Wiercąc otwory strzałowe w skałach o dużej zwięzłości sposobem udarowym uzyskuje się małe prędkości wiercenia, przy niezbyt dużym zużyciu ostrzy narzędzi wiercących. Natomiast przy wierceniu sposobem obrotowym prędkości są nawet zadawalające, lecz z kolei bardzo szybkie jest zużycie ostrzy narzędzi i wiercenie staje się nieekonomiczne. Wymienione trudności przyczyniły się do powstania nowych konstrukcji maszyn bazujących na obrotowo-udarowej zasadzie działania, która ma cechy i sposobu udarowego, i obrotowego. W artykule przedstawiono obliczenia efektywności użycia (z energetycznego punktu widzenia) wiertarek obrotowo-udarowych.