Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: environmental thought

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Genealogy of Ecophilosophies

Pak M. S.

Problemy Ekorozwoju

2012

Vol. 7, nr 1

7-13

Environmentalism is not a recent movement, but one which dates from at least since the nineteenth century, and which has been subject to periods of contraction as well as growth. Moreover, the philosophical impulses underlying this movement have deep historical roots (and numerous antecedents) in the Western tradition. Broadly speaking, there have been two different traditions – schools – of environmental thought. The better known of these schools is one which the article identifies as the Arcadian, and which essentially represents a more up-to-date expression of the discontent with civilization and the desire for a return to the state of nature which have been characteristic of various Western philosophical traditions since antiquity. The other school, identified in this article as Utilitarian, which emphasizes the beneficial and less wasteful uses of nature with the help of science and technology, is now enjoying resurgence, but it also has deeper and broader historical and cultural roots than often suspected, as recent research has begun to show. Understanding the genealogy of these different types of ecophilosophies, in turn, helps us better discern, with the benefit of hindsight, their potential pitfalls as well as their likely contributions, and thus could lead to better informed philosophical discussions on environmental issues.

Enwironmentalizm nie jest współczesnym ruchem, jego źródła sięgają głębiej, do XIX w. Od tego czasu zaznaczał się on w naukowym dyskursie, choć ze zmienną mocą. W szerokim ujęciu można wskazać na wiele szkół myśli ekologicznej. Jedną z bardziej znanych określono w tym artykule jako Arkadystów. W jej ramach wyraża się rozczarowanie współczesną cywilizacją i chęć powrotu do natury, co było charakterystyczne dla wielu tradycji filozoficznych Zachodu już od czasów antycznych. Inna szkoła, Utylitarystów, podkreśla korzyści płynące z mniej niszczącego niż dotąd korzystania z natury, w czym pomaga coraz doskonalsza nauka i technika. Podejście to obecnie staje się coraz bardziej popularne, ale w swej istocie posiada o wiele głębsze i szersze niż to mogłoby się wydawać historyczne i kulturowe korzenie. Zrozumienie źródeł obu tych typów ekofilozofii pozwala rozpoznać ich specyfikę, a poprzez to prowadzi do lepiej przygotowanej dyskusji ekofilozoficznej odnoszącej się do zagadnień środowiskowych.

Antycypacja idei "rozwoju trwałego i zrównoważonego" w koncepcji "nowego humanizmu" Aurelio Peccei

Ciążela H.

Problemy Ekorozwoju

2007

Vol. 2, nr 2

59-67

Koncepcja "rozwoju trwałego i zrównoważonego", sformułowana w raporcie Gro Harlem Brundtland, będąca do dnia dzisiejszego najbardziej komplementarną wizją odpowiedzialnej postawy wobec przyszłego rozwoju ludzkości, nie stanowi pierwszej próby ujęcia i uporządkowania tej problematyki. Spośród koncepcji powstałych na drodze od Raportu U'Thanta do raportu Brundtland na szczególną uwagę zasługuje projekt "nowego humanizmu" rozwinięty przez Aurelio Peccei. Jego znaczenie wiąże się z tym, iż powstał w trakcie dyskusji nad jednym z najważniejszych dokumentów konstruujących świadomość odpowiedzialności za przyszłość, jaka stały się Granice wzrostu opublikowane w 1972 roku jako Raport dla Klubu Rzymskiego. Jego etyczne przesłanie jest o tyle ważne, iż wydobywa moralny aspekt kwestii związanych z odpowiedzialnym stosunkiem ludzkości do warunków i charakteru własnej egzystencji na Ziemi. Losy koncepcji "nowego humanizmu" stanowią również swoistą antycypacje późniejszych dyskusji nad "rozwojem trwałym i zrównoważonym". Najistotniejsze w koncepcji Aurelio Peccei jest położenie akcentu na konieczność związku przeobrażeń materialnych z reorientacją ludzkiej wrażliwości i duchowości. "Nowy humanizm" Peccei, stawiając w centrum zagadnienia humanistycznej reorientacji kultury współczesnej, współpracy i pogodzenia z natura, stanowi projekt do dzisiaj aktualny.

Gro Harlem Brundtland's consideration of "sustainable development" is not the first attempt to cover such issues. Among the concepts considered since U Thant's report, special attention must be focused on "new humanism", as developed by Aurelio Peccei. This concept was created during discussions about one of the most important documents constructing an awareness of our responsibility for future: "Limits to Growth", which was published in 1972 as a report by the Club of Rome. It sets a precedent for thinking in terms of "sustainable development". Its ethical message stresses the moral aspects associated with humankind taking a responsible attitude towards the conditions and character of existence on Planet Earth. The crux of Aurelio Peccei's concept is the emphasis it places on the need to connect material changes with the reorientation of human sensitivity and spirituality. Peccei's "new humanism", at the centre of which lies the issues of humanistic reorientation of contemporary culture, cooperation and conciliation with nature, is still valid.