Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Proces destylacji a możliwość przedostania się niebezpiecznych substancji do powietrza oraz metody ich detekcji i pomiaru

Wiercińska Patrycja, Cichowicz Robert

Ciepłownictwo, Ogrzewnictwo, Wentylacja

|

2023

|

T. 54, nr 11

28--32

PL

Proces wytwarzania twardego alkoholu to branża o złożonym charakterze działań obejmujących różne maszyny zakładowe, surowce, produkty, operacje, półprodukty i emisje do środowiska, co wiąże się z wieloma związanymi z tym zagrożeniami. Produkcja alkoholu wiąże się z niebezpiecznymi oparami i innymi szkodliwymi czynnikami. Aby ochronić pracowników, firmy gorzelnicze muszą przyjmować proaktywne podejście w celu identyfikacji i łagodzenia zagrożeń, które wpływają na ich działalność. Jakość powietrza jest jednym z kluczowych czynników bezpośrednio wywierających wpływ na stan zdrowia każdego człowieka (skala oddziaływania jest uzależniona zarówno od wieku danego człowieka, jego zdrowia, miejsca zamieszkania/pracy, lokalizacji potencjalnych przemysłowych i indywidualnych źródeł zanieczyszczeń, warunków meteorologicznych, czy też uwarunkowań społeczno-gospodarczych). Zanieczyszczenia powietrza zewnętrznego zostały sklasyfikowane przez międzynarodowe organizacje zdrowia jako czynniki odpowiadające za około 12% wszystkich zgonów na świecie (dane z 2019 roku). Skuteczne eliminowanie i ograniczanie czynników szkodliwych obecnych w powietrzu, takich jak: pary i gazy związków chemicznych, pyły, aerozole, czynniki mikrobiologiczne oraz czynniki fizyczne jest możliwe po równoczesnym dokonaniu oceny ich pochodzenia oraz zawartości ilościowej i jakościowej. Z tego powodu w tym opracowaniu postanowiono przeanalizować istniejące zagrożenia dotyczące jakości powietrza, a wynikające z procesu produkcji alkoholu oraz opisać wybrane metody stosowane w celu pomiaru i analizy jakości powietrza zewnętrznego.

EN

The process of making hard alcohol is an industry with its complex nature of activities involving various plant machineries, raw materials, products, operations, intermediates and environmental discharge has a number of associated hazards. Manufacturing alcohol is associated with dangerous fumes and other harmful factors. To protect employees distillery enterprises must take a proactive approach to identify and mitigate the unique exposures that affect their operations. Air quality is one of the key factors directly affecting the health of every human being (the scale of the impact depends both on the age of person, his health, place of residence/work, location of potential industrial and individual pollution sources, meteorological conditions, or socioeconomic conditions). As a result, pollution of the external air has been classified by the international organizations as factors responsible for about 12% of all deaths in the world (data from 2019). Effective elimination and reduction of harmful factors present in the air, such as: vapors and gases of chemical compounds, dusts, aerosols, microbiological agents and physical factors, is possible after the simultaneous assessment of their origin as well as their quantitative and qualitative content. For this reason, the existing threats resulting from the alcohol production process and selected methods used to measure and analyze the quality of outdoor air are discussed in this study.

2

Thin layer headspace gas chromatography for biological monitoring of persons exposed to volatile organohalogen compounds from water

Polkowska Ż., Kozłowska K., Konieczka P., Jakubowska N., Górecki T., Namieśnik J.

Chemia Analityczna

|

2006

|

Vol. 51, No. 1

109-122

EN

Thin layer headspace (TLHS) technique with autogenous generation of liquid sorbent has been evaluated in terms of its applicability to the determination of volatile organohalogen compounds (mainly trihalomethanes - THMs) in human urine and blood. In this technique, volatile analytes are stripped at elevated temperature from a thin film of a liquid sample flowing continuously on the walls of a so-called TLHS column driven by a stream of purified gas. In the process, the gas becomes saturated with water vapour. The gas is then directed to the second, smaller TLHS column kept at subambient temperature. The water absorbed in the gas condenses inside the column, and volatile analytes partition to the condensate according to their Henry's law constants. This results in the analyte isolation from the complex matrix and their preconcentration. The aqueous extract (condensate) is analysed by direct injection onto a thick-film non-polar gas chromatographic column and electron capture detection. Basic characteristics of the method have been determined. The calibration plots were linear in the concentration range examined. Precision of the method was good, with RSD less than 22% for ail analytes. The limits of detection were below 0.02 μg L-1 for all analytes. The concentration factors did not differ significantly for water and urine samples, indicating little or no matrix effects. The method has been applied to the determination of THM levels in urine and blood in a group of volunteers. The results confirmed that these fluids can be used to monitor the exposure of individuals to THMs.

PL

Technika analizy fazy nadpowierzchniowej z samoczynną generacją ciągiego strumienia (TLHS) została oceniona pod względem przydatności do oznaczania lotnych związków chlorowcoorganicznych (gtównie THM) w moczu i krwi ludzkiej. W tej technice lotne anality są wypłukiwane (przez oczyszczone powietrze) w podwyższonej temperaturze (ok. 90°C) z cienkiego filmu ciekłej próbki spływającej w sposób ciągły po ściankach kolumny TLHS. W tym procesie gaz nasyca się para wodną, następnie jest kierowany do drugiej kolumny TLHS utrzymywanej w temperaturze ok. 10°C. Woda zawarta w gazie ulega wykropleniu a lotne anality ulegają podziałowi między kondensat i fazę gazową zgodnie z prawem Henriego. Prowadzi to do izolacji analitów ze złożonej matrycy i ich wzbogaceniu. Wodny ekstrakt (kondensat) analizuje się za pomocą techniki bezpośredniego nastrzyku do kolumny chromatograficznej z grubym filmem niepolarnej fazy stacjonarnej. Do oznaczeń końcowych zastosowano technikę chromatografii gazowej w połączeniu z detektorem wychwytu elektronów (ECD). Przedstawiono podstawowa charakterystykę metodyki TLHS-D AI-GC-ECD z której wynika, że krzywe wzorcowe dla poszczególnych zwiazkówmają przebieg liniowy w określonym zakresie stężeń (charaktery zująsię wysokimi wartościami współczynników korelacji). Powtarzalność pomiarów stanowi główny składnik precyzji pośredniej - wartości względnych odchyleń (powtarzalność, precyzja pośrednia) są na tym samym poziomie. W zależności od analitu wartości niepewności mieszczą się w zakresie od 7,3% do 22%, tzn. są na tym samym poziomie wartości. Składniki matrycy moczu ludzkiego nie mają wpływu na efektywność procesu izolacji i wzbogacania z niej lotnych związków chlorowcoorganicznych - stopnie wzbogacenia analitów z próbki wody dejonizowanej i moczu nie różnią się od siebie w sposób statystycznie istotny (na poziomie prawdopodobieństwa 95%). Technikę tę zastosowano do oznaczania lotnych związków chlorowcoorganicznych w próbkach moczu i krwi ludzkiej wybranych ochotników. Wyniki badań potwierdzają, że lotne związki chlorowcoorganiczne wydalane saz moczem w postaci niezmienionej, wobec czego, taki rodzaj materiału biologicznego doskonale nadaje się do oceny procesu ich wchłaniania i ekspozycji.

3

Stochastic Models of Progression of Cancer and Their Use in Controlling Cancer-Related Mortality

Kimmel M., Gorlova O. Y.

International Journal of Applied Mathematics and Computer Science

|

2003

|

Vol. 13, no 3

279-287

EN

A construction of a realistic statistical model of lung cancer risk and progression is proposed. The essential elements of the model are genetic and behavioral determinants of susceptibility, progression of the disease from precursor lesions through early (localized) tumors to disseminated disease, detection by various modalities, and medical intervention. Using model estimates as a foundation, mortality reduction caused by early-detection and intervention programs can be predicted under different scenarios. Genetic indicators of susceptibility to lung cancer should be used to define the highest-risk subgroups of the high-risk behavior population (smokers). The calibration and validation of the model requires applying our techniques to a variety of data sets available, including public registry data of the SEER type, data from the NCI lung cancer chest X-ray screening studies, and the recent ELCAP CT-scan screening study.

4

Spaliny pod kontrolą czyli warszawska spalarnia odpadów komunalnych w świetle krajowych i wspólnotowych zapisów prawnych. Komentarz

Pająk T.

Instal

|

2002

|

nr 10

65--67

PL

Artykuł stanowi komentarz, w którym jego autor przedstawia ocenę stopnia zagrożenia ekologicznego i zgodności z krajowym i wspólnotowym prawem w aspekcie eksploatacji pierwszej w Polsce spalarni odpadów komunalnych. Zasadniczymi konkluzjami są stwierdzenia, że spalarnia warszawska już obecnie odpowiada najnowszej dyrektywie EU w sprawie spalania odpadów a jej eksploatacja jest nie tylko pod ścisłą kontrolą ale także nie stwarza zagrożenia dla środowiska naturalnego.

EN

The article is a commentary, in which the author presents evaluation of the level of environmental exposure and harmony with national and union laws in the view of exploitation of the first in Poland municipal solid waste incineration plant. The fundamental conclusions are statements that Warsaw incineration plant currently corresponds to the latest EU waste incineration directive and its exploitation is not only under strict control but also does not constitute harm to the environment.

5

Kadm i j ego związki nieorganiczne : dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego

Jakubowski M.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2001

|

Nr 3 (29)

93--131

PL

Kadm jest białym metalem o niebieskawym odcieniu. Tworzy szereg związków, występując w nich wyłącznie w stopniu utlenienia 2+. Związki kadmu są w różnym stopniu rozpuszczalne w wodzie − od dobrze rozpuszczalnych (octan, chlorek, siarczan) do praktycznie nierozpuszczalnych (tlenek, siarczek). W 1985 r. udział kadmu stosowanego do galwanizacji wynosił około 25%, a do produkcji akumulatorów kadmowo-niklowych 37%. Do produkcji stabilizatorów tworzyw sztucznych oraz pigmentów zużywano 22 i 12% wytwarzanego kadmu. Ponadto kadm jest wykorzystywany do produkcji stopów, ceramiki i szkła. Do grup największego ryzyka zalicza się pracowników zatrudnionych przy produkcji akumulatorów niklowo-kadmowych, stopów, pigmentów kadmowych oraz barwieniu tworzyw sztucznych pigmentami, pracowników hut metali nieżelaznych oraz spawaczy tnących metale powleczone antykorozyjną warstwą kadmu. Istniejące dane o narażeniu zawodowym w Polsce z 1994 r. wskazywały, że na działanie kadmu o stężeniach powyżej wartości NDS narażonych było 210 osób (pyły) i 46 osób (dymy). Kadm ulega wchłanianiu z płuc i z przewodu pokarmowego. U ludzi wydajność wchłaniania z przewodu pokarmowego wynosi ok. 4 ÷ 6%, a 5 ÷ 20% wdychanego kadmu ulega deponowaniu w płucach. Kadm ulega deponowaniu w wątrobie i w nerkach (ok. 40 ÷ 80 puli ustrojowej) w formie związanej z metalotioneiną. Stężenie kadmu w korze nerki jest większe niż w części rdzennej. Eliminacja kadmu z ustroju jest procesem powolnym. Biologiczne okresy półtrwania kadmu we krwi wynosiły po zakończeniu narażenia zawodowego od 75 do 130 dni dla pierwszej fazy i 16 lat dla drugiej fazy. Za narządy krytyczne dla toksycznego działania kadmu i jego związków nieorganicznych u ludzi uznano nerki i płuca, na podstawie wyników badań populacji narażonych. Efektem krytycznym w przypadku działania kadmu na nerki jest wzmożone wydalanie w moczu białek niskocząsteczkowych, natomiast efektem krytycznym w przypadku działania na płuca jest działanie rakotwórcze. Prawdopodobieństwo wystąpienia objawów zaburzeń funkcji nerek jest zależne od stężenia kadmu w korze nerki. To ostatnie stwierdzenie odnosi się jedynie do nerki zdrowej, w której ma miejsce proces kumulacji kadmu. Można przyjąć, że stężenie krytyczne kadmu w korze nerki, wynoszące około 200 mg/kg zostało obecnie zaakceptowane w odniesieniu do populacji narażonej w środowisku pracy. Wyniki badań przeprowadzonych w latach siedemdziesiątych i wczesnych osiemdziesiątych wykazały, że stężenie progowe kadmu w moczu, przy którym stwierdzano wzmożone wydalanie w moczu takich białek niskocząsteczkowych, jak β2-M czy białko wiążące retionol (RBP) wynosiło 10 ÷ 15 μg/g kreatyniny. Stwierdzono, że występowanie skutków związanych z tym progiem stężeń kadmu w moczu (10 μg/g kreatyniny) może prowadzić do szybszego niż związane z wiekiem osłabienia czynności nerek w postaci obniżenia szybkości przesączania kłębuszkowego. W przeszłości przeważał pogląd, że wzmożone wydalanie białek niskocząsteczkowych z moczem jest objawem nieodwracalnym, występującym także po przerwaniu narażenia. Ostatnio stwierdzono, w wyniku badań pracowników przewlekle narażonych na kadm, że gdy mikroproteinuria była umiarkowana (β2-M w moczu > 300 i < 1500 μg/g kreatyniny), a wartości stężeń kadmu w moczu (Cd-U) nie przekraczały w przeszłości 20 μg/g kreatyniny, objaw ten był po przerwaniu pracy w narażeniu odwracalny. Międzynarodowa Agencja do Walki z Rakiem uznała w 1993 r. kadm za czynnik rakotwórczy dla ludzi (grupa 1). Według US EPA ryzyko jednostkowe wynosi 0,0016. Wniosek ten został oparty głównie na zależności między skumulowanym narażeniem na kadm i częstością występowania nowotworów płuc w kohorcie pracowników zatrudnionych w zakładzie odzyskiwania kadmu w Stanach Zjednoczonych. Wyniki tych badań były krytykowane, głównie ze względu na nieuwzględnienie wpływu równoczesnego narażenia na arsen. W związku z tym uważa się, że dowody działania rakotwórczego kadmu u ludzi są raczej słabe, a kadm powinien być raczej zaliczany do grupy czynników prawdopodobnie rakotwórczych dla człowieka. Wniosek taki jest zgodny z klasyfikacją działania rakotwórczego kadmu w Unii Europejskiej (grupa 2), Amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska (US EPA, grupa B1) czy też Amerykańskiej Konferencji Rządowych Higienistów Przemysłowych (ACGIH, grupa A2). Proponowana wartość NDS kadmu wynosi 0,010 mg Cd/m³. Propozycja uwzględnia skutki działania kadmu na czynność nerek oraz możliwe działanie rakotwórcze. Wyniki badań populacji narażonych zawodowo na kadm pozwalają stwierdzić, że objawy wzmożonego wydalania białek niskocząsteczkowych, na skutek kumulacji kadmu w korze nerki i zaburzeń resorpcji zwrotnej w kanalikach nerkowych, występują, w przypadku gdy iloczyn stężenia kadmu w powietrzu (w miligramach na metr sześcienny razy lata pracy) jest większy niż 400 ÷ 500. Nie są to jeszcze objawy szkodliwe, jednak w przypadku kontynuowania nadmiernego narażenia mogą przyjąć charakter nieodwracalny, prowadząc do zmniejszenia szybkości przesączania kłębuszkowego. Utrzymywanie stężeń kadmu w powietrzu poniżej 10 μg/m³ powinno zabezpieczyć przed osiągnięciem krytycznego stężenia kadmu w korze nerek w ciągu 40 lat pracy. Jakkolwiek istnieją wątpliwości czy kadm można uznać za czynnik o udowodnionym działaniu rakotwórczym u ludzi, jest on według klasyfikacji IARC zaliczany do grupy 1. Przyjmując wartość ryzyka jednostkowego 0,0016, to ryzyko wystąpienia dodatkowych nowotworów płuc w wyniku narażenia zawodowego na pył kadmu o stężeniu 10 μg/m³ wynosi 2 ⋅ 10-3. Jest ono prawdopodobnie zawyżone, gdyż podstawą wartości ryzyka jednostkowego były dane nieuwzględniające dodatkowego wpływu arsenu. Nie proponuje się dodatkowej wartości NDS dla frakcji respirabilnej pyłu, jak ma to miejsce w przypadku ACGIG, gdyż stwarza to dodatkowe problemy analityczne. Zgodnie z innymi danymi stosunek wagowy respirabilnej frakcji pyłu do pyłu całkowitego wynosi około 0,2, co odpowiada proporcji wartości TLV zalecanych dla pyłu całkowitego (0,010 mg/m³) i respirabilnej frakcji pyłu (0,002 mg/m³). Ponadto proponuje się ustalenie wartości DSB na poziomie 5 μg/l krwi i 5 μg/g kreatyniny w moczu. Wykonywanie oznaczeń kadmu w moczu ma na celu dokonanie oceny ilości kadmu skumulowanego w nerkach w wyniku dotychczasowego narażenia. Stężenie kadmu we krwi stanowi marker aktualnego narażenia. Celowe jest uzupełnianie wskaźników ekspozycji (Cd-B i Cd-U) pomiarem markerów wczesnych skutków działania kadmu. Szczególnie wartościowy jest pomiar stężenia β2-M i RBP w moczu.

EN

Cadmium is a silver-white metal that belongs to the group lib of the periodic table. Cadmium is by-product of zinc production. Cadmium and its compounds are used in variety of consumer and industrial materials. The use of cadmium falls into the following categories: electrode material in nickel-cadmium batteries; pigments, ceramics, and glasses; stabilizer for polyvinyl chloride; protective plating on steel; and as a component of various alloys. The use of cadmium in batteries has shown considerable growth, from 8 % of the total market in 1970 to 37% by 1985. Of the remaining applications of cadmium pigments and stabilizers are the most important. In Poland, in 1994, 210 workers were exposed to cadmium dust and 46 to cadmium fumes in concentrations higher than Polish occupational exposure levels . The major route of exposure to cadmium for the nonsmoking general population is food . In occupational settings, inhalation is the major route of exposure. It has been estimated that pulmonary absorption ranges from 7 to 10% of inhaled cadmium and absorption from gastrointestinal tract 3 -s- 7%. In living tissue cadmium is bound mostly to metalothionein. It has been estimated that 40 + 80% of retained cadmium is stored in liver and kidneys. Elimination of cadmium is slow. Fast decay half-time amounts to about 100 days and slow to about 10 years. The kidney is the critical organ after long-term occupational or environmental exposure and tubular injury is the critical effect. Impaired tubular resorption of low molecular proteins occurred when cadmium levels in urine exceeded 10+15 |mg/g creatinine, corresponding to the renal cortex concentration of about 200 mg/kg. The available data show that cadmium can also affect respiratory system and calcium metabolism. IARC concluded that there was sufficient evidence to support the hypothesis that exposure to cadmium oxide fume increases the risk of mortality from lung cancer and classified cadmium and cadmium compounds as human carcinogens (group I). The evidence I rather week and other agencies and organizations (UE; U.S.EPA; ACGIH ) classify cadmium as “probably carcinogenic to human. Proposed MAC value was calculated at 0.01 mg/m3 both for dust and fumes. It has been based on the results of epidemiological studies earned out in industrial conditions, and showing the effects of cadmium and its compounds on the kidney functions and their possibly carcinogenic properties. Proposed BEI values amount to 5 pg Cd/1 of blood and 5 pg/g creatinine in urine . Ft reproductive disorders), Rc (carcinogenic for humans) and C (r - r) (corrosive in solutions) notations are also recommended.