W artykule opisano pomiary rezystancji kadłuba statku powietrznego, prowadzone w celu poszukiwania skorodowanych miejsc w strukturze połączeń mechanicznych kadłuba. Przedstawiono rozważania dotyczące błędów pomiarowych pojedynczych połączeń par elementów mechanicznych płatowca oraz całej struktury takich połączeń rzeczywistego statku powietrznego. Zaproponowano metodę superpozycji do lokalizowania par połączeń mechanicznych o zwiększonej rezystancji elektrycznej. Jednocześnie w celu prognozowania czasu eksploatacji wybranych (najbardziej zagrożonych) par połączeń mechanicznych kadłuba zaproponowano przeprowadzenie (w warunkach laboratoryjnych) procesu przyśpieszonego starzenia i przeliczenie wyników metodą Arrheniusa na czas rzeczywisty.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.