic processing It provides a rapid alternative for creating patterns in the production of small series or prototype.

9

Dielectric, etching and Z-scan studies of glycine doped potassium thiourea chloride crystal

Azhar S. M., Anis M., Hussaini S. S., Kalainathan S., Shirsat M. D., Rabbani G.

Materials Science Poland

|

2016

|

Vol. 34, No. 4

800--805

EN

Glycine doped potassium thiourea chloride (PTC) crystal has been grown by slow solution evaporation technique. The dielectric studies have been employed to examine substantial improvement in dielectric constant and dielectric loss of glycine doped PTC crystal. The etching studies have been performed to investigate the surface quality of this crystal. The z-scan studies have been carried out at 632.8 nm to explore the third order nonlinear optical nature. The negative nonlinear refraction of glycine doped PTC crystal was found to be of 7.27 × 10-12cm2/W. The origin of high magnitude of third order nonlinear optical susceptibility and reverse saturable nonlinear absorption have been investigated. The obtained results were explored to discuss the nonlinear optical applications of PTC crystal.

10

Wytrzymałość na odrywanie powłok polimocznikowych od podłoża aluminiowego

Mayer P., Bugała A.

Inżynieria Powierzchni

|

2014

|

nr 3

70--75

PL

W publikacji przedstawiono badania dotyczące wytrzymałości na odrywanie powłok polimocznikowych nałożonych na podłoże aluminiowe. W celu zwiększenia przyczepności pomiędzy powłoką polimerową a podłożem zastosowano obróbkę strumieniowo-ścierną podłoża aluminiowego, umożliwiającą otrzymanie wybranej chropowatości podłoża, a także przeprowadzono trawienie kwasem azotowym i fosforowym. Do wyznaczenia wytrzymałości na odrywanie powłok zastosowano metodę odrywania przy użyciu maszyny wytrzymałościowej.

EN

The paper presents testing of the peel strength of polyurea coating spreaded on aluminum substr ates. In order to increase the adhesion between the polymer coating and the aluminum substrates the abrasive blasting of the substrates was applied effecting in the chosen substrate roughness and etching was performed with nitric acid and phosphoric. For t he testing of the peel strength the peel method was applied using a tensile testing machine.

11

Stability of ZnO nanofibers in processing liquid agents

Stafiniak A., Boratyński B., Fronc K., Elbaum D., Paszkiewicz R., Tłaczała M., Baranowska-Korczyc A.

Materials Science Poland

|

2013

|

Vol. 31, No. 3

312--317

EN

The aim of the research was to determine the impact of developers, removers and solvents on the stability of ZnO nanofibers. Surface imaging of nanofiber morphology was studied using Scanning Electron Microscope. From the obtained results a set of factors which have the least inﬂuence on the etching of ZnO nanofibers during device processing was selected. The dependence of the grains size on the fibers robustness in the liquid solutions was investigated. It was found that the nanofibers calcinated at higher temperatures were more stable. This was due to the grain size of the fiber as the fibers calcinated at higher temperatures revealed larger grain size. The studies have shown that smaller grains were dissolved much faster, leaving the porous core of the ZnO nanofiber.

12

Wpływ struktury wewnętrznej wypełnień kompozytowych na wytrzymałość ich połączenia z materiałem kompozytowym w zależności od sposobu przygotowania powierzchni wypełnień

Sokołowski K., Szynkowska M. I., Pacyk A., Rylska D., Sokołowski J.

Inżynieria Materiałowa

|

2013

|

Vol. 34, nr 6

890--894

PL

Uzyskanie klinicznie trwałych połączeń materiałów kompozytowych z wypełnieniami kompozytowymi podczas ich naprawy wymaga odpowiedniego przygotowania powierzchni wypełnień. Różnice w składzie chemicznym, ilości wypełniacza i mikrostrukturze materiałów kompozytowych mogą być przyczyną różnej podatności na adhezyjne przygotowanie powierzchni wypełnień. Celem pracy była ocena wpływu sposobu przygotowania powierzchni wypełnień kompozytowych na strukturę ich powierzchni oraz wytrzymałość połączenia z materiałami kompozytowymi w zależności od rodzaju naprawianego materiału kompozytowego. Próbki spolimeryzowanych kompozytów (mikrofilowego i mikrohybrydowego) szlifowano, trawiono 9,5% kwasem fluorowodorowym bądź piaskowano. Za pomocą SEM oceniono strukturę powierzchni tak przygotowanych próbek. Zbadano także wytrzymałość połączenia kompozytów (mikrofilowego i mikrohybrydowego) z materiałem kompozytowym typu flow przy różnych sposobach przygotowania powierzchni i silanizacji. Materiały kompozytowe po odpowiednim przygotowaniu powierzchni łączono systemem wiążącym. Po 24 godzinach badano wytrzymałość uzyskanego połączenia w porównaniu z próbkami, w których materiał kompozytowy łączono ze szlifowanym kompozytem systemem wiążącym. Wytrzymałość połączenia oceniano w próbie ścinania w urządzeniu testującym Zwick Z005. Najmniejszą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt uzyskano po szlifowaniu powierzchni oraz trawieniu kwasem HF i silanizacji. Szlifowanie powierzchni i silanizacja oraz piaskowanie powierzchni i silanizacja zapewniały większą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt za pomocą systemu wiążącego.

EN

Obtaining clinically durable bond of dental composites to previously applied composite restorations, for repair purposes, needs the proper preparation of restoration surface. Differences in chemical composition, proportion of filler and microstructure of dental composites might be the reason for various susceptibility to adhesive preparation of composite surface. Conflicting opinion on efficiency of different methods of bonding composites convinced us to compare the durability of composite-composite bond, acquired with use of different surface preparation techniques. The aim of this research was to evaluate the influence of composite surface conditioning method on surface structure and durability of bond to composite material depending on type of repaired material. Samples of polymerized materials (microfill and microhybrid dental composite) were wet polished and treated with 9.5% HF or air-abraded. Surface structure of samples were evaluated in SEM. Durability of bond between samples of material (microfill and microhybrid) and flowable composite was also studied. Surface of composite material (microfill and microhybrid) after conditioning (HF etching and air-abrasion), application of silan and bonding system, was bonded to flowable composite. After 24 hours of storage, durability of bond between materials was measured and compared to samples, in which flowable composite was bonded to polished composites with bonding system. Bond durability was evaluated in shear test in Zwick Z005 testing device. The lowest durability of bond was acquired after polishing, treatment with HF acid and silanization. Silanization after polishing and silanization after air-abrasion provided sigificantly higher durability of composite-composite bond.

13

Wpływ obróbki chemicznej na stan powierzchni tytanu

Parchańska-Kowalik M., Klimek L.

Inżynieria Materiałowa

|

2013

|

Vol. 34, nr 5

526--529

PL

Obróbka strumieniowo-ścierna jest jedną z podstawowych obróbek stosowanych w technikach dentystycznych. Wykorzystywana jest do oczyszczania powierzchni odlewów elementów protetycznych, a także do przygotowania powierzchni tych elementów do napalania ceramiki licującej lub nakładania licówek kompozytowych. Efektem ubocznym tej obróbki jest wbijanie cząsteczek materiału ściernego w obrabianą powierzchnię. Liczba wbitych cząstek jest znaczna i zależy od parametrów obróbki (wielkości ziarna, ciśnienia czynnika roboczego, kąta obróbki). Z przeprowadzonych badań wynika, że powierzchnia Zajmowana przez wbite cząstki może zajmować nawet do 30% powierzchni obrabianej. Tak znaczny udział obcego materiału nie może być obojętny dla właściwości powierzchni. Może on mieć pozytywny aspekt- przez zwiększenie chropowatości może poprawić przyczepność napalanej ceramiki do podłoża metalowego. Jednak wbite cząstki mogą też być miejscem koncentracji naprężeń powodujących pękanie ceramiki, a także mogą pogarszać odporność korozyjną, tworząc mikroogniwa korozyjne. W tych przypadkach należałoby usunąć wbite w podłoże elementy. Najprostszą metodą jest trawienie chemiczne lub elektrochemiczne. Jednak taka obróbka może mieć wpływ na chropowatość i inne parametry fizyko-chemiczne powierzchni. W pracy przedstawiono wyniki badań trawienia różnymi odczynnikami powierzchni tytanu używanego na uzupełnienia protetyczne. Celem badań było dobranie odczynnika trawiącego i parametrów trawienia pozwalających na usunięcie wbitych cząstek, a następnie zbadanie wybranych parametrów powierzchni (chropowatość, skład chemiczny, swobodna energia powierzchni, topograﬁa) po tych obróbkach. Jako odczynniki do trawienia wybrano najczęściej stosowane przez protetyków roztwory kwasów, zasad i ich mieszaniny. W wyniku przeprowadzonych badań wybrano optymalny sposób obróbki chemicznej pozwalający na usunięcie wbitych ziaren materiału ściernego, przy jednoczesnym zachowaniu najlepszych, ze względu na później szą przyczepność materiałów licujących, parametrów powierzchni. Jako najkorzystniej szy odczynnik uznano roztwór wodny 30% HNO3 + 3% HF, a następnie 4% roztwór HF W HZO. Po trawieniu tymi odczynnikami uzyskano w optymalnym czasie (3 min) największe wartości energii swobodnej powierzchni, a zmniejszenie wartości parametrów chropowatości w porównaniu w wyjściowymi było niewielkie, także mikroskopowy obraz powierzchni pozwalał sądzić, że istnieje możliwość dobrego połączenia mechanicznego metalu i ceramiki.

EN

Air abrasion constitutes one of the basic technique used in dental laboratory. It is used for cleaning surfaces of dentures' elements, as well as preparing those surfaces to porcelain sintering or place composite veneer. a side effect of this procedure however appears as embedding of abrasive particles into treated surface. The amount of the fractions is signiﬁcant and depends on processing parameters (size of the grain, pressure of the processing tool, and angle of the processing). It emerges from the conducted tests that the surface covered by the imbedded fractions constitutes up to 30% of the processed element's surface. Such a signiﬁcant percentage of coverage surely inﬁuence on the surface's property. It may have positive impact, through increasing roughness it may improve traction of the burnt out ceramics to the metal surface. However, imbedded fractions may also constitute a concentration of the tension, which lead to ceramics puncturing. Additionally, it may result in deterioration of the resistance to corrosion, creating corrosion microcells. In the latter cases the imbedded elements shall be removed. The easiest method is chemical or electrochemical etching. However, they may inﬁuence the roughness and other physicochemical parameters. This work presents the results of research on etching with various reagents of titanium surfaces used for dentures. The aim of the tests was to select an etching reagent as well as parameters of digestion allowing to remove imbedded fractions, and subsequently to examine chosen parameters of the surface, i.e. roughness, chemical composition, surface free energy and topography, after these processing. As reagents for the test purposes were chosen acid and alkali solutions with their combinations the most frequently used by prosthetics. As a result of the conducted research there has been selected an optimal way of chemical processing allowing removal of imbedded fractions with the perseverance of the best surface's parameters, considering the traction of the veneering materials. Aqueous solution 30% HNO3 + 3% HF and 4% HF solution in H2O have been considered the most favourable. After etching with the usage of these reagents, the highest amounts of surface free energy has been achieved within optimal time (3 min), and the value of roughness has been decreased, in the relation with the initial result. Microscopic view of the surface allowed to conclude that there is a possibility to effectively combine metal and ceramics.

14

Naprężenia skurczowe materiałów kompozytowych o małym skurczu polimeryzacyjnym

Domarecka M., Jaroniek M., Sokołowska A., Sokołowski K., Szynkowska M. I., Rylska D., Krasowski M., Sokołowski J.

Inżynieria Materiałowa

|

2013

|

Vol. 34, nr 6

674--677

PL

Z klinicznego punktu widzenia podczas wykonywania wypełnień kompozytowych najistotniejsze jest maksymalne ograniczenie naprężeń skurczowych generowanych na granicy wypełnienie-tkanki zębów, są one bowiem zasadniczą przyczyną powikłań klinicznych. W ostatnich latach dla ograniczenia naprężeń generowanych na granicy wypełnień i twardych tkanek zębów proponuje się wykorzystanie nowo opracowanych materiałów kompozytowych o zmienionym składzie matrycy polimerowej, wskazywanych jako kompozyty o małym skurczu polimeryzacyjnym. O wielkości powstałych naprężeń decyduje jednak nie tylko skurcz polimeryzacyjny, ale także sprężystość materiału kompozytowego. Brak jakichkolwiek badań oceniających naprężenia skurczowe generowane przez te materiały skłonił do podjęcia badań w tym zakresie. W pracy określono wielkości naprężeń skurczowych generowanych podczas polimeryzacji przez różne materiały kompozytowe o małym skurczu polimeryzacyjnym w porównaniu z kompozytami tradycyjnymi. W badaniach elastooptycznych na płytkach z optycznie czułej żywicy epoksydowej przeprowadzono pomiary wielkości naprężeń zredukowanych oraz analizę stanu naprężeń wokół wykonanych wypełnień. Pomiary przeprowadzono za pomocą polaryskopu kołowego FL200/Gunt, wykorzystując do analizy program komputerowy ACD-System oraz metody analizy matematycznej. W badaniach uzyskano różne wartości naprężeń generowanych przez poszczególne materiały kompozytowe. Oceniane materiały kompozytowe różniły się istotnie pod względem naprężeń skurczowych generowanych podczas polimeryzacji. Najmniejsze naprężenia generowały materiały o małym skurczu polimeryzacyjnym, aczkolwiek część materiałów o tradycyjnym składzie fazy polimerowej generowało stosunkowo niskie naprężenia.

EN

From clinical point of view, maximal reduction of shrinkage stresses, generated on the material-hard tissues margin, is the key factor in avoiding clinical complications during cavity restoration with use of dental composites. In recent years, use of new type of low polymerization shrinkage dental composites including modified matrix was suggested to decrease stresses between material and tissues. Quantity of stresses is determined not only by the polymerization shrinkage, but also by flexibility of the composite. Lack of research evaluating shrinkage stresses generated by the materials mentioned has led to the decision on conducting study on this matter. In the research, quantities of shrinkage stresses of various low-shrinkage dental composites in comparison to traditional composites during polymerization were measured. In photo-elastic research with use of plates made of photoelastic sensitive epoxy resin, measurements of reduced stresses quantities and analysis of stresses condition around restorations were made. Measurements were conducted with use of FL200/Gunt circular polariscope, ACD-System software for computer analysis and various methods of mathematical analysis. In research, various values of stresses generated by certain composites were acquired. Evaluated composites varied significantly in shrinkage stresses generated during polymerization. The lowest stresses were observed in composites of low polymerization shrinkage, but some materials of classic composition of matrix also generated low stresses.

15

Analiza porównawcza metod trawienia ujawniających wielofazową strukturę stali z efektem TRIP

Kucharska M., Wiewiórska S., Muskalski Z., Bartosiński P.

Hutnik, Wiadomości Hutnicze

|

2012

|

Vol. 79, nr 8

620--622

PL

W pracy przedstawiono wykorzystanie istniejących technik trawienia do obserwacji mikrostruktury stali z efektem TRIP za pomocą mikroskopu optycznego. Badania wykonano dla średniowęglowej stali z efektem TRIP. Przeprowadzono obserwacje mikrostruktur otrzymanych w wyniku trawienia i oceniono najbardziej efektywną z metod, pozwalającą na jak najdokładniejsze oszacowanie udziału objętościowego austenitu szczątkowego w strukturze.

EN

The usage of existing etching methods to observation of TRIP steel microstructure with use of optical microscope has been presented in the work. The investigations for medium carbon steel with TRIP effect has been done. The observations of microstructure obtained as a result of different etching methods has been made and the most effective method, allowed to the most accurate estimation of volume fraction of retained austenite in the structure, has been carried out.

16

BAT dla instalacji do elektrochemicznej obróbki stali chromowo-niklowej

Lochyński P., Szczygieł B., Kuczaj A.

Chemik

|

2012

|

Vol. 66, nr 3

238-243

PL

Przedsiębiorstwa chemiczne na terenie Unii Europejskiej muszą uzyskać Pozwolenie Zintegrowane dla instalacji do powierzchniowej obróbki metali, jeżeli łączna objętość wanien procesowych przekracza 30 m3. Spośród wielu aspektów oddziaływania na środowisko spełnienie wymagań w zakresie oddziaływania na ścieki ma kluczowe znaczenie. Kwaśne kąpiele do trawienia i elektropolerowania zanieczyszczone są jonami metali na skutek roztwarzania stali chromowo-niklowych oraz roztwarzania miedzianych zawieszek umożliwiających właściwy przepływ prądu i mocowanie elektropolerowanych elementów. Neutralizacja ścieków z wykorzystaniem Na2S2O5, Ca(OH)2 oraz Na2S dla instalacji do elektrochemicznej obróbki stali chromowo niklowych zgodnie z procedurą opisaną w Reference Document on Best Available Techniques for the Surface Treatment of Metals and Plastics umożliwia zachowanie dopuszczalnych poziomów emisji Cr, Ni i Cu zgodnie z BAT.

EN

Chemical enterprises on the area of the European Union are obliged to obtain the Integrated Permit for installations for surface metals processing, if total volume of processing tanks exceeds 30 m3. From many aspects the fulfilment of requirements in the scope of sewage influencing plays a significant role. Gradually contamination of acid baths, used for pickling and electropolishing, is caused by dissolution of stainless steel and dissolution of copper tickets enabling the proper current flow and electropolished elements fastening. Non exceeding of thresholds of the emission for installations for electrochemical processing of stainless steels is possible using Na2S2O5, Ca(OH)2 and Na2S while maintaining the method recommended in "Reference Document on Best Available Techniques for the Surface Treatment of Metals and Plastics".

17

Wpływ trawienia powierzchni na odporność na korozję stopu AA2024

Bałkowiec A., Michalski J., Terryn H., De Graeve I., Matysiak H., Kurzydłowski K. J.

Ochrona przed Korozją

|

2011

|

nr 7

394-396

PL

W artykule opisano wpływ trawienia powierzchni blach ze stopu AA2024 na właściwości korozyjne. Porównane zostały powierzchnie polerowane i czyszczone dwoma różnymi procedurami (1) odtłuszczaniem w acetonie oraz etanolu oraz (2) trawieniem w roztworze alkalicznym oraz kwaśnym. Różnice w odporności korozyjnej wyjaśniono w oparciu o obserwowacje struktury przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM). Skład chemiczny elementów mikrostruktury był badany przy użyciu spektrometru dyspersji energii (EDS). Określono wpływ trawienia na skład chemiczny wydzieleń oraz morfologię powierzchni blach.

EN

In the article the influence of surface pretreatment before the anodization process on the corrosion properties of AA2024 is reported. A comparison of two different procedures of surface preparation has been made: (1) cleaned with acetone and ethanol and (2) etched in alkaline solution followed by etching in acidic. Differences in the corrosion resistance were explained after observations of structure and morphology of the layers via scanning electron microscopy (SEM). The chemical composition of the microstructure elements was investigated with the use of energy dispersion spectrometer (EDS). The surface was characterized using scanning electron microscope (SEM) equipped with and The effect of the etching on the chemical composition of precipitates and morphology of the sample surface was determined.

18

Modification of polyimide surface with the use of atmospheric pressure cold plasma method

Kalczewska M., Opalińska T.

Elektronika : konstrukcje, technologie, zastosowania

|

2011

|

Vol. 52, nr 7

152-158

EN

Polyimide foil, which is commonly used as a substrate in production of many electronic devices, needs to be appropriately modified due to the high smoothness and Iow adhesiveness of the surface. The wet methods of the surface modification are based on using caustic chemicals. Using a plasma method enables the successful modification of the polymer surface without producing hazardous wastes. As a result of plasma treatment, the polyimide surface is etched. The atmospheric pressure plasma generated in dielectric barrier discharge is an advantageous method of changing the structure of the polyimide surface. The researches over elaborating the optimal conditions have been recently undertaken by many authors. The review of these researches is presented in the paper. In the first part of the paper the experimental conditions of polyimide surface modification are described. The characteristics of etching process of polyimide surface and properties of the modified surface arę presented in the second part of the study.

PL

Folia poliimidowa, która jest powszechnie używana jako podłoże giętkich obwodów drukowanych dla wielu urządzeń elektronicznych, musi być przed zastosowaniem odpowiednio przygotowana, ponieważ jej powierzchnia jest niezwykle gładka i charakteryzuje się niską adhezyjnością. Mokre metody modyfikacji powierzchni oparte są na zastosowaniu żrących środków chemicznych. Zastosowanie metody plazmowej umożliwia pomyślną modyfikację powierzchni polimeru bez produkcji niebezpiecznych odpadów. Jako wynik działania plazmy, powierzchnia poliimidu zostaje nadtrawiona. Wyładowanie z barierą dielektryka generowane pod ciśnieniem atmosferycznym jest korzystną metodą zmiany struktury powierzchni polimeru. Wielu autorów podjęło próby wypracowania optymalnych warunków tej metody. Niniejszy artykuł jest przeglądem prac poświęconych tej tematyce. W pierwszym rozdziale przedstawiono warunki eksperymentalne, w jakich prowadzi się modyfikacje powierzchni poliimidowych. Charakterystykę procesu trawienia polimeru oraz właściwości obrabianych powierzchni zostały przedstawione w dalszej części pracy.

19

Wpływ sposobu przygotowania powierzchni kompozytu na wytrzymałość jego połączenia z materiałem kompozytowym

Sokołowski K., Szynkowska M., Łukomska-Szymańska M., Pacyka A., Rylska D., Domarecka M., Sokołowski J.

Inżynieria Materiałowa

|

2010

|

Vol. 31, nr 4

1238-1240

PL

W celu uzyskania klinicznie trwałych połączeń materiałów kompozytowych z wypełnieniami kompozytowymi, podczas ich naprawy, konieczne jest odpowiednie przygotowanie powierzchni wypełnień. Sprzeczne opinie, co do skuteczności rożnych metod łączenia kompozytów, skłaniają do porównania wytrzymałości połączenia kompozyt-kompozyt uzyskanej za pomocą rożnych metod przygotowania powierzchni kompozytu. Celem pracy była ocena wpływu sposobu przygotowania powierzchni kompozytu (szlifowanie, piaskowanie, trawienie kwasem fluorowodorowym) na wytrzymałość jego połączenia z materiałem kompozytowym. Próbki spolimeryzowanych kompozytów (40 próbek) szlifowano, bądź trawiono 9,5% kwasem fluorowodorowym (HF) i silanizowano, czy piaskowano. Wszystkie pokrywano systemem wiążącym i polimeryzowano światłem (LED), po czym aplikowano i polimeryzowano materiały kompozytowe. Po 24 godzinach (0,9% NaCl) badano wytrzymałość uzyskanego połączenia w porównaniu z próbkami, w których materiał kompozytowy łączono ze szlifowanym kompozytem systemem wiążącym lub primerem kompozytowym. Wytrzymałość połączenia oceniano testem ścinania w urządzeniu testującym Zwick Z005. W badaniach SEM oceniono strukturę powierzchni kompozytu: szlifowanych, piaskowanych i trawionych HF. Najniższą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt zapewnił system wiążący, a nieco wyższą primer kompozytowy. Trawienie kompozytu kwasem fluorowodorowym i silanizacja lub piaskowanie zapewniło istotnie wyższą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt za pomocą systemu wiążącego.

EN

Obtaining clinically durable bond of dental composites to previously applied composite restorations, for repair purposes, needs the proper preparation of restoration surface. Conflicting opinion on efficiency of different methods of bonding composites convinced us to compare the durability of composite-composite bond, acquired with use of different surface preparation techniques. The aim of this research was to evaluate the influence of composite surface conditioning method (polishing, air-abrasion, HF etching) on the durability of bond to composite material. Composites (40 samples) were wet polished. Part of the samples was treated with 9.5% HF and silanized, remaining samples were air-abraded. All samples were covered with bonding system and light-cured (LED lamp), then composite materials were applied and again polymerized. After 24 hours (0.9% NaCl) bond strength was evaluated in comparison to samples, in which composite material was bonded to polished composite with use of bonding system or composite primer. Bond strength was evaluated with use of shear test in Zwick Z005/Zwick-Roel device. Additionally, surface structures of composite samples after polishing, air-abrasion and HF application were examined in SEM. The lowest bond strength was provided by bonding system, slightly higher by composite primer. Significantly higher values of bond strength were acquired after HF etching with silane application or air-abrasion.

20

High and low voltage anodic etching of micro- and nanocrystalline Ti-based biomaterials

Adamek G., Jakubowicz J.

Inżynieria Materiałowa

|

2010

|

Vol. 31, nr 3

747-750

EN

Etching of the microcrystalline Ti, micro- and nanocrystalline Ti-6Al-4V was investigated. The process was run at 10, 100 and 150 V in H3PO4 electrolyte. Nanocrystalline alloy was prepared by mechanical alloying followed by powder metallurgical process. Surface morphology depends on the applied potential as well as etched material. The largest pores were obtained after etching of the nanocrystalline Ti-6Al-4V alloy, because large volume of the grain boundaries facilitates etching. The pore diameter reaches up to 60 um. Corrosion behaviour was investigated in Ringer's electrolyte. All samples, independently on theirs composition, etched at lowest 10 V shows best corrosion resistance. The corrosion resistance significantly decreases after etching at higher 100 or 150 V and according to increasing etching time and alloying elements or decreasing crystals size. For the nanocrystalline alloy, the large volume of the grain boundaries results in relatively poor corrosion resistance, which finally can be improved by anodic oxidation.

PL

Badano mikrokrystaliczny tytan oraz mikro- i nanokrystaliczne stopy Ti- 6Al-4V poddane elektrochemicznemu trawieniu. Proces trawienia prowadzono w potencjałach 10, 100 i 150 V w elektrolicie na bazie H3PO4. Stop nanokrystaliczny wytworzono za pomocą mechanicznej syntezy oraz metalurgii proszków. Morfologia powierzchni zależy od zastosowanego potencjału, jak również od struktury trawionego materiału. Największą porowatość obserwowano dla nanokrystalicznego stopu Ti-6Al-4V. Duża objętość granic ziaren sprzyja procesowi trawienia. Średnica wytworzonych porów dochodzi do 60 um. Badanie odporności korozyjnej prowadzono w płynie Ringera. Próbki trawione w niższym potencjale (10 V) wykazują lepszą odporność korozyjną, niezależnie od rodzaju obrabianego materiału. Odporność korozyjna była znacząco niższa po zwiększeniu potencjału trawienia (do 100 i 150 V), czasu procesu i ilości pierwiastków stopowych, a także wraz ze spadkiem wielkości ziaren (rys. 7 i 8, tab. 1). Duża objętość granic ziaren w przypadku stopu nanokrystalicznego skutkuje stosunkowo niską odpornością korozyjną, która jednak może zostać zwiększona przez anodowanie.