Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Zeszyty Naukowe Politechniki Świętokrzyskiej. Nauki Techniczne

1 2009

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: ekstremum kowariancji

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Zastosowanie ekstremum kowariancji w płaszczyźnie krytycznej do wyznaczania trwałości zmęczeniowej przy obciążeniach cyklicznych

Walat K., Łagoda T.

Zeszyty Naukowe Politechniki Świętokrzyskiej. Nauki Techniczne

2009

Z. 12

CD-CD

W pracy przedstawiono wyznaczanie trwałości zmęczeniowej elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem ekstremum kowariancji w płaszczyźnie krytycznej dowodząc, iż metoda ta daje zadowalającą zgodność wyników obliczeniowych z eksperymentalnymi. W praktyce funkcjonuje wiele kryteriów wieloosiowego zmęczenia do wyznaczania trwałości elementów konstrukcyjnych. Spośród tych kryteriów możemy wyodrębnić grupę, której istnienie zależne jest bezwarunkowo od orientacji płaszczyzny krytycznej. Znane są trzy metody wyznaczania położenia płaszczyzny krytycznej: metoda wariancji, kumulacji uszkodzeń zmęczeniowych i funkcji wagowych. Płaszczyzna krytyczna może być jednak zdefiniowana również jako ta, w której występuje ekstremalna kowariancja pomiędzy naprężeniami stycznymi i normalnymi w danej płaszczyźnie. Celem niniejszej pracy jest wyznaczenie trwałości zmęczeniowej na przykładzie badań próbek ze stopu PA6 w warunkach proporcjonalnych i nieproporcjonalnych obciążeń cyklicznych (zginanie ze skręcaniem) z wykorzystaniem ekstremum kowariancji w płaszczyźnie krytycznej. Biorąc pod uwagę ogólne kryteria wieloosiowego zmęczenia można wyprowadzić kryterium w nowozdefiniowanej płaszczyźnie krytycznej [1]. Naprężeniowe kryteria wieloosiowego zmęczenia losowego w płaszczyźnie krytycznej, można zapisać jako sumę naprężeń normalnych i stycznych w tej płaszczyźnie: σeq(t) = Bτηs(t) + Kση(t), gdzie stałe B i K wyznaczono na podstawie prostych stanów naprężenia (zginanie oraz skręcanie). W pierwszym etapie wyznacza się płaszczyznę krytyczną. Jest to ta płaszczyzna, w przypadku której kowariancja między naprężeniami stycznymi τηs i normalnymi ση osiągnie lokalne ekstremum. Następnie, w tak zdefiniowanej płaszczyźnie krytycznej z przebiegu ekwiwalentnego naprężenia wyznaczono wartości amplitud, na podstawie których, wyznaczono trwałości zmęczeniowe w oparciu o charakterystykę zmęczeniową w warunkach cyklicznego zginania. Powyższa analiza dała możliwość zaproponowania innej metody wyznaczania położenia płaszczyzny krytycznej w stosunku do znanych trzech innych (metoda wariancji, kumulacji uszkodzeń i funkcji wagowych). Poza tym dała dwie nowe postacie kryteriów wieloosiowego zmęczenia losowego w płaszczyźnie krytycznej. W oparciu o położenie płaszczyzny krytycznej wyznaczonej z ekstremum kowariancji pomiędzy naprężeniami normalnymi i stycznymi uzyskano zadowalającą zgodność wyników trwałości obliczeniowych z eksperymentalnymi dla kombinacji proporcjonalnego i nieproporcjonalnego zginania ze skręcaniem.