Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Paragraf na Drodze

2 2018

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: erasion of conviction

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wpływ zatarcia skazania na możliwość przypisania odpowiedzialności z art. 178a § 4 Kodeksu karnego. Artykuł polemiczny

Kwiatkowski D.

Paragraf na Drodze

2018

Nr 5

47--56

Artykuł przedstawia wpływ instytucji zatarcia skazania na odpowiedzialność karną z art. 178a § 4 k.k. W nauce prawa karnego powstał spór co do normatywnego charakteru tego przepisu, który oddziałuje także na problematykę zatarcia skazania. Autor prezentuje argumentację popierającą stanowisko Sądu Najwyższego, który przyjął tezę o niejednorodnym charakterze art. 178a § 4 k.k., zawierającym w pierwszej części instytucję nadzwyczajnego obostrzenia kary, w drugiej natomiast typ kwalifikowany, oraz tezę o braku wpływu zatarcia skazania na ustalenie znamion typu czynu zabronionego. Artykuł zawiera także polemikę z poglądami przedstawionymi w doktrynie, krytykującymi wskazane wyżej tezy Sądu Najwyższego.

The article presents the impact of the institution of erasion of conviction on criminal liability under art. 178 § 4 of the Penal Code. In criminal law a dispute arose as to the normative character of this provision, which also affects erasion of conviction. The author presents arguments supporting the position of the Supreme Court which adopted the thesis of the heterogeneous nature of art. 178a § 4 of the Penal Code, containing, in the first part the institution of extraordinary tightening of punishment, in the second part the aggravated type, and the thesis about lack of influence on erasion of conviction on the identification of the type of prohibited act. The article also contains a polemic with views presented in the doctrine that criticise the above-mentioned theses of the Supreme Court.

Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2016 r., sygn. V KK 372/15, w sprawie uprzedniego skazania za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, jako warunku obostrzającego odpowiedzialność karną sprawcy

Pawelec K. J.

Paragraf na Drodze

2018

Nr 5

57--61

Jest to glosa aprobująca wyrok Sądu Najwyższego, którego teza brzmi: „Warunkiem poniesienia przez sprawcę czynu polegającego na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości surowszej odpowiedzialności, przewidzianej w art. 178a § 4 k.k. jest, aby sprawca tego czynu był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, albo za przestępstwo określone w art. 173, art. 174, art. 177 lub art. 335 § 2 k.k., popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się tego czynu w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za to przestępstwo”. Zmieniający się ustawicznie stan prawny powoduje trudności interpretacyjne, ważne zwłaszcza dla praktyki. Zmieniające się przepisy dotyczą m.in. tak ważnych kwestii, jak przedawnienie karalności oraz zatarcie skazania. Interpretacja nowych przepisów może mieć poważne konsekwencje, albowiem reguła stosowania przepisów względniejszych dla sprawcy nie zawsze jest przez ustawodawcę przestrzegana. Bywa to niedostrzegane w praktyce, a powoduje konieczność dokonywania korekt nietrafnych orzeczeń w drodze nadzwyczajnych środków odwoławczych. Temu zagadnieniu, na przykładzie konkretnego przypadku, poświęcona jest niniejsza glosa.

This is a commentary approving the ruling of the Supreme Court whose thesis is worded as follows: “The condition for the perpetrator committing the act of driving a mechanical vehicle in the state of drunkenness to bear more severe responsibility stipulated in art. 178a § 4 Penal Code is for the perpetrator of this act to have been previously finally sentenced for driving under the influence of alcohol or another intoxicating agent, or for the offence stipulated in art. 173, art. 174, art. 177 or art. 335 § 2 Penal Code, committed in the state of drunkenness or under the influence of another intoxicating agent, or committed the offence in the period of driving ban sentenced for this offence.” The continuously changing legislation results in confusing interpretations especially important for the practice. The changing provisions concern such significant issues as the statute of limitations of punishability and erasion of convictions from records. The interpretation of new law may result in severe consequences for the perpetrator since the principle of the application of more considerate provisions is not always applied by the legislature. This is sometimes overlooked in actual practice and makes it necessary to correct inappropriate court decisions by way of extraordinary legal remedies. This is the problem, illustrated by an actual case, the present commentary addresses.