Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: entangled qubit

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Nielokalność

Romaniuk Ryszard

Elektronika : konstrukcje, technologie, zastosowania

2021

Vol. 62, nr 4

30-36

Nielokalność jest pojęciem najszerszym, wychodzącym także poza obszar kwantowy, odnoszonym do fundamentalnej właściwości Natury. Nielokalność kwantowa jest właściwością obiektów kwantowych we Wszechświecie. Jej obserwacja nie zależy od stosowanego modelu fizycznego obserwowanego eksperymentu. Splątanie kwantowe, gdzie obserwujemy korelacje nielokalne, jest właściwością modelu. Splątanie posiada fundamentalne znaczenie w obecnym rozwoju informacyjnych technologii kwantowych (ITK) i wszystkich ich obszarach, metrologii, komputingu i telekomunikacji. Na tle ogólnego pojęcia nielokalności, omówiono podstawowe właściwości i ograniczenia stanów splątania kubitów. Artykuł jest kolejną częścią edukacyjnej serii na temat dynamicznego rozwoju informacyjnych technologii kwantowych i ich zastosowań. Splątanie staje się obszarem realizacji funkcjonalnych rozwiązań technicznych systemów kwantowych.

Nonlocality is the widest notion embracing also the non-quantum world. Quantum non-locality is a property of the quantum objects in the Universe. Its observation does not depend on the applied physical model of the observed experiment. Quantum entanglement, where we observe non-local correlations, is a property of the model. Entanglement is fundamental to the current development of quantum information technology and all its areas, metrology, computing and telecommunications. The basic properties and confinements of the qubit entanglement states are discussed on the background of a general presentation of the Nonlocality. The article is the next part of an educational series on the dynamic development of IQT and their applications. Entanglement changes to an area of realization of functional technical solutions of quantum systems.

Kubit fizyczny

Romaniuk Ryszard

Elektronika : konstrukcje, technologie, zastosowania

2021

Vol. 62, nr 3

20--27

Kubit fizyczny, na potrzeby niniejszych rozważań, można zdefiniować jako izolowany obiekt kwantowy o dwóch statystycznie superponowanych stanach kwantowych, który posiada potencjał aplikacyjny (funkcjonalny) jako kubit logiczny. Czas koherencji kubitu fizycznego (czas życia, czas istnienia w stanie superpozycji) musi być odpowiednio długi, aby umożliwić zastosowania praktyczne. Czas życia kubitu w stanie koherencji jest określony przez procesy dekoherencji środowiskowej. Kubit (logiczny) w obszarze kwantowej teorii informacji jest elementarną jednostką informacji kwantowej, analogiem do skalarnego bitu. W odróżnieniu od unormowanej skalarnej wartości bitu 0 lub 1, kubit jest wektorem unormowanym (ale nie w dwuwymiarowej przestrzeni Euklidesa) w dwuwymiarowej przestrzeni Hilberta o bazie ortonormalnej {|0>, |1>}, q=α|0>+β|1>, gdzie α, β są unormowanymi |α²|+|β²|=1 liczbami zespolonymi i statystycznymi amplitudami stanów kwantowych. W notacji Diraca |0>=[1,0], |1>=[0,1]. Pomiar powoduje kolaps koherentnego stanu kwantowego będącego statystyczną superpozycją stanów składowych do stanu dyskretnego z prawdopodobieństwami |α²| dla stanu |0>, i |β²| dla stanu |1>. Tak zdefiniowany logicznie kubit musi być wykonany fizycznie na realizowalnych, stabilnych, dwupoziomowych obiektach kwantowych. Jako kubity fizyczne stosuje się np. cząstki o spinie ½, elektron, polaryzację pojedynczego fotonu, izolowane pojedyncze atomy neutralne i jony, ale także kubity syntetyczne jak kolorowe centra wakancyjne w kryształach, kropki kwantowe, oraz emergencje kwantowe jak kwazicząstki i kwantowe pobudzenia kolektywne np. plazmoniczne.

The physical qubit, for the purposes of these considerations, can be defined as an isolated quantum object with two statistically superposed quantum states, which has an application (functional) potential as a logical qubit. The coherence time of the physical qubit (lifetime, lifetime in superposition) must be long enough to allow for practical applications. The lifetime of a qubit in a coherence state is determined by the processes of environmental decoherence. The (logical) qubit in the field of quantum information theory is an elementary unit of quantum information, analogous to a scalar bit. Unlike a normalized scalar bit value of 0 or 1, a qubit is a normed vector (but not in a two-dimensional Euclid space), in a two-dimensional Hilbert space with an orthonormal basis {|0>,|1>}, q = α | 0> + β | 1>, where α, β are normalized |α²|+|β²|=1 complex numbers and statistical amplitudes of quantum states. In Dirac notation, |0>=[1,0], |1>=[0,1]. The measurement causes a collapse of a coherent quantum state which is a statistical superposition of the component states to the discrete state with the probabilities |α²| for the state |0>, and |β²| for state |1>. Such a logically defined qubit must be physically realized on stable, two-level quantum objects. Physical qubits are e.g. spin ½ particles, electrons, single photon polarization, isolated neutral atoms, and ions, but also synthetic qubits such as coloured vacancy centres in crystals, quantum dots, and quantum emergencies such as quasiparticles and quantum collective stimulations, e.g. plasmonic.